Μην βιάζεσαι στο κυνήγι της μπεκάτσας…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”98535″ img_size=”full”][vc_column_text]

κείμενο: Ν. Φωτακόπουλος, Αngela Galati

πίνακες: Αndrea Mazzoli

Τις τελευταίες μέρες τα μηνύματα για τον ερχομό της μπεκάτσας είναι ιδιαίτερα θετικά. Σχεδόν σε όλη την Ελλάδα έχουν εμφανιστεί πουλιά γεγονός που κάνει όλους τους μπεκατσάδες ιδιαίτερα χαρούμενους.

Ωστόσο, το κυνήγι της μπεκάτσας έχει και τα δικά του μυστικά:

Όταν ο σκύλος μας είναι σε φέρμα,  εμείς δεν είναι απαραίτητο να  βιαζόμαστε. Καλό θα ήταν να κάνουμε αυτό που ονομάζουμε «ενίσχυση της φέρμας». Άλλωστε, κατά την διάρκεια της προσέγγισης του θηράματος,  πρέπει να δείχνουμε εμπιστοσύνη τόσο στον σκύλο όσο και στην μπεκάτσα.

Όταν σε ένα κυνηγόσκυλο συνδυάζεται η απειρία και το πάθος, το αποτέλεσμα θα είναι το ορμητικό ξεσήκωμα του θηράματος, πράγμα το οποίο είναι «απαγορευμένο» για σκύλους φέρμας, ακόμα και αν το αφερμάριστο θήραμα βρεθεί μέσα στο δραστικό βεληνεκές του όπλου μας.

Πολλές φορές η συμπεριφορά αυτή μπορεί να ενισχύεται από το δικό μας βιαστικό βήμα, που σπρώχνει τον σκύλο να κινείται βεβιασμένα προς το θήραμα. Ακόμα, το δικό μας άγχος μπορεί να περνά και στον σκύλο μας μέσα από τον τόνο της φωνής μας και γενικότερα την συμπεριφορά μας.

Ο κυνηγός, λοιπόν, πρέπει να κινείται και να μιλά ήρεμα, ώστε να καθησυχάζει τον νευρικό σκύλο και να ενθαρρύνει την σταθερότητα της  φέρμας. Η ηρεμία και η εμπιστοσύνη που νιώθουμε για τον εαυτό μας μεταδίδονται στο σκύλο, αλλά και στο θήραμα. Εάν όμως, η μπεκάτσα για κάποιο λόγο, αποφασίσει να εγκαταλείψει τη θέση της, ούτως ή άλλως τίποτα δεν μπορεί να την σταματήσει και να την κάνει να παραμείνει.

Αν δούμε ότι ο σκύλος μας είναι πέραν του δέοντος παθιασμένος, όταν φτάνουμε κοντά στο θήραμα, πρέπει να προσπαθήσουμε να τον ηρεμήσουμε με ένα προκαθορισμένο σήμα, δηλαδή μία λέξη – εντολή που ήδη γνωρίζει. Εμείς πρέπει ακόμα και αυτές τις στιγμές να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και ένα ομαλό και σταθερό βήμα. Οποιαδήποτε αλλαγή ή διακοπή του ρυθμού μας, θα είναι επιζήμια: ο σταθερός ρυθμός της προσέγγισης είναι ο πιο ασφαλής τρόπος για να φθάσουμε στην οριστική θέση βολής.

Το δεύτερο σήκωμα

Εάν η μπεκάτσα σηκωθεί χωρίς να δώσει ευκαιρία για βολή στον κυνηγό ή φύγει αφού εκείνος αστόχησε, τότε θα χρειαστεί να επιστρατευθεί… η τέχνη του δεύτερου σηκώματος. Αυτή η φάση αποτελεί το τυπικό παράδειγμα της απόλυτης συνεργασίας μεταξύ σκύλου και κυνηγού.

Γενικά, όταν ο σκύλος είναι έμπειρος ή γνωρίζει καλά τον τόπο, ρίχνεται γρήγορα στην έρευνα προς το σημείο που έχει ξαναπιάσει η μπεκάτσα. Σε αυτή την ιδανική περίπτωση, αφήνουμε τη  πρωτοβουλία στο σκύλο. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο κυνηγός πρέπει να μένει παθητικός. Η έννοια του πλέον είναι να διαβάσει τον τόπο και να προβλέψει την κίνηση του σκύλου και της μπεκάτσας, ώστε να πάρει έγκαιρα τη σωστή θέση.

Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Να συγκρατούμε τον σκύλο, ώστε να αφήνουμε τη μπεκάτσα να ηρεμήσει και να κατευθύνουμε την έρευνα προς το σημείο που βρίσκεται το πουλί, εφόσον βέβαια είμαστε σίγουροι γι’ αυτό. Συνήθως, η παρέμβαση στην έρευνα από την μεριά μας είναι απαραίτητη, όταν έχουμε να κάνουμε με νεαρούς και παθιασμένους σκύλους, που δεν έχουν ακόμα σταθερή φέρμα.

Στην περίπτωση ενός έμπειρου σκύλου είναι καλύτερα η διαφορά να λύνεται μεταξύ της μπεκάτσας και εκείνου. Ανάμεσα στο σκύλο και στο θήραμα, δημιουργείται ένας «εχθρικός» δεσμός. Ο άνθρωπος δεν έχει  θέση σε αυτή  τη μάχη παρά μόνο στο τέλος.

