Όλοι Μαζί λέμε OXI στον Αποκλεισμό των ενηλίκων ΑμεΑ από τις Ειδικές Θεραπείες!
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”131026″ img_size=”full”][vc_column_text]
Επιστολή προς τον Υπουργό Υγείας από 79 φορείς και συλλογικότητες μεταξύ των οποίων το ΕΕΕΕΚ Πύργου και ο Ν.Σ Γονέως ΑμεΑ ΗΛΙΣ
[/vc_column_text][vc_column_text]Για πρώτη φορά 79 φορείς και συλλογικότητες από όλη την Ελλάδα συσπειρώνονται και ΣΥΝ-υπογράφουν μία επιστολή προς τον Υπουργό Υγείας και τον ΕΟΠΥΥ για τις παρατηρούμενες περικοπές των ειδικών θεραπειών των ατόμων που χρήζουν ειδικής αγωγής μετά τα 18 τους έτη. Γονείς οργανωμένοι σε σωματεία, σύλλογοι γονέων/κηδεμόνων/φίλων και αρωγών ζητούν για ακόμα μία φορά το αυτονόητο… να συνεχίσουν τα παιδιά τους να ζουν με αξιοπρέπεια, με πρόσβαση στις θεραπείες που χρειάζονται. Την επιστολή συνυπογράφουν από την Ηλεία, το ΕΕΕΕΚ Πύργου και ο Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων ΑμεΑ Ν. Ηλείας ΗΛΙΣ.
Όπως αναφέρουν στην επιστολή τους “Ως γονείς και κηδεμόνες παιδιών με νοητικές αναπηρίες όπως αυτισμό και νοητική υστέρηση αντιμετωπίζουμε πολλές δυσκολίες τόσο από την στιγμή της γέννησής τους όσο και για την υπόλοιπη ζωή μας. Στον επίπονο αγώνα που δίνουμε, για την περίθαλψη, την εξέλιξη, την εκπαίδευση, την αποκατάσταση και την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης για τα παιδιά μας όταν δεν θα είμαστε πια δίπλα τους, θα θέλαμε το κράτος και τις υπηρεσίες του, αρωγό μας. Δυστυχώς, για ακόμα μία φορά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την άγνοια, την αναλγησία που γεννά η τεχνοκρατική αντιμετώπιση των αναγκών μας, η πολιτική περικοπών και η πολιτική αδιαφορία.”
Χαρακτηριστικά επισημαίνουν οτι “ Πολλές οικογένειες βρίσκονται στην δυσάρεστη θέση να ανακαλύπτουν ότι μόλις το παιδί τους ενηλικιώνεται (μετά τα 18 έτη), συχνά οι ελεγκτικοί μηχανισμοί περικόπτουν τις μισές θεραπείες με την δικαιολογία πως δεν είναι πλέον απαραίτητες. Χωρίς κάποια επαναξιολόγηση, χωρίς κάποια εκτίμηση των αναγκών που είναι κατά βάση, ισόβιες. Η διακοπή παροχής των απαραίτητων θεραπειών για τα ΑμεΑ έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις οδηγίες των ιατρών και των θεραπευτών αλλά και κατά παράβαση των ίδιων των νόμων που ορίζουν την συνέχιση των θεραπειών στην ενήλικη ζωή.”
Τονίζουν ακόμα ότι το πρώτο που χάνουν τα άτομα με αυτισμό ή και νοητική υστέρηση είναι οι συνεδρίες λογοθεραπείας, με την δικαιολογία πως έχουν πλέον περάσει τα “αναπτυξιακά ορόσημα. Όπως κάθε ιατρός και θεραπευτής μπορεί να βεβαιώσει, η λογοθεραπεία είναι απαραίτητη όχι μόνο για την επίτευξη του λόγου αλλά και για την διόρθωση διαταραχών προφορικού και γραπτού λόγου.
Παράλληλα λειτουργεί βοηθητικά σε όλα τα προβλήματα κατάποσης, στις κινήσεις του στοματοφάρυγγα, όπως επίσης και σε απτικά – μασητικά θέματα.”
Ειδική Διαπαιδαγώγηση
Η δεύτερη θεραπεία που χάνουν τα άτομα με νοητικές αναπηρίες κατά την ενηλικίωσή τους είναι η ειδική διαπαιδαγώγηση. Κι αυτό επειδή δεν κρίνεται πλέον απαραίτητο να προσαρμοστούν σε κάποια μαθησιακή διαδικασία. Εκτίμηση που είναι εντελώς εσφαλμένη και μακριά από την καθημερινότητα των ατόμων με αυτισμό πχ, τα οποία συνεχίζουν να εκπαιδεύονται εφ’όρου ζωής σε εργαστήρια, Κέντρα Ημέρας, σε δομές με προγράμματα προσαρμοσμένης επαγγελματικής απασχόλησης, προγράμματα ημιαυτόνομης διαβίωσης και κοινωνικοποίησης, τα οποία αποζημιώνονται από τα σχετικά επιδόματα (κατάθεση αποδείξεων – πλήρης διαφάνεια). Η ειδική αγωγή μέσα από την ενίσχυση των γνωστικών δεξιοτήτων είναι απολύτως απαραίτητη για την καλύτερη ποιότητα ζωής των παιδιών μας.
Καταλήγοντας αναφέρουν στην επιστολή τους προς το Υπουργείο Υγείας ότι “Είναι επιβεβλημένο να εξετάσετε μέσα από το πρίσμα των πραγματικών αναγκών το αίτημά μας και να διορθωθούν οι αδικίες αυτές που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες. Πολιτικές περικοπών των θεραπειών και των αντίστοιχων επιδομάτων που τους αναλογούν, οδηγούν στην περιθωριοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των ενηλίκων ΑμεΑ και ιδιαίτερα των αυτιστικων καθώς και των οικογενειών τους που δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στο βάρος της ιδιωτικής εκπαίδευσης…”
Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουμε τί προβλέπεται για τον αυτισμό στο Εθνικό Σχέδιο για την Αναπηρία. Αν το κρατικό προνοιακό έργο περιορίζεται μέχρι στιγμής σε μια επιδοματική πολιτική, τουλάχιστον, μη τη στερήσετε από τα παιδιά μας δημιουργώντας τους ακόμα μεγαλύτερο κενό και σύγχυση από την απότομη διακοπή των θεραπειών τους.”[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
