«Αγαπητοί συνάδελφοι, θέλω να ξεκινήσω αποδίδοντας τιμή στον Νίκο Δένδια, τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας, για τη στάση του απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Αυθορμήτως χειροκρότησα εγώ και όλοι οι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, διότι εκείνη τη στιγμή η Δημοκρατία στάθηκε απέναντι στους αρνητές, στους εχθρούς της, στους υπόδικους για εγκληματική οργάνωση και σε όλο τον εσμό των μαχαιροβγαλτών, οι οποίοι προχθές Κυριακή πολιορκούσαν την Βουλή για να την καταλάβουν και να καταλύσουν τον κοινοβουλευτισμό».

Τα παραπάνω επεσήμανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης, ο οποίος έδωσε «εξηγήσεις» γι’ αυτήν την σπάνια στιγμή που διαδραματίστηκε στη Βουλή. Έστω κι έτσι, η ΝΔ βρήκε τον τρόπο να καταδικάσει ρητά συμπεριφορές και πρακτικές οι οποίες αμαυρώνουν τον πολιτικό μας βίο, υπερασπιζόμενη το πολίτευμα της χώρας, τους θεσμούς και την δημοκρατική τάξη πραγμάτων. Το πρόβλημα είναι ότι το συμβάν αποτελεί φωτεινή εξαίρεση στον θλιβερό κανόνα του κοινοβουλευτικής καθημερινότητας. Κι αυτό διότι το συγκεκριμένο ζήτημα δεν αφορά γενικά και αόριστα την ποιότητα του πολιτικού λόγου αλλά την ουσία του πολιτικού πράττειν.

Τα αμέσως επόμενα χρόνια τα κυρίαρχα δημοκρατικά ιδεώδη θα τεθούν υπό έντονη αμφισβήτηση από την επέλαση των ακροδεξιών δυνάμεων οι οποίες αναμένεται να αυξήσουν την επιρροή τους. Ήδη αυτή καταγράφεται σε πολλά εθνικά κοινοβούλια, με την Ουγγαρία, την Αυστρία αλλά και την Ιταλία και την Γαλλία να συνιστούν χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Το ίδιο έχει συμβεί και στην Ελλάδα, όπου ας μην ξεχνάμε ότι η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα. Πέραν λοιπόν της γενικής ανόδου του νεοφασισμού σε διεθνές επίπεδο, στην Ελλάδα είναι σαφές ότι η δεξιά παράταξη φέρει σημαντική ευθύνη στην εξέλιξη του φαινομένου, ιδιαίτερα κατά την περίοδο Σαμαρά, στην οποία άλλωστε η ΝΔ μετατοπίστηκε δεξιότερα και υιοθέτησε τους Γεωργιάδη και Βορίδη. Την ίδια γραμμή έχει τηρήσει και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με αποτέλεσμα να παραμεριστούν τα μετριοπαθή στελέχη και κατά συνέπεια ο παραδοσιακά μετριοπαθής λόγος της Δεξιάς.

Αυτή η στιγμιαία σύμπλευση μοιάζει κιόλας να έχει περάσει στο μακρινό παρελθόν αφού σχεδόν αμέσως ξαναγυρίσαμε στις λεκτικές ακρότητες και στους βαρύτατους χαρακτηρισμούς της συνήθους πρακτικής. Είναι αυτό που λένε, ήταν το κλίμα στραβό, το έφαγε και το Μακεδονικό.  Το μόνο λοιπόν το οποίο μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε ότι αυτά τα στελέχη θα ξαναβγούν κάποια στιγμή στο προσκήνιο προκειμένου να στείλουν από κοινού με τους βουλευτές της Αριστεράς ένα ακόμη πιο ηχηρό μήνυμα δημοκρατίας ενάντια στον φασισμό και τον εκφασισμό της πολιτικής και κοινωνικής ζωής.