Να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”131918″ img_size=”full”][vc_column_text]Από μία άποψη, η υπόθεση είναι τελειωμένη. Μόνο με αυτόν τον τρόπο πλέον μπορεί να χαρακτηρίσει κανείς την λειτουργία των δύο τμημάτων επί ηλειακού εδάφους. Την ερχόμενη Δευτέρα στις 4 μ.μ. συνεδριάζει η Σύγκλητος με μοναδικό θέμα το πόρισμα της Επιτροπής Στρατηγικού Σχεδιασμού και τη λήψη της σχετικής απόφασης. Όπως έχει ήδη επισημάνει, για ακόμα μία φορά σε καίριο χρόνο η «Πρωινή», όλα είναι προαποφασισμένα και προκαθορισμένα.
Η Μουσειολογία καταργείται και θα ενσωματωθεί στο τμήμα Ιστορίας & Αρχαιολογίας της Πάτρας και η Γεωπονία θα μεταφερθεί είτε στο Μεσολόγγι, είτε στο Αγρίνιο, δηλαδή σίγουρα στην Αιτωλοακαρνανία. Και συμβολικά να το δει κανείς, δεν είναι ωραία εικόνα, να φεύγουν όλα από εδώ για να πάνε οπουδήποτε αλλού εκτός από εδώ. Αλλά είναι δυστυχώς μαθημένα τα βουνά στα χιόνια. Κατά συνέπεια, ό,τι ζούμε και θα ζήσουμε τις επόμενες μέρες αποτελεί το χρονικό δύο προαναγγελθέντων θανάτων, ή πιο σωστά, δύο ακόμη προαναγγελθέντων θανάτων.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την ήττα μας και περιμένουμε να έρθουν μία ωραία πρωία να πάρουν και τα υπόλοιπα κομμάτια, της εκπαίδευσης, του πολιτισμού, της υγείας, των υποδομών κλπ. Εξάλλου, αν έχουμε κατανοήσει καλά κάτι ή έστω οφείλουμε να το έχουμε κατανοήσει καλά τις τελευταίες δεκαετίες, είναι ότι δεν υπάρχει πάτος σε αυτό το βαρέλι. Και υπ’ αυτήν την έννοια, η συλλογική μας στάση, θεσμικά καταρχήν, έχει τεράστια σημασία.
Για να το καταστήσουμε ακόμη πιο σαφές, πρέπει να το δούμε σαν μία παρτίδα σκάκι, με τη διαφορά ότι αυτό δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι αλλά μία αναμέτρηση ζωής και θανάτου. Ναι, αυτή τη στιγμή έχουμε υποστεί ως νομός, ως τοπική κοινωνία, ένα πολύ βαρύ πλήγμα. Χάνοντας αυτά τα δύο τμήματα, είναι σα να χάσαμε τη βασίλισσα, το πλέον σημαντικό κομμάτι ενός σκακιστή. Γιατί, όπως έχω υποστηρίξει και πρόσφατα, η λειτουργία ενός ή δύο ακαδημαϊκών τμημάτων σε έναν τόπο, είναι πολλαπλώς και όχι μόνο ειδικώς ευεργετική, καθώς γεννά ευρύτερες δυναμικές στην τοπική κοινωνία. Που σημαίνει ότι το μείζον από εδώ και στο εξής είναι να αξιοποιήσουμε άπαντες ώστε να αξιοποιηθούν με την σειρά τους όλα τα εναπομείναντα κομμάτια και γιατί όχι να πάρουμε πίσω, αργά ή γρήγορα, την βασίλισσά μας.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θεωρούμαι εντάσσεται, και αυτό ενδεχομένως το νόημα έχει και το ψήφισμα του Αντιπεριφερειάρχη Π.Ε Ηλείας Βασίλη Γιαννόπουλου και των δημάρχων του νομού, με αίτημα να παραμείνουν τα τμήματα Μουσειολογίας και Γεωπονίας στο μηχανογραφικό. Ίσως να μην μπορούμε πια να επηρεάσουμε το παρόν, αλλά θα ήταν σε κάθε περίπτωση φρόνιμο να μεριμνούμε με την απαιτούμενη φροντίδα για το μέλλον. Ίσως πάλι, να μην είμαστε σε θέση σήμερα να τα σώσουμε όλα, αλλά κρίνεται αναγκαίο και φιλότιμο, να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται.
Η Πρωινή[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
