Το νέο έτος φέρνει στην ελληνική οικονομία μια παραδοξότητα που προκαλεί και απορία και οργή. Η κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να νομοθετήσει τη διευκόλυνση δανειοληπτών με δάνεια που έχουν την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, ύψους 2 δις. ευρώ περίπου, και την ίδια στιγμή θεσμοθετεί –με ευρωπαϊκές ευλογίες- την παροχή 12 δις. ευρώ κρατικών εγγυήσεων στις τράπεζες, για να απαλλαγούν από «κόκκινα» δάνεια. Αυτό είναι το λεγόμενο σχέδιο «Ηρακλής», μάλλον εμπνευσμένο από τον πέμπτο άθλο του μυθικού ήρωα, όταν καθάρισε την κόπρο από τους στάβλους του βασιλιά της Αρχαίας Ήλιδας, Αυγεία.
Ο αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών, Γ. Ζαββός επιμένει ότι με αυτό το σχέδιο δίνεται η δυνατότητα να σωθούν «οι βιώσιμες επιχειρήσεις, οι ευσυνείδητοι δανειολήπτες…» και απορρίπτει το σενάριο μαζικών πλειστηριασμών μετά τη μεταβίβαση δανείων κοντά στα 30 δις. ευρώ σε εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων από δάνεια (άμα τα γράψουμε «κοράκια», μπορεί και να μας μηνύσουν…
Το επιχείρημά του είναι πως οι νέοι διαχειριστές δεν δεν έχουν λόγο να εκβιάσουν λύσεις, αλλά έχουν κάθε συμφέρον να βρουν συναινετική λύση και να προσεγγίσουν τον δανειολήπτη και ότι «Θα έχουν πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα πλέον οι δανειολήπτες να βρουν λύσεις με άφεση χρέους, με κουρέματα ακόμα και με δυνατότητα νέων χρηματοδοτήσεων διότι οι τράπεζες πρέπει, απαλλαγμένες πλέον από μεγάλο βάρος, να χρηματοδοτήσουν την οικονομία». Παραείναι αισιόδοξος ο κ. Ζαββός…
Από την πλευρά τους ο τομεάρχης Οικονομίας, Νίκος Παππάς, και ο αναπληρωτής τομεάρχης, Γιώργος Τσίπρας, τονίζουν ότι το μέλλον για τους δανειολήπτες, αλλά και για την ίδια την οικονομία προβλέπεται δυσοίωνο, μεεξώσεις οικογενειών, πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών και ισοπέδωση επιχειρήσεων. «Το σχέδιο Ηρακλής συνιστά τη μεγαλύτερη μεταβίβαση πλούτου μετά τη ληστεία του Χρηματιστηρίου το 1999», σχολασε ο Γ. Τσίπρας σημειώνοντας ότι στο σχέδιο «Ηρακλής» καμία υποχρέωση χρηματοδότησης της οικονομίας δεν επιβάλλεται στις τράπεζες ως αντιστάθμισμα της εκκαθάρισης των βιβλίων τους και ότι η Ν.Δ. αρνείται να θέσει όρους διαφάνειας στις εγγυήσεις των 12 δισ. ευρώ που βάζει το Δημόσιο. Ο Αυγείας πάντως τον Ηρακλή δεν τον πλήρωσε στο τέλος… Ελπίζω να μη ζήσουμε το ίδιο και τώρα.
Η ουσία παραμένει ίδια, το κράτος βάζει «πλάτη» για να καθαρίσουν οι τράπεζες από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, αλλά αρνείται να ρυθμίσει 2 δις ευρώ δάνεια που δόθηκαν κυρίως σε πυρόπληκτους και σεισμόπληκτους, αφήνοντας τις τράπεζες να ασκούν το… άθλημα της κατάπτωσης των κρατικών εγγυήσεων. Παράλληλα επιμένει να χορηγεί κρατικές εγγυήσεις σε φορείς, μην κατανοώντας τις συνέπειες αυτής της παλαιοκομματικής πρακτικής. Σύμφωνα με το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, πέρυσι παρασχέθηκαν κρατικές εγγυήσεις 4 δισ. ευρώ για δάνεια που χορήγησαν οι τράπεζες σε φορείς της γενικής κυβέρνησης και 6 δισ. ευρώ σε φορείς και οργανισμούς εκτός του «στενού» κράτους.Δάνεια και εγγυήσεις στα τυφλά δηλαδή…
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να πατήσει πάνω στις νάρκες που η έβαλε η ίδια. Επιταχύνει τις βεβαιώσεις των οφειλών των δανείων στις ΔΟΥ, όμως πέρυσι κατέβαλε 700 εκατ. ευρώ για καταπτώσεις εγγυήσεων σε δάνεια και για φέτος υπολογίζεται ότι έχει ήδη πληρώσει 380 εκατ. ευρώ. Αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, ο προϋπολογισμός θα πάει άκλαφτος και ο Σταϊκούρας δεν θα ξέρει τι να πει στον επίτροπο Τζεντιλόνι για τη μείωση του πλεονάσματος.
Σύμφωνα με όσα κατήγγειλε και στην Επιτροπή Θεσμών & Διαφάνειας ο βουλευτής Ηλείας, Κώστας Τζαβάρας, που έχει ασχοληθεί επισταμένως με το πρόβλημα, οι τράπεζες επιδιώκουν συστηματικά την κατάπτωση των εγγυήσεων του ελληνικού Δημοσίου, αγνοώντας τη νομοθεσία που τους υποχρεώνει να ρυθμίζουν αυτά τα δάνεια «κατά τα συνήθη τραπεζικά κριτήρια», δηλαδή όπως άλλα δάνεια που δεν έχουν εγγυήσεις. Αυτό σημαίνει ότι το Δημόσιο πληρώνει και στη συνέχεια επιχειρεί να εισπράξει μέσω ΔΟΥ από τους δανειολήπτες, μέσα από κατασχέσεις, πλειστηριασμούς κλπ
Οι εταίροι επισημαίνουν ότι αυτό ειναι ίσως το πιο σοβαρό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, για αυτό και στο πλαίσιο της 5ης μεταμνημονιακής αξιολόγησης απέρριψαν το ελληνικό σχέδιο για αποπληρωμή καταπτώσεων κρατικών εγγυήσεων ύψους 2,1 δισ. ευρώ, σε βάθος 7 ετών, ζητώντας πιο «σφιχτό» χρονοδιάγραμμα τριων ή το πολύ πέντε ετών.
Όπως γίνεται αντιληπτό, η πολιτεία αδιαφορεί για τους πυρόπληκτους που χτυπήθηκαν και απο τη φύση και από την κρίση, και θα νοιαστεί μόνο όταν αυτοί μετατραπούν σε μεγαλοοφειλέτες του Δημοσίου.
