Νίκος Αλεξανδρόπουλος: «Η προπονητική είναι το χόμπι μου»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”114423″ img_size=”full”][vc_column_text]Ο 35χρονος καθοδηγητής της ανόδου του Άρη Στρεφίου στην Α2, μιλά για την πορεία της ομάδας αλλά και τη δική του στο τοπικό ποδόσφαιρο

 

Συνέντευξη στον Κώστα Πλιάγκο

 

Δεν δηλώνει προπονητής, αλλά δηλώνει λάτρης της προπονητικής. Δεν έχει δίπλωμα προπονητή (όπως και πολλοί άλλοι στην Ηλεία που εκτελούν χρέη προπονητή), ωστόσο έχει μάτι στον πάγκο, είναι μετρ στην ψυχολογία των ποδοσφαιριστών και με… πολύ απλά υλικά φροντίζει να παρουσιάζει κάτι καλό στο χορτάρι.

Ο λόγος για το Νίκο Αλεξανδρόπουλο, που με χαμηλό μπάτζετ, οδήγησε τον ιστορικό Άρη Στρεφίου στη δεύτερη τη τάξει κατηγορία της Ηλείας, μετά από αρκετά χρόνια. Ο απολογισμός του Ν. Άρη Στρεφίου στον 1^ο Όμιλο της Β΄ Κατηγορίας, ήταν 10 νίκες, 3 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες και η 2^η θέση πίσω από τον ισχυρό ΠΑΟ Κακοβάτου έδωσε το εισιτήριο για την Α2.

Η πορεία του Άρη ήταν ανέλπιστη για πολλούς, με βάση το χαμηλό μπάτζετ που είχε. Βέβαια, εμείς στην «Πρωινή», για να… ευλογήσουμε και λίγο τα γένια μας, γνωρίζοντας την (προπονητική) ιδιοσυγκρασία του Νίκου Αλεξανδρόπουλου, είχαμε γράψει πριν ακόμα ξεκινήσει η σεζόν ότι ο Άρης πάει για άνοδο. Έτσι κι έγινε, οι «κιτρινόμαυροι» ήταν εξαιρετικοί, μάλιστα δεν ηττήθηκαν από το μεγάλο φαβορί του ομίλου και μετέπειτα (άξιο) πρωταθλητή ΠΑΟ Κακοβάτου και δικαίως τη νέα σεζόν επιστρέφουν στην Α2.

Το μαγνητόφωνο, λοιπόν, ευλόγως τοποθετήθηκε μπροστά από το Νίκο Αλεξανδρόπουλο ή Πεπ, όπως τον αποκαλούν οι παίκτες του λόγω του παρουσιαστικού του, ο οποίος, μην έχοντας συνηθίσει σε συνεντεύξεις ήταν ανεπιτήδευτος κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας και τα είπε… χύμα, με έντονη αίσθηση του χιούμορ.

-Νίκο, πώς καταφέρατε με χαμηλό μπάτζετ να ανέβετε στην Α2. Ποιο ήταν το μυστικό της επιτυχίας;

«Καταρχάς, δεν υπάρχει μυστικό επιτυχίας στο ποδόσφαιρο (γέλια). Λοιπόν, ήμουν στο Λάνθι την προηγούμενη σεζόν, αλλά επειδή η ομάδα απ’ ότι έβλεπα στις συζητήσεις που είχα κάνει μαζί τους, δεν είχαν εξαρχής την πρόθεση να την κατεβάσουν στο πρωτάθλημα κι επειδή ο Γιώργος Καράμπελας ήταν από το Στρέφι και ήθελε να γυρίσει στην ομάδα του χωριού του, είπαμε να μαζέψουμε κάποιους παίκτες, όσους μπορούσαμε, και να πάμε στο Στρέφι. Είπαμε λοιπόν να δοκιμάσουμε την τύχη μας σε μια ομάδα που είναι ιστορική, παλιότερα με τον Γιάννη Καράμπελα είχε βάλει πολλά λεφτά και είχε φτιάξει ομαδάρα στην Α1 και στη συνέχεια με τον Καλογερόπουλο. Τελικά πήρε την κατιούσα κι έφτασε μέχρι τη Γ΄ Κατηγορία».

