Ο Καραγάτσης πέρα από το Μ.

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”120283″ img_size=”full”][vc_column_text]Αυτό που συναρπάζει στις μεγάλες προσωπικότητες, όταν μελετάς τα έργα τους και επιχειρείς να αποκρυπτογραφήσεις το ποιόν του δημιουργού, είναι οι λεπτομέρειες. Μικρές, άγνωστες τις περισσότερες φορές λεπτομέρειες ακόμα και στους θαυμαστές, οι οποίες ωστόσο έχουν σαφώς την σημασία τους και σε βοηθούν πράγματι να καταλάβεις περισσότερα, να εισχωρήσεις πιο βαθιά στο μεγάλο συναξάρι των γραμμάτων και των τεχνών. Πάρε τον Καραγάτση για παράδειγμα, έναν απ’ αυτούς που έχουν αγαπηθεί πολύ και αγαπώνται μέχρι σήμερα. Κι αν ακόμη επικρατεί ένα μυστήριο γύρω από το τι πραγματικά σήμαινε το «Μ.», για το «Καραγάτσης» δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ο Μ. Καραγάτσης (23 Ιουνίου 1908 − 14 Σεπτεμβρίου 1960), ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της «Γενιάς του ’30» βαπτίστηκε ως Δημήτριος Ροδόπουλος. Το Καραγάτσης προήλθε από το δέντρο φτελιά ή καραγάτσι όπως το λεν στον Όλυμπο, όπου περνούσε τα περισσότερα εφηβικά καλοκαίρια του. Εκεί συνήθιζε να διαβάζει καθισμένος κάτω από ένα καραγάτσι που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας της Ραψάνης. Μα δεν είναι υπέροχη ιστορία; Το όνομα που προφέρουμε αναφερόμενοι σε αυτόν τον σπουδαίο λογοτέχνη, οφείλει την ύπαρξή του σε μία φτελιά, και στην απλή αλλά ουσιώδη λεπτομέρεια των παιδικών χρόνων ενός παιδιού, το οποίο ήρθε κοντά στα γράμματα όπως άλλοι έρχονται κοντά στον θεό, επειδή η μάνα του καταγόταν από την Ραψάνη και τον έστελνε εκεί το καλοκαίρι. Είναι μόνο μία από αυτές τις μικρές λεπτομέρειες, τις οποίες ανακαλύπτει κανείς αισθανόμενος την ίδια έξαψη που νιώθει όταν διαβάζει ένα συναρπαστικό διήγημα.

Δυστυχώς ο Καραγάτσης πέθανε πρόωρα. Δεν μας άφησε όσα σχεδίαζε ή όσα θα μπορούσε να μας έχει αφήσει. Αλλά ας είναι. Φτάνουν για δέκα ζωές, όχι μία λειψή που έζησε εκείνος. Και όπου συναντάμε κενά, θα ανατρέχουμε στις λεπτομέρειες, για να συμπληρώσουν την αντίληψή μας. Θα αναζητούμε πάντα τον Καραγάτση, πέρα από το Μ.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]