Σε ένα οξύμωρο και ακατανόητο πολιτικό σχήμα, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά, ψηφίζει ένα χουντικής έμπνευσης νομοθέτημα της ΝΔ – και επικαλείται μάλιστα τον Ανδρέα Παπανδρέου – ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου αρνείται να το ψηφίσει και επικαλείται τους αγώνες της δημοκρατικής παράταξης «απέναντι στο κράτος και το παρα-κράτος της Δεξιάς» και τον ανένδοτο του Γεωργίου Παπανδρέου. Στο ΚΙΝΑΛ σκέφτονται αν θα διαγράψουν ένα πρώην Πρωθυπουργό επειδή δεν ψήφισε ένα νομοσχέδιο της ΝΔ, με υπουργό πρώην δικό τους στέλεχος, ενώ η Πρόεδρος που συντάσσεται με την κυβέρνηση, κατηγορεί την …αντιπολίτευση.
Ότι το ΚΙΝΑΛ βρέθηκε στη δίνη του κυκλώνα, προκειμένου να στηρίξει ένα αντιδημοκρατικό νομοσχέδιο, είναι αποτέλεσμα επιλογών της ηγεσίας όσο και ελιγμών της ΝΔ. Στη Βουλή Γιώργος Παπανδρέου και Χάρης Καστανίδης με δύο βαρυσήμαντες ομιλίες διαχώρισαν τη θέση τους και έθεσαν το ιδεολογικό πλαίσιο στο οποίο κινείται η δημοκρατική παράταξη και την απομάκρυνση της κυβέρνησης από τον πυρήνα των δημοκρατικών ελευθεριών. Τους χειροκρότησαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ αλλά όχι του ΚΙΝΑΛ.
Για την κυβέρνηση πάλι, η κατάσταση δεν είναι για πανηγυρισμούς για πολλούς λόγους. Έξω από τη Βουλή μια πολύ μεγάλη, μαζική και ειρηνική διαδήλωση έγινε στόχος απίστευτης αγριότητας και καταστολής, με φαινόμενα προβοκάτσιας. Μέσα στη Βουλή, η ΝΔ επιχειρεί συστηματικά να διασπάσει την ανασύνθεση της δημοκρατικής παράταξης πως φάνηκε από την πρόσκαιρη συμμαχία. Όμως, το αντιδημοκρατικό της νομοσχέδιο και η άγρια καταστολή, ως πρόβα για την υπονόμευση των λαϊκών αγώνων, δημιουργεί ακριβώς τους όρους και τα αντανακλαστικά για να εκδηλωθούν προοδευτικές συγκλίσεις, απέναντι στην παλινόρθωση του κράτους της Δεξιάς.
Αν και πριν λίγους μήνες στη δημόσια συζήτηση υπήρχε ακόμη και το ενδεχόμενο ευρύτερων προοδευτικών συγκλίσεων, η κ. Γεννηματά φρόντισε πολύ σύντομα να κινηθεί στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση και να κόψει οποιαδήποτε “γέφυρα”.
Κάποιοι μάλιστα θεωρούν ότι η στάση υπέρ ενός νόμου που ανασυγκροτεί το αστυνομικό και αυταρχικό κράτος δεν εδράζεται μόνο σε μια ιδεολογική διολίσθηση του ΚΙΝΑΛ σε πιο συντηρητικές κατευθύνσεις αλλά και στην ανάγκη εμφανούς διαφοροποίησης από το ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά γενικότερα. Πλην όμως ο Μεγάλος Περίπατος που επέλεξε η κ. Γεννηματά διαχωρίζει ιστορικά τη θέση του από τη δημοκρατική παράταξη, της οποίας υπήρξε βασικός εκφραστής στη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Στο εσωτερικό του ΚΙΝΑΛ είναι γνωστό ότι υπάρχουν αντίρροπες δυνάμεις. Βουλευτές όπως οι Λοβέρδος, Κεγκέρογλου, Κωνσταντινόπουλος και άλλοι είναι σε γραμμή απόλυτης ταύτισης με τη Νέα Δημοκρατία ενώ στελέχη με άλλη, πιο ιστορική διαδρομή, κινούνται στη γραμμή της ιδεολογικής συνέπειας, ακόμη και προγραμματικών συγκλίσεων με το ΣΥΡΙΖΑ.
Η ψήφιση του νομοσχεδίου για τις διαδηλώσεις ήταν μια κομβική στιγμή. Για την αξιωματική αντιπολίτευση σηματοδότησε μάλλον το τέλος της εσωστρέφειας και την έναρξη της αντεπίθεσης. Για το ΚΙΝΑΛ, που εγκλωβίστηκε δίπλα στη δεξιά και την ακροδεξιά του Βελόπουλου, επιταχύνει την υποχρέωσή του να λάβει καθοριστικές αποφάσεις για την πολιτική του φυσιογνωμία και διαλύει το μύθο των «ίσων αποστάσεων». Η κυβέρνηση, πάλι, επένδυσε σε ένα νομοσχέδιο που θα καταργηθεί στην πράξη, εξαγριώνει την κοινωνία, τη νεολαία και το νομικό κόσμο, θα την απομονώσει και θα την καταδιώκει για καιρό. Η στιγμή που η εξουσία δεν αντιλαμβάνεται τους κοινωνικούς συσχετισμούς, είναι το σημείο μηδέν, στην πολιτική.
