Ούτε «παρθενορραφή», ούτε «παρθενογένεση»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”80509″ img_size=”full”][vc_column_text]

Tου Παν. Δ. Παναγιώτου

Η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων που επιδιώκει η ΓΕΦΥΡΑ και άλλες κινήσεις, κόμματα, ομάδες και προσωπικότητες, δεν έχει ως στόχο ούτε να «λεηλατήσουν» το ΚΙΝΑΛ, ούτε να «ανασυστήσουν την κεντροαριστερά». Επιδιώκουν προγραμματικές συγκλίσεις και συνεργασίες πολλαπλών μορφών. Κανείς δεν επιθυμεί να «πασοκοποιηθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να «συριζοποιηθεί» το ΚΙΝΑΛ. Αντίθετα τα «χρώματα και οι αποχρώσεις» στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο είναι χρήσιμα και δημιουργικά.

Για αυτό καλούμε και το ΚΙΝΑΛ σε ένα διάλογο ουσίας, παρά την διαφωνία μας με την πολιτική στάση του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ακολούθησε δυστυχώς πιστά την ατζέντα της ΝΔ σε όλα τα κρίσιμα θέματα (εκλογές κάθε μήνα, οικονομική καταστροφολογία, τέταρτο μνημόνιο, άρνηση απλής αναλογικής, συμφωνίας Πρεσπών και γενικά ανορθολογική, αντιευρωπαϊκού χαρακτήρα, αντιπολίτευση).

Αυτές ήταν οι αιτίες, ή κάποιες από αυτές, που οδήγησαν στο να αποχωρήσει το ΠΟΤΑΜΙ, η ΔΗΜΑΡ και πολλά στελέχη του, σε όλα τα κομματικά επίπεδα.

Δεν «συνωμότησε» κανείς εναντίον του. Πολιτικοί είναι οι λόγοι. Αυτό είναι το «δάσος» και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από «μερικά δέντρα», που στην πολιτική, σχεδόν πάντα υπάρχουν..

Η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού άρχισε με την οιονεί χρεοκοπία της χώρας κατά την δεκαετή κρίση, αλλά δεν ολοκληρώθηκε, συνεχίζεται.

Υπάρχουν όμως ορισμένα νέα στοιχεία:

Πρώτον, η επιτυχής έξοδος από τα μνημόνια και η είσοδος σε μία μεταμνημονιακή περίοδο, που τροποποιεί τον πολιτικό και οικονομικό χάρτη της χώρας.

Τελειώνουν οι ετερόκλητες, στρεβλές και παράταιρες πολιτικές συνεργασίες (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ κ.τ.λ.) της μνημονιακής περιόδου και επανέρχεται ο κοινωνικός – πολιτικός άξονας Αριστεράς – Δεξιάς με όλες (σταδιακά) τις ενδιάμεσες αποχρώσεις του.

Άρα οι συγκλίσεις και οι συνεργασίες επανατοποθετούνται και αναδιατάσσονται με βάση τις νέες πραγματικότητες.

Στον οικονομικό τομέα, η χώρα κινείται με μεγαλύτερες ελευθερίες, παρότι, στην «μεταβατική περίοδο», υπάρχει μία αυξημένη επιτήρηση, στο πλαίσιο όμως, κυρίως των στόχων και όχι της επιβολής μέτρων.

Η χώρα, παρά τις δυσκολίες που εξακολουθούν να υπάρχουν, έχει εισέλθει σε θετική – αναπτυξιακή τροχιά που επιβεβαιώνεται και από τους εταίρους – δανειστές μας και από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης.

Με δύο παρατηρήσεις: Πρέπει να γίνουν ακόμα πολύ περισσότερα στον τομέα της ανάπτυξης και να αποκατασταθούν σταδιακά οι οικονομικές και κοινωνικές στρεβλώσεις της μνημονιακής περιόδου. Απότοκες της χρεοκοπίας της χώρας και των μέτρων που μας επέβαλαν (κυρίως ως προς την έκταση της λιτότητας) οι δανειστές μας.

Η υπερφορολόγηση και ο ΕΝΦΙΑ λ.χ. είναι αποτέλεσμα της χρεοκοπίας και της έλλειψης σοβαρών μηχανισμών ελέγχου της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής. Άρα η αποκατάσταση ενός δίκαιου φορολογικού συστήματος συνδέεται με την ολοκλήρωση των προσπαθειών αντιμετώπισης αυτών των προβλημάτων.

Όσο για το «υπερπλεόνασμα» που όντως δεν βοηθάει την οικονομία, επεβλήθη από το ΔΝΤ. Για όσους δεν το θυμούνται ο κ. Σαμαράς είχε δεχθεί πάνω από 4%..

Πάντως όσο εισερχόμαστε σε μια «οικονομική κανονικότητα» μέσω της ανάπτυξης, όλες αυτές οι οικονομικές και κοινωνικές αδικίες πρέπει να διορθωθούν, με κριτήριο την ανακούφιση και ενίσχυση των αδύναμων και μεσαίων στρωμάτων. Τα τελευταία θετικά μέτρα της κυβέρνησης, είναι προσανατολισμένα σε μια τέτοια λογική.

