Ως μνημόσυνον… Στον Μακαριστό Μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένη Γερμανό… για το 40ημερον απ’ την εκδημία του
Απ’ τον Στάθη Ηλ. Παρασκευόπουλο
Πέρασαν κάποιες δεκαετίες από τότε που τον άκουγα με τεταμένη την προσοχή και με αμείωτο ενδιαφέρον να μιλάει απ’ τους ραδιοφωνικούς σταθμούς της Ηλείας ως Αρχιμανδρίτης και να κηρύττει τον λόγο του Θεού. Και μου ήταν πολύ αγαπητός, ίσως να είχα κιόλας επηρεασθεί και απ’ τη συνωνυμία μας. Δε θυμάμαι πια.
Ευτύχησα να τον γνωρίσω, ως Μητροπολίτη πλέον της θεοσώστου Μητροπόλεως Ηλείας και Ωλένης, όταν για μια διετία, βρέθηκα στην Αμαλιάδα, ως Επιθεωρητής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, πριν καταργηθεί ο θεσμός. Κι ενώ επρόκειτο να μεταβώ στον Πύργο να του υποβάλλω τα σέβη μου και να πάρω την ευλογία του- πριν λίγο καιρό είχε ενθρονιστεί- με πρόλαβε και με αιφνιδίασε ευχάριστα.
Ήταν αν καλά θυμάμαι, Πέμπτη, ημέρα που ερχόταν στο Επισκοπείο της πόλης. Από τότε μια ειλικρινής αγάπη- με τον πρέποντα σεβασμό απ’ την πλευρά μου- μας συνέδεε και δεν άφηνα καμία ευκαιρία να μην την αδράξω για να βρεθώ κοντά του, να ευλογηθώ από την αγιότητα του και να φύγω πλημμυρισμένος από φως και αγάπη, που ως επίγειος ήλιος, εξέπεμπε. Είχα τη χαρά να νιώσω ακόμα με την έκδοση, απ’ τη Μητρόπολη του, δυο βιβλίων μου: «Τα Μοναστήρια της Ηλείας» και «Η προσφορά της εκκλησίας στον Αγώνα του ΄21» και με τη συμμετοχή μου στον εορτασμό της Επετείου των 200 χρόνων της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας με μια ομιλία μου στην Κυλλήνη παρουσία του ιδίου και των Αρχών της περιοχής και όσων παραβρέθηκαν εκείνο το απόγευμα με το ιλαρό φώτος του Σεπτεμβρίου. Με τιμούσε πάντα με την αποστολή των βιβλίων του.
Στην εκδημία του, που με βύθισε σε θλίψη- όπως κάθε Ηλείο και άνθρωπο που τον είχε γνωρίσει- αξιώθηκα, θεού χάριτι, να παρευρεθώ, να προσκηνήσω το σκήνωμα του και να συμμετάσχω στη λαοθάλασσα, που τον συνόδευσε ως την τελευταία του κατοικία.
Σήμερα, νιώθω ενδόμυχη και επιτακτική την ανάγκη, καθώς οδεύουμε προς την τέλεση του 4οπενθήμερου μνημοσύνου, του να χαράξω λίγες γραμμές, ως μνημόσυνο, στη μνήμη του. Ο μακαριστός Γερμανός (Παρασκευόπουλος) ήταν γόνος της ευλογημένης και παχύσαρκης γης της Ηλείας, την οποία έκλεισε στην καρδιά του, δεν την εγκατέλειψε ούτε μια στιγμή και την υπηρέτησε ως την ύστατη ώρα, φροντίζοντας μάλιστα ν’ αφήσει στη θέση του τον έτοιμο από καιρό Επίσκοπο Ωλένης Αθανάσιο, Μητροπολίτη πλέον της Ιεράς Μητροπόλεως Ηλείας. Κοινή είναι η ομολογία και δεν κομίζω γλαύκα, ότι ο αείμνηστος Μητροπολίτης Γερμανός υπήρξε πρότυπο, όχι μόνο θρησκευτικού ηγέτη της τοπικής εκκλησίας, αλλά και Κοινωνικός ταγός της τοπικής κοινωνίας, μπροστάρης στους αγώνες για την πρόοδο της Ηλείας. Επι 4 δεκαετίες διακόνησε με πίστη και αφοσίωση τη Μητρόπολη του και έχαιρε σεβασμού και αγάπης απ’ όλη την Ελλαδική εκκλησία. Χαρισματούχος και πολυτάλαντος κληρικός, αυστηρός όταν έπρεπε, αλλά πάντα δίκαιος. Κοντά στους αναξιοπαθούντες και τους πονεμένους με τον παρηγορητικό του λόγο. Πατέρας και προστάτης των ορφανών και των προσφυγόπουλων που έφτασαν στην Ηλεία.
Σταθερός στις απόψεις του, που ήταν πάντα τεκμηριωμένες και φιλτραρισμένες απ’ το φίλτρο της αλήθειας, αγωνιστικός αλλά και παιδαγωγός. Με καρτερία και σεμνότητα αντιμετώπισε τη σύγκρουση, στην οποία προσκληθείς, έφτασε και ως άνθρωπος έμπλεως αγάπης, συγχώρησε όσους του εναντιώθηκαν. Και «υπομονήν» είχε και το «φορτίονεβάστασεν» και «την οδόν την στενήνεβάδισεν» και «τον σταυρόν ως ζυγόνήρεν» και «τω Χριστώ ήκολούθησεν εν πίστει» και «τον δρόμοντετελεκεν» και «την παρακαταθήκην» που έλαβε ως πολύτιμου μαργαρίτην την εφύλαξε. Ευλογημένος απ’ τον Θεό αξιώθηκε, όχι μόνο να ιδεί τους καρπούς των άοκνων προσπαθειών του να ανθίζουν και να ευωδόνονται, αλλά και να χαρεί που τα πνευματικά του παιδιά, που αξιοκρατικά επέλεγε, να συνεχίζουν το μεστό αγάπης, φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης έργο του.
Ήταν, κοντολογής, ο Μητροπολίτης, που «άξιον εαυτόν εποίησεν των Ιερών κανόνων». Οσιακή μορφή, υπόδειγμα μέτρου και σωφροσύνης, ασυμβίβαστος της πίστης και της αγάπης, σημείο αναφοράς της απλότητας, της εντιμότητας και της ανθρωπιάς. Πολυσχιδής προσωπικότητα, που με την όλη του πολιτεία, κέρδεσε την αγάπη των Ηλείων και την πανελλαδική αναγνώριση. Συνολική ιερατική προσφορά του στην Ηλεία 60 χρόνια!
Ο μακαριστός Γερμανός δεν είναι πια κοντά μας. «Ο κάλλει ωραίος», ο επιβλητικός, ο ευπαρουσίαστος, ο προσηνής, ο γλυκόλογος άνθρωπος είναι πια κάτοικος της γειτονιάς των Αγγέλων. Ενθυμούμενος πάντα τη μνήμη του, θερμή ευχή κι εγκάρδια προσευχή αναπέμπω στον Κύριον, αναφωνών: «Κύριε, τον προς σε διαβάντα, εν σκηναίςαιωνιοιςκατοικείνχαρμονικώςαξίωσον, αγαθέ, δικαιώσαςπίστει τε και χάριτι».
Και σένα, μακαριστέ Δέσποτα, παρακαλώ να προσεύχεσαι για μας, στο Ουράνιο Θυσιαστήριο και να μας στέλνεις την ευλογία σου, γιατί πολλά ισχύει δέησις του Πνευματικού πατέρα. Αιωνία ή μνήμη σου.
