Ο λογαριασμός

«Από τα ταξίματα κανείς δεν έπαθε τίποτα», έλεγε με μπόλικη διάθεση σαρκασμού κάθε τέτοια εποχή ο παλιός συνάδελφος Βίκτωρας Νέτας στην αλησμόνητη «Ελευθεροτυπία». Και εννοούσε τους υποψηφίους που με τη μέθοδο αυτή εξασφάλιζαν την εκλογή τους. Εκείνοι που πάθαιναν ήταν οι εκλογείς και κυρίως οι «κοψοχέρηδες» την επομένη της κάλπης.

Ο λογαριασμός θα εμφανιστεί, όπως πάντα, αργότερα. Με το πέρας της προεκλογικής και εκλογικής διαδικασίας. Όταν θα έχουν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα, τότε που τα επιτελεία των κομμάτων θα εμφανιστούν με τον φάκελο των οικονομικών πεπραγμένων στο ένα χέρι και με τις σημειώσεις τους για το δέον γενέσθαι στο άλλο.

Διότι… στις εικοσιδυό (για να παραφράσουμε σύνθημα από τα παλιά ξέγνοιαστα χρόνια) δεν έχει σοσιαλισμό. Αυτός τελείωσε. Έχει σκληρή δουλειά μ’ έναν καπιταλισμό, που κάποτε έδειχνε να αργοπεθαίνει, όμως αποδείχτηκε ακλόνητος, ακμαίος και σκληρότερος από ποτέ όχι μόνο για το ορατό αλλά και για το απροσδιόριστο μέλλον.