Το δεύτερο σημαντικό στοιχείο που αναδιατάσσει το πολιτικό σκηνικό είναι η συμφωνία των Πρεσπών. Λειτούργησε ως καταλύτης. Ενισχύει τον ηγετικό γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδος στα Βαλκάνια και την καθιστά δύναμη κρίσιμη για την σταθερότητα της ευρύτερης περιοχής. Επιλύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα θέμα που είχε εξελιχθεί εις βάρος της χώρας τα τελευταία 30 χρόνια. Ακολουθεί την εθνική γραμμή της σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι όλων.

Εκτοπίζει τις θεωρίες αλυτρωτισμού και μειονοτήτων της γείτονος χώρας. Αναγνωρίζεται η αναμφισβήτητη ελληνικότητα της Αρχαίας Μακεδονίας και τα σλαβικά χαρακτηριστικά της γλώσσας που ομιλούν στη γειτονική χώρα.

Η δικαιολογία ότι ο Τσίπρας προώθησε τη συμφωνία για να διασπάσει την ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ είναι αστεία και προσχηματική από κάθε άποψη. Η διεθνής συγκυρία και το πολιτικό μομέντουμ στην γειτονική χώρα την επέβαλε και ο Τσίπρας έπρεπε να την αξιοποιήσει θετικά για το συμφέρον της χώρας, πράγμα που έπραξε. Αν δεν την έκανε οι συνέπειες για την χώρα θα ήταν τραγικές. Και θα απομονωνόταν και οι διεθνείς παράγοντες θα εύρισκαν λύση του προβλήματος χωρίς την Ελλάδα και χωρίς την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων της.

Αντίθετα η αντιπολίτευση για λόγους εσωτερικούς μικροκομματικούς και εκλογικούς, αντιτάχθηκε στην συμφωνία, παρά το ότι οι παρατάξεις τους (ΝΔ -ΚΙΝΑΛ) στο πλαίσιο της εθνικής γραμμής, είχαν αποδεχθεί τα βασικά στοιχεία της συμφωνίας και μάλιστα σε πολύ χειρότερη τελική εκδοχή.

Δυστυχώς δεν επέδειξαν ηγετική τόλμη, με κριτήριο το συμφέρον της χώρας.

Με την στάση τους, (για να μην διχάσουν το κόμμα τους) ενίσχυσαν και διόγκωσαν ένα εθνικιστικό ρεύμα με ακροδεξιά λαϊκιστικά χαρακτηριστικά και μέσα στο κόμμα τους και εκτός. Αυτό κάνει τη στάση τους πιο επικίνδυνη από τις αντιρρήσεις τους για την συμφωνία.

Άρα η υπεράσπιση της συμφωνίας, δεν είναι ένα «απλό υποσύνολο» της Κυβερνητικής πολιτικής, μικρής αξίας.

Ιδίως όταν σε όλη την Ε.Ε., και εν όψει ευρωεκλογών αναγνωρίζεται ως ο κύριος πολιτικός κίνδυνος αρά και το κύριο μέτωπο αντιπαράθεσης, η ενίσχυση του ακροδεξιού λαϊκισμού και η εθνικιστική ταυτοτική περιχαράκωση.

Ο κ. Μητσοτάκης, βάζει σαν προτεραιότητα τον οικονομικό νεοφιλελευθερισμό , που ενισχύει τις ανισότητες, την ανεργία, την ανασφάλεια και υπονομεύει το κοινωνικό κράτος. Και ο κ. Σαμαράς προσθέτει τον ακροδεξιό ταυτοτικό εθνικισμό.

Αυτό είναι που καθιστά αναγκαία την προγραμματική σύγκλιση του προοδευτικού χώρου και γενικά και ειδικά εν όψει των ευρωεκλογών.

Ας δούμε όμως και το … «ζοφερό σύνολο» της Κυβερνητικής πολιτικής που … αγνοούμε.

Όντως άλλα έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλα μπόρεσε να κάνει ως Κυβέρνηση.

Το κριτήριο όμως αξιολόγησης είναι, εάν, η αλλαγή πολιτικής στάσης, ήταν σωστή για την χώρα ή όχι.

Για τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις είναι προφανές ότι ήταν σωστή και αυτό πολιτικά, κυρίως, μετράει. Δεν σημαίνει βέβαια ότι «παραγράφονται», όσα έλεγε τότε.

Και ο Αντρέας ξεκίνησε από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και «στις 18 Σοσιαλισμός» … αλλά προχώρησε με βάση τους συσχετισμούς και τις ανάγκες της χώρας, επανατοποθετούμενος συνεχώς, εφόσον άλλαζαν οι συνθήκες.

Τέλος, πολλοί φίλοι ενοχλούνται με την «αισθητική της εξουσίας». Δεν έχουν άδικο σε κάποιες περιπτώσεις. Όμως, η «αισθητική των προηγούμενων εξουσιών» -χωρίς καμία διάθεση συμψηφισμού – , ήταν απείρως χειρότερη. Αποφεύγω σκοπίμως τα παραδείγματα.

Άρα, όταν μιλάμε για σύγκλιση του προοδευτικού χώρου, στον οποίο συγκαταλέγουμε και την κύρια δύναμη που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλουμε να την κάνουμε μέσω … «παρθενορραφής».

Ξέρουμε όμως ότι αν είναι να προχωρήσουμε και να πάμε σε μια καλύτερη εξέλιξη, για τον χώρο αυτό δεν θα γίνει και μέσω ..«παρθενογένεσης»![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]