Με βραβείο επέστρεψε από τους Δελφούς!

Στους 15 πρώτους η Ηλεία ποιήτρια Παναγιώτα Ιωάννου στους ΚΙ΄ Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες με  το ποίημα της «Ιλάσθητι»

Μια θέση στους 15 πρώτους Έλληνες ποιητές, έλαβε η δικιά  μας Παναγιώτα Ιωάννου από το Κατάκολο, που συμμετείχε με το έργο της «Ιλάσθητι» το τριήμερο 11-11-13 Ιουνίου 2016, στους ΙΚ΄ Δελφικούς Ποιητικούς Αγώνες, που διοργανώνει εδώ και 31 χρόνια η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών στο μυστηριακό χώρο των Δελφών, στον τόπο όπου εδοξάσθη η ποίηση.

 Πρόκειται για μια μεγάλη διάκριση, καθώς στους Πανελλήνιους αυτούς ποιητικούς αγώνες συμμετείχαν Έλληνες ποιητές από όλη την Υφήλιο, στο προκριματικό στάδιο της Αθήνας οι συμμετοχές ήταν 378 και επελέγησαν σε δεύτερο επίπεδο τα 78 καλύτερα έργα, μεταξύ αυτών και της Παναγιώτας Ιωάννου που διαγωνίστηκαν στους Δελφούς. Η κ. Ιωάννου την Κυριακή το πρωί κατά την διάρκεια των Δελφικών ποιητικών αγώνων στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, έκλεψε τις εντυπώσεις απαγγέλλοντας το ποίημά της «Ιλάσθητι» με μοναδικό τρόπο και με μια ιδιαίτερη σκηνική παρουσία, σε ένα κλίμα ποιητικής μυσταγωγίας και καταχειροκροτήθηκε από κοινό και κριτικούς.

Κι όταν έφτασε η ώρα της κρίσης και καθώς οι… παλμοί ανέβαιναν αναμένοντας τα αποτελέσματα της Κριτικής Επιτροπής που αποτελούνταν από εξέχουσες προσωπικότητες των γραμμάτων και της Τέχνης, λογοτέχνες και Πανεπιστημιακούς, η Παναγιώτα Ιωάννου άκουσε και το δικό της όνομα ανάμεσα στους 15 πρώτους και κλήθηκε να παραλάβει τον έπαινο της. Ένα ακόμα βραβείο για την Ηλεία πολυβραβευμένη ποιήτρια που έρχεται να προστεθεί στα άλλα 13 βραβεία ποίησης που έχει πάρει όλα αυτά τα χρόνια, με αφετηρία το 1991-92 που ήταν το πρώτο της  στους αρχικούς της πειραματισμούς με την ποίηση και εν συνεχεία από το 2007 που άρχισε να γράφει πιο συστηματικά και που ήρθαν και τα υπόλοιπα. Και είμαστε πολύ σίγουροι ότι στο μέλλον θα συνεχίσει να διακρίνεται, γιατί η Παναγιώτα δεν γράφει επιτηδευμένα, έχει το χάρισμα να γράφει με την ψυχή της, για την ψυχή της. Καταθέτοντας στο χαρτί χωρίς φόβο αλλά με πάθος, την δική της αλήθεια, κρυμμένα συναισθήματα και πόθους εν είδει εξομολόγησης…

Το βραβευμένο ποίημα της Παναγιώτας Ιωάννου

Ιλάσθητι

Ντυμένος της ψυχής μόνο τη γύμνια

Τα γκρίζα σου πως έμοιαζαν μ’ ασήμια

Να κάνει τόπο ο νους, στο φως σου να περάσει

Πριν η ψυχή την ομορφιά σου να χορτάσει.

Και κει που όλα θα υπάρχουν ως υπήρχαν

 για να θυμίζουν στους θεούς όσα δεν είχαν

θα λάμπει ομίχλη πρωινή σε κόσμο μαύρο

 και μια πηγή θα ξεδιψά της γης τον ταύρο.

 Εσύ που στάθηκες για λίγο δίπλα μου και πήρες

Αυτό που φύλαγαν για τους θνητούς οι μοίρες

Μ’ όλο το σύμπαν σου ζητάς για να μ’ ορίζεις

Χρυσό δρεπάνι να κρατάς και να θερίζεις

Ντυμένος τώρα αυτό που τότε θα γινόσουν

Ζητάς να γίνω η ερινύα που φοβόσουν

 Να κάνει τόπο ο νους, το φως σου να γυρίσει

 Πριν η ψυχή την ομορφιά σου κατακτήσει.