Μια Μητέρα, με ένα παιδί της «καρδιάς» και δύο της «κοιλιάς»…
Η Μαρτσελλιάνα Χριστοπούλου εξιστορεί τη δική της ξεχωριστή ιστορία αναδοχής με αφορμή και την έκδοση του νέου της βιβλίου με ήρωα τον δικό της Στέφανο
- «Δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά στο να μεγαλώνεις ένα παιδί που έχεις γεννήσει και ένα παιδί που βγάζεις από ένα ίδρυμα»
Συνέντευξη στην Κική Κολοβέρου – kkoloverou@yahoo.gr
Μια μόνο ιδέα μού καρφώθηκε στο μυαλό ή καλύτερα ένα όνομα, αναζητώντας την μητέρα που θα παρουσίαζα με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας.
Μαρτσελλιάνα Χριστοπούλου.
Μια μητέρα που στο πρόσωπό της συναντά κανείς χίλια δυο πράγματα που αξίζει να ειπωθούν και εμείς έχουμε έναν παραπάνω λόγο να ακούσουμε.
Γιατί είναι μια γυναίκα, μητέρα και σύντροφος, γεμάτη αγάπη και συναίσθημα που άνοιξε την αγκαλιά της, χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό και έβγαλε από το ίδρυμα ένα παιδί, προσφέροντάς του σπίτι και οικογένεια. Μια πράξη αγάπης και παντοτινής αφοσίωσης.
Ένα υπέροχο πλάσμα, που έχει διανύσει μια ξεχωριστή και άξια σεβασμού διαδρομή, με μπόλικο απόθεμα αγάπης και προσφοράς, αρχές και ήθος που απέκτησε από τους αείμνηστους γονείς της, τον Παθολόγο Νίκο Χριστόπουλο και την Φυσικοθεραπεύτρια Ειρήνη Χριστοπούλου από τον Πύργο.
Μια μητέρα, τριών παιδιών, ενός αγοριού του 14χρονου Στέφανου, του «παιδιού της καρδιάς» που είναι και ο τίτλος του νέου της βιβλίου (Εκδόσεις Δερέ) και δυο 6χρονων κοριτσιών, διδύμων, της Ειρήνης και της Εύας που απέκτησε μετέπειτα, με τον σύζυγο της Γιώργο Γιαννακουλόπουλο που κατάγεται από το Κολύρι.
Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας λοιπόν, η υπογράφουσα, μίλησε με την Μαρτσελλιάνα Χριστοπούλου, Ειδική Παιδαγωγό και συγγραφέα, που γεννήθηκε και μεγάλωσε με πολύ αγάπη σε μια εξαμελή οικογένεια στον Πύργο και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
Η Μαρτσελλιάνα άνοιξε την καρδιά της στην «Πρωινή» και μοιράστηκε μαζί μας την υπέροχη ιστορία της, μια ιστορία αγάπης και αποδοχής από μια μητέρα παράδειγμα, και που τελικά, μπορώ να πω, πως ήταν από τις καλύτερες επιλογές για συνέντευξη που θα μπορούσα να είχα κάνει για την συγκεκριμένη ημέρα.
Μαρτσελλιάνα σε ευχαριστώ!
–Είστε μητέρα τριών υπέροχων παιδιών, ενός αγοριού 14 ετών – παιδί της καρδιάς – και δυο κοριτσιών 6 ετών. Μιλήστε μας λίγο για την ξεχωριστή ιστορία της δικής σας οικογένειας.
