Την ώρα που η πατρίδα μας είναι αντιμέτωπη με τις προκλήσεις και απειλές της Άγκυρας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ξεχνά το διχαστικό παρελθόν της Δεξιάς, και το αποδεικνύει με πολλούς τρόπους. Ευτυχώς τελικά, αποσύρθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Στεφανής, από εκπρόσωπος της κυβέρνησης στις γιορτές μίσους στον Γράμμο και Βίτσι, που οργάνωσε η περιβόητη Ένωση Αποστράτων (ΕΑΑΣ). Τα τελευταία χρόνια, το μονοπώλιο της εν λόγω εκδήλωσης κατείχε η Χρυσή Αυγή, καταγγέλλοντας τους «κομμουνιστοσυμμορίτες» που συνέτριψε στα δύο βουνά, το 1949, ο εθνικός στρατός.
Θυμίζω ότι μεταδικτατορικά τέτοιες εκδηλώσεις είχαν εκλείψει ή γίνονταν μόνο από ακροδεξιά σχήματα, το δε 1989, με κυβέρνηση Τζαννετάκη, οι Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και Χαρίλαος Φλωράκης είχαν συνεισηγηθεί και ψηφίσει νόμο για την άρση των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου, που χαιρετίστηκε ως μέγα βήμα προς την εθνική συμφιλίωση.
Ωστόσο, θα έλεγα ότι ο εθνικός διχασμός αποτελεί διαχρονική πρακτική της Δεξιάς, του οποίου τις συνέπειες υπέστη πολλές φορές ο ελληνικός λαός στην διάρκεια της νεώτερης ιστορίας του. Ακόμα και η Επανάσταση του 1821 για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού, κινδύνευσε να χαθεί εξ αιτίας του προβλήματος αυτού, που οφειλόταν και σε ξένες επιρροές. Υπήρχαν και τότε αδελφοκτόνες συγκρούσεις, σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένες, αφού το επαναστατημένο έθνος των ελλήνων δεν διακρινόταν για την ενότητα συμφερόντων και κατ’ επέκταση, των πολιτικών στόχων.
Αναμφίβολα, η Φιλική Εταιρεία και τα στελέχη της εμπνέονταν από τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά αυτό δεν ίσχυε για όλες τις δυνάμεις που συμμετείχαν σε αυτή, όπως οι κοτζαμπάσηδες. Αν, λοιπόν, κάνοντας μια ιστορική αναγωγή, θεωρήσουμε ότι η Φιλική Εταιρεία ήταν η αριστερά της εποχής εκείνης, η δεξιά ήταν οι κοτζαμπάσηδες και διάφορες ξενοκίνητες δυνάμεις. Το επισημαίνω αυτό, διότι η έννοια δεξιά και αριστερά υπήρχε ήδη από την Γαλλική Επανάσταση.
Ας θυμηθούμε ποιες δυνάμεις πολέμησαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο και προκάλεσαν τον εθνικό διχασμό, που κορυφώθηκε με την Μικρασιατική Καταστροφή. Και πάλι ήταν οι δυνάμεις της Δεξιάς με την ευρύτερη έννοια, που ήταν ταυτισμένες με το Παλάτι, σύμβολο της ξένης εξάρτησης της χώρας μας.
Μεταγενέστερα, όταν ο ελληνικός λαός και η πατρίδα μας βρέθηκαν υπό κατοχή, πάλι η Αριστερά όρθωσε το ανάστημά της στους κατακτητές, την ώρα που τα ντόπια μεγάλα συμφέροντα, όχι μόνο συμβιβάστηκαν, αλλά και κερδοσκόπησαν, πολλοί δε από τους πολιτικούς τους εκπροσώπους συνεργάστηκαν με την ξένη τυραννία. Αυτό ήταν το προοίμιο και για τον νέο καταστροφικό εθνικό διχασμό που οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο της περιόδου 1947-49.
Θα περίμενε κανείς, οι δυνάμεις του λεγόμενου συνταγματικού τόξου να είχαν αφομοιώσει τα διδάγματα από τους εκάστοτε εθνικούς διχασμούς. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στερείται εθνικής στρατηγικής για τις σχέσεις με την Τουρκία, αλλά παίζει και επικίνδυνα παιχνίδια νέου διχασμού, είτε για να συγκαλύψει το σκάνδαλο Novartis είτε για να κερδίσει τους άστεγους πλέον ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής.
Τέλος, σε σχέση με την κατηγορία στον Ελευθέριο Βενιζέλο ότι υπήρξε συνένοχος του εθνικού διχασμού, καλό θα ήταν ο Κυριάκος να θυμάται ότι ο μεγάλος κρητικός πολιτικός πρωτοστάτησε στην διαβαλκανική συνεργασία, ενώ το 1930 τόλμησε να υπογράψει. σύμφωνο ελληνοτουρκικής φιλίας με τον Μουσταφά Κεμάλ.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ
