Νικόλαος Αχ. Διάκος: Πως θα το κάνει;
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”29633″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει ο Νικόλαος Αχ. Διάκος, Μηχ/γος-Ηλεκ/γος
Και τώρα ο μοναδικός ΄΄ αφηγητής ΄΄ ο κ. Καραμανλής ο Γ΄ , συνεχίζει με το σήριαλ του δρόμου, που επεισόδιο με επεισόδιο δεν παρουσιάζει εκπλήξεις , αφού κανείς από τους υποστηρικτές του δεν εξεπλάγει με την διάλυση των ενεργών εργολαβιών του Πάτρα-Πύργος.
Εγώ βέβαια δεν θα ισχυρισθώ το ίδιο, γιατί εξεπλάγειν ειλικρινά από αυτή την απόφαση του κ. υπουργού .Και αυτό γιατί ποτέ δεν περίμενα ότι θα κάνει πράξη την πολιτική του ή ότι η εξωπραγματική πολιτική του θα άγγιζε τόσο την πραγματικότητα.
Εκείνο όμως που προκαλεί πολλά ερωτηματικά είναι ο χρόνος που επέλεξε για να προβεί σ’ αυτή την λιτή ανακοίνωση περί διάλυσης των πέντε (5) ενεργών συμβάσεων κατασκευής του δρόμου Πάτρα- Πύργος.
Στηριζόμενος στο άρθρο 161 του Ν. 4412/2016 πρώτη παράγραφος , εκείνη την αποφράδα ημέρα, ο υπουργός μας έδωσε στην δημοσιότητα ένα ολιγόλογο κείμενο και δεν είπε τίποτα περισσότερο απ’ ότι λέει ο νόμος. Δηλαδή με τρεις λιτές γραμμές ο υπουργός μας, έφερε πίσω στο 2007 , στην εποχή Σουφλιά , όταν ο τότε υπουργός εφάρμοσε για πρώτη φορά τον θεσμό της σύμβασης παραχώρησης για την κατασκευή του Κόρινθος-Πάτρα-Πύργος –Καλό Νερό –Τσακώνα .
Άρθρο 161 Διακοπή εργασιών – Διάλυση της σύμβασης.
1.Η σύμβαση διαλύεται από την κοινοποίηση στον ανάδοχο διαταγή του φορέα κατασκευής του έργου για οριστική διακοπή των εργασιών ….!
Το ίδιο όμως άρθρο εκτενέστατα περιγράφει αναλυτικά και τις παρενέργειες μιας τέτοιας κίνησης.
Ο νομοθέτης βέβαια , όταν έγραφε αυτό το άρθρο είχε κατά νου την διάλυση της σύμβασης με πρωτοβουλία του αναδόχου του έργου , για πλημμέλειες και γενικώς υπαιτιότητα του φορέα κατασκευής ή του κυρίου του έργου, πράγμα το οποίο συμβαίνει συχνά στα έργα ,κυρίως λόγω έλλειψης χρηματοδότησης , αλλά και που σπανίως οδηγεί στην διάλυση συγκεκριμένης εργολαβίας, έστω και μετά τη μακρόχρονη διακοπή εργασιών , όπως έγινε και με την Ιόνια οδό , την Ε-65 , την Ολυμπία οδό και τον αυτοκινητόδρομο του Αιγαίου, εργολαβίες οι οποίες έμειναν στο ΄΄ ψυγείο ΄΄ για πάνω από τρία (3) χρόνια και τελικά επανεκκίνησαν και ολοκληρώθηκαν, κάποιες απ’ αυτές ως προς τα τμήματα τα εσκαμμένα ,ενώ κάποιες απ’ αυτές τελείωσαν.
Η διακοπή όμως των εργασιών και στους τέσσερις (4) μεγάλους οδικούς άξονες ,είχε γίνει , ελλείψει οικονομικών πόρων, με πρωτοβουλία των ίδιων των κατασκευαστών , οι οποίοι ποτέ δεν απέσυραν τις οδοσημάνσεις τους, παζάρεψαν την έλλειψή τους αυτή με το δημόσιο, αποζημιώθηκαν για το ΄΄ κλείσιμο ΄΄ των εργοταξίων και μετά ενέσκυψαν στα εργοτάξια και με την βοήθεια του κράτους τελείωσαν ή ολοκλήρωσαν τα ημιτελή τμήματα.
Τώρα όμως ο κ. Υπουργός διαλύει εν μια νυκτί τις ενεργές εργολαβίες και αφήνει ένα έργο , οριστικά χρηματοδοτημένο από την Ευρωπαϊκή Ένωση , στον αέρα κυριολεκτικά , χάριν της εμμονής του να αναθέσει ένα τμήμα του αρχικού έργου Κόρινθος – Πάτρα –Πύργος – Καλό Νερό – Τσακώνα, δηλαδή το Πάτρα – Πύργος στην Κ/Ξ Άπιον Κλέους, μετέπειτα ΄΄Ολύμπια Οδός΄΄ , κοινοπραξία η οποία αυτοβούλως και με την βοήθεια της Κυβέρνησης Σαμαρά πετσόκοψε το αρχικό αντικείμενο κατασκευάζοντας πρακτικά το μισό η ολοκλήρωση του οποίου έγινε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Τσίπρα που εγγυήθηκε στις τράπεζες για λογαριασμό των παραχωρισιούχων.
Αντί λοιπόν να πράξει ανάλογα ο κ. υπουργός ν’ αναθέσει δηλαδή κατά νόμον και τις άλλες ορφανές εργολαβίες και να βοηθήσει να προχωρήσει ταχέως η κατασκευή φρέναρε κάθε ενέργεια προόδου του έργου και ευνόησε την διάλυση επαναφέροντας τους ΄΄ φυγάδες ΄΄ εργολάβους.
Για να μην αναφερθώ πάλι στον βίο και την πολιτεία της μνημονευθείσης κοινοπραξίας , η οποία είχε εγκαταλείψει και τον αυτοκινητόδρομο του Αιγαίου . (Σύμβαση 1,3 δισεκατομμύρια ευρώ ) , εκείνο που έχει πλέον σημασία είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα και πως ,αλλά και πότε θα ξαναμπούν εργολάβοι στο έργο. Γιατί όλα αυτά που μέχρι σήμερα έχει αναφέρει ο κ. υπουργός είναι δικές του σκέψεις και εικασίες , καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα και κατά την άποψή μου δεν παράγουν έργο , αλλά μόνο πολιτικό λόγο, συντήρησης της αβεβαιότητας και της ελπίδας.
Η εξίσωση έχει πλέον δύο αγνώστους . Από την μια οι “εκδιωχθέντες ‘’ , αναιτίως νομικά , εργολάβοι και από την άλλη ο τρόπος ανάθεσης του έργου πέρα από το ισχύον ευρωπαϊκό νομικό πλαίσιο.
Η εμπειρία λέει ότι οι συμβασιούχοι εργολάβοι δεν θ’ αρκεσθούν μόνο στην αποζημίωση ( αλήθεια ποιος θα την χρεωθεί; ), αλλά θα διεκδικήσουν δικαστικά το έργο και τα στοιχεία δείχνουν πως θα δικαιωθούν .
Από την άλλη πλευρά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με δεδομένα όλα τα στοιχεία του έργου και τα πέριξ αυτού, δεν πιστεύω ότι θα συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο, δηλαδή στην επικύρωση της διάλυσης και της ανάθεσης, άνευ διαγνωστικής διαδικασίας , του έργου στον παραχωρισιούχο του 2008.
Όπως όμως και να έχει το θέμα επειδή το ηλιακό αυτό έργο είναι, κατ’ αρχήν, έργο ζωής και θανάτου για τους πολλούς και επί πλέον φέρει ΄΄ βαριές προεκλογικές υπογραφές ΄΄ , έχει υποχρέωση εδώ και τώρα ο κ. υπουργός όχι μόνο να βγει και να κάνει πολιτικές δηλώσεις , αλλά και να ενημερώνει ημέρα με την ημέρα υπεύθυνα και σοβαρά για την πορεία του δρόμου.
Η αφωνία και οι διαρροές να το εντάξει στα νέα προγράμματα δημοπράτησης είναι παλαιοκομματικές τακτικές , δεν αρμόζουν σε σύγχρονους υπουργούς και δεν είναι αποδεκτές από τους κατοίκους της Πελοποννήσου απ’ όπου ξεκίνησε η επανάσταση του 1821, και η θεμελίωση του νέου ελληνικού κράτους .
Ο χρόνος και οι εξελίξεις θα δείξουν αν ήταν λάθος το ΄΄σπάσιμο ΄΄ της εργολαβίας σε οκτώ κομμάτια ή η ανάθεση του έργου από τον κ. υπουργό σε οκτώ εργολάβους, αν επιτευχθεί τελικά, με σοβαρό κατασκευαστικό παρελθόν αλλά και σοβαρές κατηγορίες για χειραγώγιση των μεγάλων διαγωνισμών.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