Όταν η μπεκάτσα σηκώνεται και ξαναπιάνει με συχνό ρυθμό, σημαίνει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια έξυπνη και πονηρή μπεκάτσα, η οποία είναι πολύ σκληρός αντίπαλος. Η συμβουλή μας για αυτές τις περιπτώσεις, είναι να επιλέγουμε μακρινές θέσεις και να πλησιάζουμε μόνο όταν είμαστε βέβαιοι ότι θα έχουμε μια άμεση ολοκλήρωση.

Στα δύσκολα

Η μπεκάτσα φεύγει ποδαρώνοντας σε διαδρομές που μοιάζουν με λαβύρινθο. Ο έμπειρος σκύλος, που θα αντιληφθεί αυτή την τακτική, άλλοτε θα «συρθεί» ακολουθώντας πιστά την πορεία του θηράματος στο έδαφος σε λογική απόσταση και άλλοτε θα κόβει δρόμο ακολουθώντας μία ευθεία γράμμη.

Κάποια πολύ έμπειρα μπεκατσόσκυλα την αφήνουν να προηγηθεί και στη συνέχεια πέφτουν στο κατόπι της σχεδόν με… αυταρχισμό. Έτσι, επιτρέπουν στη μπεκάτσα αρχικά να ησυχάσει και μόλις αυτό συμβεί την καθηλώνουν με μία απότομη και επιθετική συμπεριφορά.

Κάποιοι σκύλοι είναι πιθανό να παρακάμψουν τη μπεκάτσα ακολουθώντας κυκλική πορεία, ώστε να την βάλουν ανάμεσα σε εκείνα και τον κυνηγό. Πρόκειται βέβαια για σπάνιες περιπτώσεις εξαιρετικών σκύλων. Αυτά τα κυνηγόσκυλα είναι ικανά να σερβίρουν στον κυνηγό ακόμα και τα πιο δύσκολα πουλιά. Εκείνα δηλαδή που αρνούνται να σηκωθούν και τρέχουν με άναρχο τρόπο στο έδαφος, καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις και παραμένουν απρόβλεπτα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, η μοναδική πιθανότητα επιτυχίας βρίσκεται κυριολεκτικά «στα πόδια» του σκύλου, αλλά και στο μυαλό του. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο να προδιαγράψεις την κατάλληλη συμπεριφορά του κυνηγού.

Εάν ο σκύλος καταφέρει να πάρει τη πρωτοβουλία και να φέρει τη μπεκάτσα προς την πιο κοντινή έξοδο διαφυγής και τη φερμάρει για αρκετή ώρα, θα μας δώσει την ευκαιρία να πλησιάσουμε με απόλυτη πάντα ησυχία και να πάρουμε θέση βολής. Αντίθετα, εάν η μπεκάτσα διατηρεί την ελευθερία της επιλογής, μπορούμε να την προκαλέσουμε να πετάξει, ελπίζοντας πως θα πάρει το πιο μεγάλο ρίσκο.

Δύο εναντίον ενός

Αυτό το τρομερό τρίο, μπεκάτσα – άνθρωπος – σκύλος, δίνει την δυνατότητα παρά πολλών συνδυασμών. Ο κάθε συνδυασμός, γενικά  προβλέπει μια ιδανική λύση, που όμως δεν είναι πάντα εφικτή, εξ αιτίας διάφορων εξωτερικών ή ξαφνικών παραγόντων, όπως η πυκνή βλάστηση, τα διάφορα εμπόδια, τα διαφορετικά επίπεδα κ.λ.π. Επομένως, δεν πρέπει να επιλέξουμε τη καλύτερη λύση, αλλά τη λιγότερο λανθασμένη.

Η κατάλληλη θέση του κυνηγού κατά την τελική φάση, δηλαδή όταν το θήραμα είναι μπλοκαρισμένο, είναι μια από τις σημαντικότερες παραμέτρους, αφού επηρεάζει άμεσα το τελικό αποτέλεσμα. Είναι δύσκολο να πάρει κανείς ορισμένες αποφάσεις, όπως για παράδειγμα την απόσταση που θα κρατήσει από το σκύλο.

Κάποιοι κυνηγοί θέλουν να πλησιάζουν όσο το δυνατόν πιο κοντά στο σκύλο τους για να τον καθησυχάζουν και να απολαμβάνουν  το θέαμα, να… πιάνουν το βλέμμα του, να αισθάνονται μαζί του αυτή την ένταση της στιγμής. Μερικές φορές, όμως, η πολυτέλεια αυτή δεν είναι εφικτή. Εάν πάλι μένουμε μακριά από τη φέρμα, πρέπει να προβλέπουμε τη πιθανή τροχιά που θα ακολουθήσει το θήραμα και να βρίσκουμε το πιο ευνοϊκό μέρος. Οι δισταγμοί και οι αλλαγές τις τελευταίας στιγμής στην περίπτωση αυτή δεν χωράνε.

Στο δύσκολο κυνήγι της μπεκάτσας είναι απαραίτητη η συμμαχία. Χωρίς αμοιβαία και ουσιαστική συνεννόηση μεταξύ του σκύλου και του κυνηγού δεν μπορεί να υπάρξει επιτυχία. Δεν υπάρχουν ιδανικές λύσεις, αλλά κατάλληλες επιλογές ανάλογα με τη κάθε φορά συγκυρία.

Πηγή: Kynoclub.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]