Η δική μου οικογένεια ξεκίνησε ως μονογονεϊκή το 2012, όταν τότε ως εθελόντρια του Κέντρου Παιδικής Προστασίας Πεντέλης (πρώην Αναρρωτήριο Πεντέλης), γνώρισα το γιο μου τον Στέφανο σε ηλικία 14 μηνών, στα πλαίσια εθελοντικού προγράμματος του Κέντρου. Το δέσιμο με το μικρό ήταν κάτι μαγικό από την αρχή των επισκέψεών μου εκεί. Η σκέψη πως το παιδί έπρεπε να βγει από το ίδρυμα ήρθε τις δυο πρώτες εβδομάδες και η βεβαιότητα πως πρέπει να βρει σπίτι και γιατί όχι το δικό μου, σχεδόν ταυτόχρονα! Έτσι ακολουθώντας όλη την τυπική διαδικασία που χρειάζεται, ο μικρός ήρθε σπίτι, υπό τον θεσμό της αναδοχής αρκετά σύντομα. Πορευθήκαμε ως οικογένεια οι δυο μας περίπου τρία χρόνια, όταν μπήκε στη ζωή μας ο άντρας μου και πατέρας του πλέον, ο Γιώργος. Την οικογένειά μας σύντομα ολοκλήρωσε ο ερχομός των 6χρονων πλέον κοριτσιών μας Ειρήνης και Εύας.
–Πόσο υποστηρικτικό ήταν το ευρύτερό σας περιβάλλον στην απόφασή σας να προχωρήσετε σε αναδοχή ενός παιδιού και πως σας αντιμετώπισε ο σύζυγός σας τον πρώτο καιρό γνωριμίας σας;
Νομίζω πως για όλους μας ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Για μένα ήταν δεδομένο, πως θα ερχόταν σπίτι ο μικρός με όποιο κόστος και ότι μπορούσα να τον μεγαλώσω και μόνη μου, ως μονογονέας. Υπήρξαν δίπλα μου πρόσωπα που αγκάλιασαν και στήριξαν την απόφασή μου αυτή – συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι του ιδρύματος – και πρόσωπα που αποστασιοποιήθηκαν και δεν την δέχθηκαν εύκολα. Βλέποντας τα πράγματα από απόσταση πλέον, νομίζω πως φοβήθηκαν τις ενδεχόμενες δυσκολίες που εν δυνάμει θα αντιμετώπιζα και πως θα έκλειναν πόρτες στη ζωή μου. Τελικά όμως όχι μόνο δεν έκλεισαν, αλλά άνοιξαν περισσότερες και μια από αυτές την άνοιξε ο Γιώργος, ο άντρας μου. Με γνώρισε υπό αυτή τη συνθήκη και μας αποδέχθηκε έτσι, χωρίς και ο ίδιος να επιθυμεί να αλλάξει το οτιδήποτε σε αυτό.
–Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας, υπάρχει διαφορά στο να είσαι μαμά της καρδιάς και να μεγαλώνεις ένα παιδί που δεν γέννησες και στο να μεγαλώνεις παιδιά που έχεις γεννήσει; Πόσο εύκολο είναι να υιοθετήσεις ένα παιδί στην Ελλάδα;
Σας λέω κατηγορηματικά πως δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά στο να μεγαλώνεις ένα παιδί που έχεις γεννήσει και ένα παιδί που βγάζεις από ένα ίδρυμα και αποφασίζεις να του προσφέρεις αγάπη, θαλπωρή, οικογένεια. ΚΑΜΙΑ. Στην Ελλάδα, το να υιοθετήσεις ένα παιδί θέλει ακόμα πολύ προσπάθεια, παρόλο που έχουν γίνει, τα τελευταία χρόνια, τεράστιες προσπάθειες να αλλάξει αυτό, όπως επίσης να αλλάξουν γενικότερα θέματα παιδικής προστασίας.
