Όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες

Έχουν περάσει δεκαετίες από την εποχή που τα αγροτικά μπλόκα στις εθνικές οδούς,  προκαλούσαν σοκ και δέος στις κυβερνήσεις. Όχι μόνο για τα κυκλοφοριακά και οικονομικά εμφράγματα που επέφεραν. Αλλά και γιατί ο αγροτικός κόσμος αποτελούσε αριθμητικά μια κρίσιμη εκλογικά κοινωνική ομάδα, που ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις. Στα χρόνια που πέρασαν, βοηθούσης και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της Ε.Ε., που μοίραζε μεν αρκετό χρήμα, αλλά όχι πάντα για καλό σκοπό, ο αγροτικός πληθυσμός μειώθηκε δραματικά και η αγροτική παραγωγή υπέστη μια -καταστροφική όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος-αναδιάρθρωση.

Τα τρακτέρ μέρες τώρα οργώνουν τους δρόμους ξανά. Στη χώρα μας, τα προβλήματα γιγαντώθηκαν μετά την καταστροφική έλευση του «Daniel». Οι κινητοποιήσεις αποκτούν πλέον μαζικές διαστάσεις. Οι αποκλεισμοί εθνικών και τοπικών οδών βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.

 Πλημμύρισαν τα όνειρα

Αυτή τη φορά οι καλλιεργητές της  γης και οι κτηνοτρόφοι  έχουν όλα τα δίκια με το μέρος τους. Τα χωράφια τους πλημμύρισαν, μαζί και τα όνειρά τους. Οι σοδειές τους χάθηκαν, μαζί και οι ελπίδες τους. Οι περιουσίες τους καταστράφηκαν. Οι ίδιοι καταστράφηκαν.

Η κλιματική κρίση βάλτωσε τον κάμπο. Γέμισε απογοήτευση τον αγροτικό πληθυσμό. Τον απογύμνωσε παραγωγικά, οικονομικά. Τα απόνερα της θεομηνίας δεν λένε να στεγνώσουν κι οι προσμονές των περισσότερων στέρεψαν. Ακριβή ενέργεια, ακριβές πρώτες ύλες, χαμηλές τιμές πώλησης καθιστούν πλέον την κατάσταση εκρηκτική.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα

Λόγια στήριξης και ενθάρρυνσης ακούγονται, αλλά δεν πείθουν. Η καρδιά της αγροτικής οικονομίας ασθενεί βαριά, τα «φάρμακα» δεν επαρκούν, οι «θεραπείες» δεν αποδίδουν. Τα αιτήματα εύλογα, δίκαια, αλλά βοήθεια από πουθενά. Οι αποζημιώσεις μετρημένες. Μετρημένα και τα λόγια των αρμοδίων.

Τώρα, στην επισιτιστική κρίση που προκάλεσαν το Ουκρανικό και η πληθωριστική έκρηξη στο πεδίο των τροφίμων, η ηγεσία της Ε.Ε. και όλες οι κυβερνήσεις της ανακάλυψαν ότι πρέπει να θερίσουν τις θύελλες που έσπειραν. Αν και λιγότεροι από ποτέ, οι αγρότες της Ε.Ε. αντιλαμβάνονται τη δύναμη που έχουν. Και αντιμέτωποι με μια νέα απαίτηση προσαρμογής στη λεγόμενη «πράσινη μετάβαση», που απαιτεί συρρίκνωση της καλλιεργητικής δραστηριότητάς τους με αυξημένο κόστος παραγωγής, λένε στους γραφειοκράτες της ΕΕ και τις κυβερνήσεις NO FARMERS NO FOOD. Ας πρόσεχαν…