Να μη αφήσουμε τον φόβο να νικήσει
Γράφει ο Δικαιόπολις
Όποιος λέει ότι δεν φοβάται, λέει ψέματα. Ο φόβος είναι εξάλλου βασικό συστατικό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Είναι βέβαιο ότι λειτούργησε καθοριστικά για την επιβίωση του ανθρώπου, εφόσον τελείως φυσικά και όπως συμβαίνει με όλα τα ζώα, φοβόταν, και ως γνωστόν όταν φοβάσαι φυλάγεσαι. Εξίσου βέβαιο όμως, όπως προκύπτει λογικά και μέσα απ’ αυτήν την εξαιρετικά συνοπτική εισαγωγή είναι ότι ο φόβος ανήκει στο ζωώδες κομμάτι του εαυτού μας. Υπάρχουμε εν μέρει ως είδος εξ’ αιτίας του, αλλά σε καμία περίπτωση αποκλειστικά και μόνο χάρη σ’ αυτόν.
Χρειάζεται και απόδειξη; Μάλλον όχι, καθώς μία σύντομη ματιά στην ιστορία, όσο και ειδικότερα στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης, μπορεί να πείσει εύκολα τον καθένα από εμάς ο οποίος αναζητά πειστικές απαντήσεις. Το πραγματικό ερώτημα λοιπόν, είναι ποιοι από όλους εμάς, τους «ευγενείς» απογόνους των αξιοθαύμαστων ανθρώπων που κατοίκησαν αυτήν την ευλογημένη γη πολύ πριν από τον ερχομό μας, ψάχνουν πραγματικά για απαντήσεις. Ποιοι δεν επιτρέπουν στον φόβο να τους κυριεύσει, ποιοι αρνούνται να χρεώσουν τον υποβαθμισμένο βίο τους στους άλλους, και τελικά ποιοι χρησιμοποιούν το μυαλό τους, ποιοι διαβάζουν, ποιοι ακούνε, ποιοι συζητούν κλπ;
Πρόσφατα, μία δημοσκόπηση που θεωρήσαμε χρήσιμο να την αναδημοσιεύσουμε και στην εφημερίδα μας, κατέδειξε ότι η ελληνική κοινωνία διαγράφει σαφώς μία συντηρητική στροφή στο προσφυγικό, προφανώς επηρεασμένη από την επαναφορά του έωλου δόγματος του νόμου και της τάξης, σε συνδυασμό με την απίστευτη μιντιακή προπαγάνδιση ακραίων θέσεων και την αποτύπωση μιας ολωσδιόλου διαστρεβλωμένης πραγματικότητας σε σχέση με τι και το γιατί. Κανείς δεν αμφισβητεί ότι με το προσφυγικό υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, ειδικά μετά την αλλαγή τακτικής του σουλτάνου, ο οποίος μεταχειρίζεται εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές ως πρόβατα επί σφαγή. Το προσφυγικό είναι μία νέα αναντίρρητη πραγματικότητα, όπως η κλιματική αλλαγή, ή όπως ο καζίνο-νεοφιλελευθερισμός, για να μην ξεχνιόμαστε. Το διακύβευμα είναι ο τρόπος με τον οποίο οφείλουν οι πολίτες να αντιλαμβάνονται τα πράγματα. Και ειλικρινά δεν γνωρίζουμε ποια μπορεί να είναι η απάντηση, αλλά η όποια απάντηση, σίγουρα δεν μπορεί και δεν πρέπει να στηρίζεται στον φόβο.
Είμαστε άνθρωποι, όχι κτήνη. Και αυτοί άνθρωποι είναι, ξεριζωμένοι από τον πόλεμο. Αντιμετωπίζουμε ως ελληνική κοινωνία φοβερά προβλήματα, αλλά αυτοί αντιμετωπίζουν περισσότερα, και ας το επαναλάβουμε, σίγουρα δεν ευθύνονται για τα δεινά μας. Ας κοιτάξουμε λίγο πιο πέρα από το χαζοκούτι. Ο πολύς υπουργός Προστασίας του Πολίτη κος Χρυσοχοΐδης καμαρώνει ότι τάχα «καθάρισε» τα Εξάρχεια. Έδιωξαν οικογένειες από τις καταλήψεις, ναι, αλλά όχι τους εμπόρους ναρκωτικών οι οποίοι εξακολουθούν να αλωνίζουν. Οι τελευταίοι μάλλον δεν τους ενοχλούν. Μόνο οι δύσμοιροι κάτοικοι, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, ενοχλούνται από την θέα της διακίνησης και των όπλων, είτε εκείνοι που τα φέρουν, τα φέρουν «νόμιμα», είτε όχι.
Πριν λίγες μέρες στα Προπύλαια, που βρίσκονται μια ανάσα από τα διαβόητα Εξάρχεια, πραγματοποιήθηκε μία συναυλία με σύνθημα «Να μη γίνει ο φόβος συνήθειά μας». Χιλιάδες κόσμου βρέθηκαν εκεί, παρότι όλος αυτός ο κόσμος δεν αντανακλά το γενικότερο λαϊκό αίσθημα στη σημερινή συγκυρία. Ωστόσο, οφείλουμε να προβληματιστούμε άπαντες με αφορμή το κεντρικό σύνθημα της εκδήλωσης. Θέλουμε μία κοινωνία βουτηγμένη στον φόβο και το αλλοπρόσαλλο μίσος; Θέλουμε στ’ αλήθεια αυτό για τα παιδιά μας; Αν ναι, ας μην ανησυχούμε πολύ για το πού θα εγκατασταθούν. Ας ανοίξουμε έναν τεράστιο λάκκο, κι ας τους θάψουμε όλους βαθιά. Παιδιά; Μάνες; Πατεράδες; Παππούδες; Δεν έχει σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι να μην τους φοβόμαστε…