-Στο Στρέφι είχατε θέσει εξαρχής ως στόχο την άνοδο;

«Κοίτα, τα προηγούμενα χρόνια που εκτελούσα χρέη προπονητή, για παράδειγμα στη Σαλμώνη όταν ήταν στη Γ΄ Κατηγορία μαζευτήκαμε τελευταία στιγμή και μετά στο Λάνθι είχε γίνει το ίδιο, πήγε από τη Γ΄ στη Β΄ χωρίς να πάρει παίκτες. Είπα, λοιπόν, αν ασχοληθώ φέτος, θέλω να κάνω κάτι σοβαρό, για να δω κιόλας αν θα μου βγει. Ήταν τεστ και για μένα η φετινή χρονιά. Στόχος μου προσωπικός ήταν να μπω σφήνα ανάμεσα σε δύο δυνατές ομάδες, όπως ο Κακόβατος και η Ν. Φιγαλεία, που είχαν πέσει από την Α2. Όταν συναντήθηκα με τον Πρόεδρο του Άρη, τον Παναγή Κούρβα, του είπα ότι αυτό που μπορώ να σου υποσχεθώ είναι η 4^η θέση και από κει και πέρα θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ».

-Πότε καταλάβατε ότι μπορεί τελικά να είστε στη δυάδα των μπαράζ ανόδου;

«Εγώ το κατάλαβα από τα φιλικά, διότι παίξαμε 6 φιλικά με ομάδες από την Α1 και Α2, επειδή ήθελα να δοκιμάσω την ομάδα σε δύσκολες συνθήκες και χάναμε δύσκολα. Με τις ομάδες της Α2 φέρναμε ισοπαλία ή χάναμε στο γκολ. Μετά τα φιλικά προετοιμασίας είπα στον αρχηγό μας τον Γιώργο Καράμπελα και στους υπόλοιπους παίκτες ότι η χειρότερη θέση που θα παίρναμε θα ήταν η δεύτερη! Είχαμε καλή φουρνιά παικτών, δέσαμε πολύ καλά και κατάλαβα ότι η ομάδα θα ήταν δυνατή. Κάναμε δύο ήττες όλες κι όλες, από τον Πανηλειακό την 9^η αγωνιστική που πέσαμε από την 1^η θέση και την προτελευταία αγωνιστική πριν τη διακοπή από τη Ν. Φιγαλεία, που δεν είχε και μεγάλη σημασία, και βγήκαμε δεύτεροι».

-Θεωρείς ότι δίκαια τερματίσατε στη 2^η θέση;

«Θεωρώ ότι η 2^η θέση ίσως να ήταν και λίγη τελικά. Καλή ομάδα ο ΠΑΟΚ με πολλούς καλούς παίκτες για την κατηγορία,  αλλά δεν χάσαμε στα δύο ματς πρωταθλήματος μαζί τους. Στο ματς του α΄ γύρου στο Στρέφι παίζαμε με 10 παίκτες από το 30΄ με το σκορ στο 0-0 και νικήσαμε 2-1. Στον Κακόβατο μας ισοφάρισαν 2-2 στο 97΄ κι ενώ είχε προηγηθεί επιθετικό φάουλ στη φάση της ισοφάρισης».

-Ποιο ήταν τελικά το βασικό συστατικό της επιτυχίας;

«Μεγάλο ρόλο έπαιξε η μεταγραφή του Τάκη Καλαμαρά, που από την Α2 ήρθε στη Β΄ και έκανε τη διαφορά στην ομάδα, μαζί με τον Μικελόπουλο, τον Παναγιώτη Γκολφίνο που ήρθε και αυτός από Α2 και τον Κατσώλη που ήρθε από τη Σαλμώνη, τον Δάνισκα, τον Δημουλιά, τους Γιώργο και Σάκη Φακιά. Αλλά, όλοι οι παίκτες βοήθησαν και έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό».

-Στις προπονήσεις μαζευόσασταν δηλαδή;

«Ναι. Μέχρι τον Δεκέμβρη (γέλια). Μετά ελιές, μεροκάματα και τα γνωστά της κατηγορίας και όχι μόνο αυτής! Βασικά συστατικά της επιτυχίας ήταν το θάρρος και το θράσος της ομάδας. Είχαμε εμπιστοσύνη στα πόδια μας, δεν φοβόμασταν κανέναν και πηγαίναμε σε κάθε αγώνα για τη νίκη, ξέροντας πως ακόμα και στην κακή μας μέρα θα παίρναμε αποτέλεσμα».