–«Είμαι παιδί της καρδιάς» το νέο σας βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Δερέ, πραγματεύεται την υιοθεσία-αναδοχή. Ένα παιδί της καρδιάς βρίσκει το δικό του σπίτι και μια μαμά της καρδιάς το δικό της παιδί. Τι σας παρακίνησε και σκεφθήκατε να γράψετε αυτό το τόσο τρυφερό κείμενο και τελικά να γίνει παραμύθι;
Αιτία για τη συγγραφή αυτού του παραμυθιού ήταν και είναι το δικό μου παιδί της καρδιάς, ο δικός μου Στέφανος. Αφορμή ήταν οι κόρες μου, που βλέποντας οικογενειακές φωτογραφίες κάποιο απόγευμα, αναρωτήθηκαν γιατί δεν υπήρχε ούτε μια φωτογραφία μου με φουσκωμένη κοιλίτσα, ούσα έγκυος με τον αδερφό τους!Το τι με παρακίνησε πραγματικά να γράψω αυτό το βιβλίο, ήταν η σκέψη πως τα παιδιά, καλό είναι να γνωρίσουν πως υπάρχουν και παιδιά που διαβιούν σε ιδρύματα για διάφορους λόγους, δεν έχουν δική τους οικογένεια, όπως τουλάχιστον την ξέρουν τα παιδιά που μεγαλώνουν στην θαλπωρή μιας οικογένειας και στο δικό τους σπίτι, με το δωμάτιό τους και τα παιχνίδια τους. Επίσης θέλησα να προσπαθήσω να ευαισθητοποιήσω και τον ενήλικα γονέα, να τον παροτρύνω να μιλήσει στο παιδί του και για αυτή τη συνθήκη. Τι καλύτερο από ένα παραμύθι για να κατανοήσουν και να μάθουν τα παιδιά και να εμπλακούν και οι γονείς; Βέβαια το παραμύθι αυτό το εξιστορούσα και στον ίδιο σε ηλικία 3 ετών πριν μάθει, αλλά και για να μάθει τη δική του ιστορία! Έτσι, λοιπόν, προέκυψε το «Είμαι παιδί της καρδιάς», των εκδόσεων Δερέ.
–Διάβασα πρόσφατα κριτικές για το παραμύθι σας και δεν σας κρύβω συγκινήθηκα ιδιαίτερα. Εσείς, ξεχωρίσατε κάποια κριτική που σας άγγιξε ιδιαίτερα;
Κριτικές για το παραμύθι, ήδη έχουν γίνει πολλές. Οι περισσότερες θετικές. Αυτό με χαροποίησε ιδιαίτερα, γιατί ένα τόσο δύσκολο θέμα, όπως είναι η υιοθεσία και αναδοχή, δεν ξέρω πως και πόσο θα μπορούσε να «σημαδέψει» την ψυχή ενός παιδιού και να προβληματίσει έναν ενήλικα, που το διαβάζουν σε παραμύθι. Για αυτό το λόγο, πριν ακόμα απευθυνθώ σε εκδοτικό οίκο, έδωσα το κείμενο σε Παιδοψυχίατρο -τον Διευθυντή του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Παίδων Πεντέλης- και σε δυο ψυχολόγους, για να μου πουν τη γνώμη τους, αν και σε τι βαθμό δυνητικά θα επηρέαζε ένα παιδί, η ανάγνωσή του. Μια κριτική που με άγγιξε ιδιαίτερα ήταν αυτή ενός 11χρονου παιδιού καρδιάς, που βρήκε την οικογένειά του 2 χρόνια πριν. Διάβασε το παραμύθι και όταν το τελείωσε είπε στους γονείς του «Μαμά, μπαμπά αυτή είναι και η δική μου ιστορία!» Ιστορίες ζωής, που μοιάζουν μεταξύ τους, αλλά ταυτόχρονα είναι και τόσο καταπληκτικά μοναδικές!
–Το δικό σας παιδί της καρδιάς, ο Στέφανος, που ο μικρός ήρωας του βιβλίου φέρει το δικό του όνομα, πως αντιμετώπισε την προοπτική η ζωή του να γίνει παραμύθι; Γενικά πως αντιμετωπίζει το ότι είναι παιδί της καρδιάς;
Ο Στέφανος ήταν και είναι αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας. Και νομίζω πως έτσι νιώθει και ο ίδιος. Όταν έφτασε η ώρα να του μιλήσω για τη δική του ιστορία, φυσικά και απευθύνθηκα σε ειδικό. Πρωτεύον μέλημα όλων όσων εμπλακήκαμε, ήταν να γίνει όλο αυτό, όσο πιο ομαλά ήταν καλό για εκείνον. Κάθε βράδυ, λοιπόν του έξιστορούσα παραμύθι αυτοσχέδιο τη δική του πραγματικότητα, τη δική μας πραγματικότητα! Γνωρίζει από πολύ μικρή ηλικία, την ιστορία του. Ναι υπήρξαν και υπάρχουν ερωτήματα και απορίες, αλλά με την κατάλληλη υποστήριξη, νομίζω πως όλα γίνονται όπως πρέπει. Όσο αφορά το παραμύθι, φυσικά και ζήτησα τη γνώμη του, φυσικά και το συζητήσαμε άπειρες ώρες πριν καν απευθυνθώ σε εκδοτικό οίκο, φυσικά και σε κάθε επόμενο βήμα, όλοι μας παίρναμε το οκ από εκείνον. Αν εκείνος κάτι δεν επιθυμούσε να αναφερθεί, πολύ απλά δεν προχωρούσαμε. Όταν πήρε δε στα χέρια του το πρώτο αντίτυπο, είπε περήφανα «Μπράβο μαμά! Ήρθε η ώρα να βρουν όλα τα παιδιά ένα σπίτι, μια οικογένεια!»
