Φοροδιαφυγή στον τομέα της ενοικίασης πολυτελών κατοικιών στα νησιά και στα παραθαλάσσια θέρετρα της χώρας, εντόπισε μια ειδική επιχείρηση των ελεγκτών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων  με την κωδική ονομασία «Villa Juanita Dolores».

Συγκεκριμένα, ομάδα τεσσάρων εφοριακών, ανέθεσαν σε μεσιτικό γραφείο το οποίο δραστηριοποιείται στη Μύκονο, την αναζήτηση πολυτελούς καταλύματος, με σκοπό την ολιγοήμερη διαμονή τους στο «νησί των ανέμων». Μάλιστα, οι εν λόγω ελεγκτές εμφανίστηκαν ως ενδιαφερόμενοι Ισπανοί τουρίστες! Το μεσιτικό γραφείο τούς ενημέρωσε ότι υπήρχε διαθεσιμότητα στις αρχές Αυγούστου.

Στις 2 Αυγούστου οι ελεγκτές έφτασαν στο αεροδρόμιο της Μυκόνου, χρησιμοποιώντας ισπανικά ονόματα (Juanita, Dolores, Carlos, Antonio). Εκεί, πολυτελές όχημα που είχε στείλει το μεσιτικό γραφείο, τους παρέλαβε από την αίθουσα VIP του αεροδρομίου και τους οδήγησε σε βίλα γνωστού επιχειρηματία, στη Φτελιά.

Στη βίλα εμφανίστηκε η ιδιοκτήτρια του μεσιτικού γραφείου και ξενάγησε τους τέσσερις εφοριακούς στους χώρους του οικήματος. Στη συνέχεια, ζήτησε τα πλήρη στοιχεία των «πελατών», καθώς και τον τρόπο πληρωμής για τη μίσθωση τού καταλύματος. Σημειώνεται ότι το αντίτιμο που ζητήθηκε για 6 διανυκτερεύσεις ανερχόταν σε 25.000 ευρώ!

Τότε, οι εφοριακοί αποκάλυψαν την ιδιότητά τους και ζήτησαν τα στοιχεία της μεσίτριας και των πελατών που διέμεναν εκεί τις προηγούμενες ημέρες, καθότι η βίλα παρακολουθούνταν στενά και, ως εκ τούτου, οι ελεγκτές γνώριζαν ότι το ακίνητο ήταν μισθωμένο το προηγούμενο διάστημα.

Η χαμένη υπόθεση της φοροδιαφυγής

Ανοιχτή πληγή της οικονομίας και εστία κοινωνικής αδικίας η φοροδιαφυγή, που όλο «χτυπιέται» από κυβερνητικές εξαγγελίες και όλο γιγαντώνεται και εξαπλώνεται. Τα περιβόητα ηλεκτρονικά όπλα για την αποκάλυψη του «µαύρου χρήματος» που ρέει άφθονο παθαίνουν αφλογιστία. Οι µισθωτοί και οι συνταξιούχοι χρόνια τώρα πληρώνουν το µάρµαρο, ενώ οι επιτήδειοι, που µε διάφορα τεχνάσματα και κομπίνες παραπλανούν τις φορολογικές Αρχές, συνεχίζουν να πίνουν στην υγεία των κορόιδων.

∆εν χρειάζεται παρά να ρίξει κανείς µια γρήγορη µατιά στις φορολογικές δηλώσεις για να διαπιστώσει την προκλητική έκταση του προβλήματος και να επαληθεύσει το ρητό «στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». ∆εν αρκούν οι αποσπασματικοί και στοχευµένοι έλεγχοι. Είναι σταγόνα στον ωκεανό. Χρειάζεται σχέδιο, χρειάζεται συντονισμένη δράση και πάνω από όλα ρυθμίσεις και παρεμβάσεις µόνιµου χαρακτήρα.

Το πολύκροτο περιουσιολόγιο σέρνεται στα υπουργικά συρτάρια και το χρονοδιάγραµµα εφαρμογής του µετατίθεται στο αόριστο µέλλον. Ο ελεγκτικός µηχανισµός κατακερματισμένος, ελλειµµατικός, χαμένος στο πολύπλοκο και γεμάτο παραθυράκια φοροαποφυγής νομοθετικό πλαίσιο και το ποινολόγιο αλλάζει πότε προς το αυστηρότερο και πότε προς το χαλαρότερο, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Τόσες µελέτες, τόσο «µελάνι», τόση τεχνογνωσία από διεθνείς οργανισμούς και τόσα επιτυχημένα σε άλλες χώρες µοντέλα καταπολέμησης της µάστιγας που «έγιναν καπνός». Πού βρίσκονται, άραγε, οι εκθέσεις και η εργαλειοθήκη των τεχνοκρατών της Ευρωζώνης που προέβλεπε το µνηµόνιο και θα συνέδραμαν στη σύλληψη φορολογητέας ύλης και στην ενίσχυση των εσόδων του ∆ηµοσίου, χωρίς να απαιτηθούν νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στους ίδιους και τους ίδιους; Γιατί στα προαπαιτούµενα µε τους Ευρωπαίους δεν τέθηκαν ποτέ ποσοτικοί στόχοι και δείκτες για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής;

Γιατί προχωρούν µε ταχύτητα οι περικοπές σε µισθούς, συντάξεις και οι αυξήσεις σε φόρους και εισφορές, και βασανιστικά αργά -σχεδόν σημειωτόν- τα βήματα στη µάχη κατά της φοροδιαφυγής; Είναι άγνοια, ανικανότητα, σύγχυση, χαμηλά αντανακλαστικά, αφασία, εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων;  Θα ασχοληθεί  άραγε κανείς με τα θύματα της φορολογικής αφαίμαξης και την ασυδοσία  κάποιων μονίμως αγνώστων επιτήδειων;