«Μόνο αν θέλω…!»
Βιωματικά εργαστήρια του Κέντρου Πρόληψης «Παρεμβάσεις» στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Πύργου με σοβαρά μηνύματα αξιοποιώντας την τέχνη του παραμυθιού
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Μια σειρά βιωματικών εργαστηρίων που προορίζονται για παιδιά και γονείς, υλοποίησε και συνεχίζει να υλοποιεί το Κέντρο Πρόληψης «Παρεμβάσεις» ΠΕ Ηλείας. Τα εργαστήρια αυτά που αποτελούν μια πολύ σοβαρή δουλειά του επιστημονικού προσωπικού του Κέντρου Πρόληψης, εντάσσονται στη σειρά των εργαστηρίων που έχουν ως σκοπό να αξιοποιηθεί η τέχνη του παραμυθιού για να δώσουν σε γονείς και στα παιδιά τη δυνατότητα να αλληλοεπιδράσουν μέσα σε ένα χώρο ασφάλειας και αποδοχής και να ανακαλύψουν αφενός νέους διασκεδαστικούς τρόπους επικοινωνίας και έκφρασης και αφετέρου να γίνουν και αποδέκτες σοβαρών μηνυμάτων.
Σε ένα από τα πιο σημαντικά εργαστήρια που πραγματοποιήθηκαν, οι μικροί φίλοι της Βιβλιοθήκης ταυτίστηκαν με την ηρωίδα του παραμυθιού της Γιώτας Αλεξάνδρου “Μόνο αν θέλω”, που διάβασε με τη μελωδική φωνή της η ψυχολόγος κ. Σωτηρία Χατζηκωνσταντίνου από το Κέντρο Πρόληψης «Παρεμβάσεις», γι’ αυτό και στη συνέχεια είπαν όλα όσα τους ενοχλούν από τον κόσμο των μεγάλων. Και δεν έμειναν μόνο σε αυτό. Ακολούθησαν τα βήματα της Έλλης, της πρωταγωνίστριας της ιστορίας που βρήκε τη λύση όταν επισκέφθηκε το Μουσείο της Ακρόπολης: φόρεσε ένα μακρύ φόρεμα της μαμάς, μερικές καλοπλεγμένες πλεξούδες και μια ολόχρυση ταμπέλα με το μήνυμα: ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΜΗΝ ΑΓΓΙΖΕΤΕ που έφερε τα πάνω κάτω στην οικογένεια αλλά και την ηρεμία στην Έλλη.
Έτσι και οι μικροί μας φίλοι! Έμαθαν ότι κάποιες φορές πρέπει να λένε ΟΧΙ, όσο μικροί κι αν είναι. Και για μεγαλύτερη σιγουριά, έφτιαξαν το δίχτυ ασφάλειας με μέχρι 5 πρόσωπα (μαμάδες μπαμπάδες, θείες θείους, παππούδες γιαγιάδες, αδέρφια, νονές και νονούς, δασκάλες) στα οποία θα απευθύνονται όταν κάποιος πάει να παραβιάσει την επιθυμία τους και τα οποία θα σταθούν δίπλα τους και θα τους υπερασπιστούν.
Τα παιδιά λοιπόν με αυτόν τον τρόπο έγιναν αποδέκτες ενός πολύ σοβαρού μηνύματος που στην εποχή που ζούμε μπορεί να τα προστατέψει από μια ενδεχόμενη σεξουαλική παρενόχληση και κακοποίηση γιατί γνωρίζουν τα όρια του σώματός τους! «Μόνο αν θέλω, μπορεί κάποιος να με αγγίζει! Μόνο αν θέλω, μπορεί κάποιος να με αγκαλιάζει! Μόνο αν θέλω, μπορεί κάποιος να με φιλά! Όποιος κι αν είναι αυτός! Είτε συγγενής είτε φίλος!» Μια ιστορία για το δικαίωμα των παιδιών στο σώμα τους, το δικαίωμα να λένε όχι σε φιλιά, αγκαλιές και αγγίγματα που δεν επιθυμούν, ακόμα κι αν προέρχονται από οικεία και προσφιλή πρόσωπα. Μια ιστορία για τον σεβασμό στα παιδιά ως υποκείμενα με ελεύθερη βούληση.
Το «Μόνο αν θέλω» επεκτάθηκε σε προηγούμενο εργαστήριο και σε πιο απλά καθημερινά πράγματα. Με ενοχλεί η ορθογραφία, όταν μου πειράζουν τα μαλλιά, όταν ο αδερφός μου με γαργαλάει, όταν η αδερφή μου μού παίρνει τα παιχνίδια, όταν με βάζουν με το ζόρι να τρώω, όταν με ρίχνουν κάτω και χιλιάδες αλλά πράγματα για τα οποία μπορώ και πρέπει να λέω “Μόνο αν θέλω” όσο μικρός/η και αν είμαι. Και αν δε με ακούσετε και τότε, έχω εγώ το δίκτυο της ασφάλειας μου, μαμάδες μπαμπάδες, θείες θείους, παππούδες γιαγιάδες, αδέρφια νονές και νονούς που θα σταθούν διπλά μου και θα με υπερασπιστούν.
Καταρρίπτοντας τα στερεότυπα
Στο πιο πρόσφατο και 4ο κατά σειρά εργαστήριο με αφορμή το παραμύθι “η ντουλάπα” γονείς και παιδιά είχαν την ευκαιρία να προβληματιστούν για τα στερεότυπα που μας θέλουν όλες/ους ίδιες/ους και να αναζητήσουν τα δικά τους μοναδικά χαρακτηριστικά που τους κάνουν να είναι μοναδικές/οι και ξεχωριστές/οι..
Κάποια από αυτά τα στερεότυπα όπως «Τα κορίτσια στρώνουν τα κρεβάτια τους”, “Τα αγόρια βαριούνται”, “Τα κορίτσια φοράνε μόνο ροζ, μπλε δωμάτια έχουν μόνο τα αγόρια», άναψαν τα αίματα στο εργαστήριο με εποικοδομητικά αποτελέσματα.