–Που μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Το βιβλίο μου «Είμαι παιδί της καρδιάς» μπορείτε να το προμηθευτείτε από το ηλεκτρονικό κατάστημα των εκδόσεων Δερέ, είτε από όλα τα βιβλιοπωλεία.
–Αν κάποιος επιθυμεί να βρει περισσότερες πληροφορίες για το θεσμό της υιοθεσίας ή τον θεσμό της αναδοχής, ή ακόμα και να μπει στα προγράμματα υιοθεσίας-αναδοχής, που θα μπορούσε να απευθυνθεί;
Περισσότερες πληροφορίες για την υιοθεσία-αναδοχή ή ακόμα και για τις διαδικασίες που ακολουθούνται, μπορεί κάποιος να βρει στην επίσημη ιστοσελίδα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης (ΕΚΚΑ), Φορέα του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας (ekka.org.gr), καθώς και στο anynet.gr
–Δυο λόγια από εσάς στο κλείσιμο της τόσο ενδιαφέρουσας συζήτησης που είχαμε…
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη από πλευράς μου να μην ευχαριστήσω από καρδιάς την εκδότριά μου Σοφία Δερέ, που πίστεψε σε μένα και στην ιδέα μου αυτή να εκδοθεί ένα παραμύθι που να μιλά το ίδιο το παιδί που μεγαλώνει σε ίδρυμα, σε άλλα παιδιά που μεγαλώνουν στη θαλπωρή μιας οικογένειας. Από την πρώτη στιγμή με έκανε να νιώσω μέλος της συγγραφικής οικογένειας των εκδόσεων Δερέ. Αν το παραμύθι μου αυτό γίνει η αιτία έστω και ένα παιδί να βρει το δικό του σπίτι ή έστω και ένας ενήλικας σκεφτεί να γίνει θετός ή ανάδοχος γονέας, τότε θα έχει επιτελέσει το σκοπό του.
Σύντομο βιογραφικό
Η Μαρτσελλιάνα είναι απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και εργάζεται ως Ειδική Παιδαγωγός στο Παιδοψυχιατρικό Τμήμα του Παίδων Πεντέλη έχοντας μακροχρόνια εμπειρία στην Ειδική Αγωγή και σε ότι αφορά την εκπαίδευση ατόμων με Αναπηρία, είναι πιστοποιημένη στη χορήγηση του Αθήνα τεστ (διάγνωσης δυσκολιών μάθησης), του Α-test (τεστ σχολικής ετοιμότητας), του Ravenseducationaltest, καθώς και του ΔΑΔΑ-τεστ (δοκιμασία αξιολόγησης δεξιοτήτων ανάγνωσης). Είναι επίσης συγγραφέας των βιβλίων με τίτλο “Η Μελίνα εκπαιδεύεται” και “Η Μελίνα εκπαιδεύεται 2”, δυο βιβλίων οδηγών που περιέχουν δραστηριότητες δομημένης διδασκαλίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα TEACCH για παιδιά κυρίως με αυτισμό προσχολικής και σχολικής ηλικίας καθώς και του βιβλίου «ΕΙΜΑΙ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ καρδιάς» από τις εκδόσεις Δερέ στο οποίο καταγράφει την δική της αληθινή ιστορία αναδοχής και υιοθεσίας. Επίσης είναι μέλος Διοικητικού Συμβουλίου στην εταιρεία Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης.
