Ένα νομοσχέδιο που τελικά δεν αφορά και τόσο τη «συνεπιμέλεια»;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”48929″ img_size=”full”][vc_column_text]Mε απορίες και ενστάσεις έχουν μείνει οι γονείς μετά τη συνέντευξη Τύπου του υπουργού Δικαιοσύνης Κώστα Τσιάρα, την περασμένη Τετάρτη. Σε αυτή παρουσιάστηκαν βασικά σημεία του σχεδίου νόμου που είχε πολλούς μήνες τώρα διαφημιστεί ως «νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια» αλλά που προς το παρόν τουλάχιστον μοιάζει με μια απόπειρα τακτοποίησης του πεδίου των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων διαζευγμένων γονιών, με τρόπους και ρυθμίσεις που δεν αφήνουν καμία πλευρά ικανοποιημένη.

Οι σύλλογοι των μητέρων αντιδρούν κυρίως στο περιθώριο που άφησε ο υπουργός, κακοποιητικός γονιός να αποκλείεται από το παιδί μόνο μετά από αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Οι αντίστοιχοι των πατεράδων εμφανίζονται απογοητευμένοι από το γεγονός ότι το υπουργείο δεν πάει σε μια φόρμουλα συνεπιμέλειας «50-50», αλλά στη λογική ενός, προς αποσαφήνιση, «75 – 25».

Το αίτημα του «50 – 50»

Το υπουργείο διατείνεται ότι με το σχέδιο νόμου «η φιλοσοφία που διέπει το οικογενειακό δίκαιο μετατοπίζεται από τη μονοδιάστατη άσκηση της γονικής μέριμνας κυρίως από τον ένα γονέα στην από κοινού πλέον άσκηση και από τους δύο γονείς». Όμως στην πράξη αυτό δεν μεταφράζεται σε διπλή κατοικία του παιδιού και μοίρασμα του χρόνου «50-50», όπως ζητούν διαχρονικά οι σύλλογοι των πατεράδων. Ο κ. Τσιάρας μίλησε για τη θέσπιση δικαιώματος του γονέα που δεν μένει στην ίδια στέγη με το παιδί να επικοινωνεί μαζί του κατά το 1/3 «του συνολικού χρόνου». Δημιουργείται λοιπόν το ερώτημα, τί ορίζεται ως «συνολικός χρόνος». Ο ημερολογιακός ή ο ελεύθερος του παιδιού; Πατέρας είπε στο tvxs.gr ότι ο μοναδικός αντικειμενικός ορισμός που μπορεί να υπάρξει είναι ο αριθμός των διανυκτερεύσεων.

Δύο ακόμη προβληματικά σημεία για τις μητέρες 

Όμως ούτε οι μητέρες είναι ικανοποιημένες από το σχέδιο νόμου. Μιλώντας στο tvxs.gr, εκπρόσωποι της συλλογικότητας «Νομικά Θέματα Συν-Επιμέλεια» υποστήριξαν ότι «το συγκεκριμένο νομοσχέδιο θα δημιουργήσει μεγάλα θέματα αντινομίας και ανομίας» και πως αρκετά σημεία του έρχονται σε αντίθεση με τη «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης».

Η συλλογικότητα στέκεται, μεταξύ άλλων, σε δύο σημεία που θεωρεί ιδιαίτερα προβληματικά. Το πρώτο έχει να κάνει με τον περιορισμό των περιπτώσεων στις οποίες ο μη διαμένων με το παιδί γονέας θα χάνει το δικαίωμα επικοινωνίας μαζί του. Συγκεκριμένα προκρίνεται ότι για τον περιορισμό ή τον αποκλεισμό της επικοινωνίας απαιτείται να έχουν μεσολαβήσει ακραίοι λόγοι, όπως η αμετάκλητη καταδίκη του γονέα για ενδοοικογενειακή βία ή εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας. Οι μητέρες επισημαίνουν πως σε πολλές περιπτώσεις η Δικαιοσύνη εκδίδει αμετάκλητες αποφάσεις για κακοποιητικές συμπεριφορές ακόμη και 9 χρόνια μετά τις μηνύσεις και άρα ο νόμος θα πρέπει να δίνει τη δυνατότητα αποκλεισμού του κατηγορούμενου ή πρωτόδικα καταδικασμένου γονιού.

Το δεύτερο ιδιαίτερα προβληματικό σημείο, σύμφωνα με τη συλλογικότητα, είναι η εισαγωγή υποχρεώσεων των γονέων έναντι των ανιόντων της πατρικής ή μητρικής γραμμής (παππούδες, γιαγιάδες) τις οποίες συνδέει με λόγο αφαίρεσης της γονικής μέριμνας. Η πρόβλεψη αυτή στις περισσότερες περιπτώσεις μεταφράζεται σε υποχρέωση της μητέρας να επιτρέπει στο παιδί να βλέπει τους γονείς του πατέρα του και αν καταγγελθεί ότι δεν το κάνει επαρκώς, αυτό να μπορεί να οδηγήσει στο να χάσει το παιδί της.

Αυτό είναι ένα από τα σημεία τα οποία το υπουργείο παρουσιάζει ως «αντικειμενικά κριτήρια κακής άσκησης της γονικής μέριμνας» και τα οποία θεωρητικά θα διευκολύνουν τα δικαστήρια «στη ρύθμιση των ζητημάτων γονικής μέριμνας και επιμέλειας των τέκνων, όπως η μη καταβολή της διατροφής, ο μη σεβασμός στις δικαστικές αποφάσεις και στις συμφωνίες των διαζευγμένων γονέων και η διάρρηξη των σχέσεων του παιδιού με τον άλλον γονέα». «Οι δικαστικές αποφάσεις για πλημμελήματα εκδίδονται πολύ πιο γρήγορα και μπορούν να οδηγήσουν σε απώλεια γονικής μέριμνας. Για τις κακοποιητικές πράξεις, παίρνουν πολλά χρόνια. Έτσι μπορεί να φτάσουμε στο σημείο μια μητέρα να χάσει το παιδί της επειδή δεν το αφήνει να δει τον παππού και τη γιαγιά ενώ ο κακοποιητικός πατέρας να μπορεί να το βλέπει κανονικά», είπε στο tvxs.gr εκπρόσωπος της ομάδας «Νομικά Θέματα Συν-Επιμέλεια».

Τα θετικά… 

Βέβαια όλα αυτά μπορεί να συμβούν αν τα πράγματα φτάσουν στη Δικαιοσύνη. Διότι στα θετικά του σχεδίου νόμου, τουλάχιστον αν εφαρμοστούν με επιτυχία, μπορούν να μετρηθούν η δυνατότητα των γονέων να ρυθμίσουν τα ειδικότερα ζητήματα με έγγραφη συμφωνία, εφόσον υπάρχει το πλαίσιο της συνεννόησης μεταξύ τους ή να προσφύγουν σε ειδικευμένο διαμεσολαβητή, αποφεύγοντας έτσι την επώδυνη για το παιδί και κοστοβόρα διαδικασία του δικαστηρίου. Με το σχέδιο νόμου προβλέπεται επίσης η θέσπιση ειδικών προγραμμάτων της Εθνικής Σχολής Δικαστών για την επιμόρφωση των δικαστικών λειτουργών, που θα δικάζουν τις οικογενειακές διαφορές, από εξειδικευμένους Ψυχολόγους, Κοινωνιολόγους και Κοινωνικούς Λειτουργούς, Καθηγητές ΑΕΙ και Δικαστικούς Λειτουργούς.

Πηγή: tvxs.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]