-Για τη νέα σεζόν τώρα, θα συνεχίσεις στο Στρέφι;

«Δύσκολα θα συνεχίσω στο Στρέφι, διότι δεν με καλύπτουν οι προσδοκίες της ομάδας στην Α2. Ο Άρης θέλει με ακόμα χαμηλότερο μπάτζετ από το ήδη χαμηλό της Β΄ Κατηγορίας, να κρατηθεί στην Α2. Δυστυχώς, ποδοσφαιρικά θαύματα γίνονται μία χρονιά και όχι κάθε χρόνο!».

-Πάμε τώρα σε σένα. Δεν είσαι διπλωματούχος προπονητής, έχεις φιλοδοξίες στους πάγκους;

«Ναι, δεν δηλώνω προπονητής. Ξεκίνησα να ασχολούμαι από τη σεζόν 2012-2013 ως βοηθός προπονητή στην Α1 στο Λαμπέτι με τεχνικό τον Βασίλη Καλογερόπουλο και έφυγα μετά από 4-5 αγωνιστικές διότι δεν μου άρεσαν κάποια πράγματα και πήγα στη Σαλμώνη στη Γ΄ τοπική, που ήταν τελευταία, για να δοκιμάσω την τύχη μου. Με εμπιστεύτηκαν ο Σάκης Αθανασούλης και ο Παύλος Τσάμης, κάναμε 10 νίκες στην έδρα μας, βγήκαμε δεύτεροι και αποκλειστήκαμε στα μπαράζ ανόδου από το Λάνθι. Την επόμενη χρονιά ήμουν στο Λάνθι, έκατσα 5 αγωνιστικές διότι ήμουν λίγο… ευέξαπτος και στη συνέχεια απείχα λόγω δουλειάς και οικογένειας και επανήλθα τη σεζόν 2018-2019 ξανά στο Λάνθι. Ανέλαβα την 3^η αγωνιστική με μηδέν βαθμούς και μηδέν γκολ η ομάδα και τελικά για ένα βαθμό δεν ανεβήκαμε στην Α2. Και φέτος ήμουν στο Στρέφι…».

-Τι είναι για σένα η προπονητική τελικά; Χόμπι;

Με την προπονητική περνώ ευχάριστα το χρόνο μου. Μου αρέσει πολύ. Δεν είμαι υπέρ στο να πάω να πάρω ένα δίπλωμα, διότι πιστεύω πως θα μπω σε ένα καλούπι, ενώ εγώ θέλω να το βλέπω λίγο διαφορετικά. Η προπονητική είναι το χόμπι μου».

-Από πού έχεις αποκτήσει τις προπονητικές γνώσεις;

Δεν ξέρω, ίσως διότι βλέπω πάρα πολύ ποδόσφαιρο. Σε όσες ομάδες έχω πάει έχω δείξει έργο, έχουν τερματίσει στην πρώτη τετράδα και χωρίς μεγάλο μπάτζετ. Σίγουρα μου λείπει η εμπειρία, αλλά δεν θεωρώ ότι μου λείπει κάτι στη διαχείριση αγώνων. Πιστεύω πως μια ομάδα πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε ματς και όχι να παίζει πάντα με το ίδιο σύστημα. Κάθε ματς είναι διαφορετικό.  Και φυσικά δεν έχω γνώσεις στην εκγύμναση καθώς δεν είμαι γυμναστής. Αλλά τυπώνω προετοιμασίες κάθε χρόνο και τις μελετάω…».

-Ποδόσφαιρο έχεις παίξει;

«Έχω παίξει πολύ καλτσέτο, έχω πάρει 3 πρωταθλήματα στην Πάτρα, σε 8Χ8 (γέλια). Είχα πάει μια χρονιά στον Αμπελώνα, 22 χρονών, αλλά είχα κόψει τους χιαστούς και στην ουσία δεν ξεκίνησα καν να παίζω σε ομάδα τοπικού (γέλια)».

-Σε ποια θέση έπαιζες;

«Πιστεύω 10άρι ή δεξί εξτρέμ. Αλλά είναι δική μου εκτίμηση αυτή (γέλια). Οπότε, αφού δεν έπαιξα μπάλα, θα βγάλω τα χούγια μου στην προπονητική (γέλια)».

Φωτό: Βαγγέλης Δημητρόπουλος

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]