«Με τη φιλοσοφια επαναστατούμε ενάντια στο απάνθρωπο»
-Με επιτυχία ολοκληρώθηκε το 29ο συνέδριο του Ολυμπιακού Κέντρου Φιλοσοφίας στην Αρχ. Ολυμπία
-Ικανοποιημένος από το επίπεδο και την προσέλευση ο πρόεδρος Σταμάτης Πορτελάνος
Του Παναγιώτη Φωτεινόπουλου
Με επιτυχία και υψηλό επίπεδο εισηγήσεων ολοκληρώθηκε χθες το απόγευμα το 29ο Συνέδριο Φιλοσοφίας που διοργάνωσε στο δημαρχείο Αρχαίας Ολυμπίας το Ολυμπιακό Κέντρο Φιλοσοφίας, έπειτα από δύο χρόνια παύσης λόγω πανδημίας. Η φετινή θεματική ήταν «Φιλοσοφία και Επανάσταση» και το πρόγραμμα ήταν καταρτισμένο με κριτήριο τη διεπιστημονικότητα, προκειμένου να προσεγγίσουν το θέμα όχι μόνο φιλόσοφοι, αλλά και ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, θεολόγοι κλπ.
Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου αναλύθηκε η έννοια της επανάστασης στην αρχαιότητα, η επιρροή της κλασικής φιλοσοφίας ή της Αρχαίας Ελλάδας στην Επανάσταση του ’21, η σχέση τέχνης και επανάστασης, η σχέση της Επανάστασης με τις έννοιες της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας κλπ.
Η τελετή έναρξης πραγματοποιήθηκε προχθές το απόγευμα με την παρουσία πλήθους πολιτών, ενώ την πρωτοβουλία χαιρέτισε ο απελθών Μητροπολίτης Ηλείας, κ. Γερμανούς, στον οποίο αφιερώθηκε το φετινό συνέδριο.
Λίγο πριν από την ολοκλήρωση των εργασιών του συνεδρίου, ο πανεπιστημιακός και πρόεδρος του Ολυμπιακού Κέντρου Φιλοσοφίας, Σταμάτης Πορτελάνος, μίλησε στην «Πρωινή» για τη φετινή θεματική και υπογράμμισε την ανάγκη διάχυσης της έννοιας της φιλοσοφίας σε ευρύτερο κοινό.
«Εξαρτάται από το background μιας εθνικής γενεαλογικής μνήμης αν έχει κρατηθεί ένας τρόπος ζωής, ο οποίος πράγματι έδινε ευδαιμονία στον κόσμο. Κατά τον Αριστοτέλη η πόλις έχει μέσα της το πνεύμα της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης και της αλήθειας, αυτό είναι μια παρακαταθήκη για έναν λαό. Επομένως επαναστατεί για αυτό που έχει χάσει. Εκδηλώθηκε μία επανάσταση γιατί υπήρχαν κάποιες παρακαταθήκες οι οποίες έκαναν ζωντανό αυτό το όραμα του έθνους. Για αυτό υπάρχει η εθνική συνείδηση μέσα από την εθνική καταγωγή. Το κράτος είναι έκφραση του έθνους, δεν μπορεί να αποτελέσει μονοπώλιο μέσα από τις σύγχρονες μεθόδους του νεωτερισμού, όπου πολλές φορές αποδομείται το αρχείο μνήμης ενός λαού μέσα από τη συγχρονότητα και την πραγματικότητα», ανέφερε αρχικά κα στη συνέχεια επικαλέστηκε τη γνωστή ρήση του προσφάτως αποβιώσαντα Γάλλου σκηνοθέτη Ζαν Λυκ Γκοντάρ για το πνευματικό χρέος της Ευρώπης στην Ελλάδα.
«Όπως έλεγε ο Γκοντάρ, η Ευρώπη έπρεπε να πληρώσει πνευματικά δικαιώματα στην Ελλάδα, για αυτό που έχει δώσει στην Ευρώπη, έναν μεγάλο πολιτισμό στον οποίο έχει στηριχθεί και έχει θεμελιωθεί το πνεύμα της Ευρώπης. Ακόμα εδώ δεν έχουμε κάνει τη διάκριση μεταξύ παιδείας και εκπαίδευσης. Άλλο η παιδεία και η κουλτούρα η ψυχής με κάποιο background αξιακών στοιχείων και άλλο η εκπαίδευση, η οποία αποτελεί το μέσον. Για να πεις ότι επαναστατείς για κάποια πράγματα αφήνουν τον άνθρωπο σήμερα σε μια διαπάλη, μελαγχολία και κατάθλιψη, γιατί έχει αφαιρέσει από το ασυνείδητο την τάση της ψυχής να βρει το κάλλος που η Αρχαία Ολυμπία διδάσκει. Θα ήταν πολύ καλύτερη η ζωή μας αν φιλοσοφούσαμε, γιατί φιλοσοφία σημαίνει τρόπος σκέψης, τρόπος ζωής. Αυτά δυστυχώς έχουν εξαφανιστεί γιατί έχουμε χάσει το πνεύμα, δηλαδή συγκριτικά στοιχεία της ζωής του τώρα με του τότε, όχι σε έναν συντηρητισμό που αγκυλώνει τον άνθρωπο και δεν μπορεί να εξελιχθεί, αλλά όπως λέει κι ο Χάμπερμας, πρέπει από το παρελθόν και την παράδοση να πάρουμε διαχρονικές αξίες. Βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο –σε προσωπικές αλλά σε παγκόσμιες υποθέσεις- γιατί έχουμε χάσει τη φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων και του Χριστιανισμού. Αν φιλοσοφούσαμε, δε θα υπήρχαν οι πόλεμοι, και σε προσωπικό και σε εθνικό επίπεδο. Λείποντας η φιλοσοφία της ζωής, έχουμε πάει στο homo hominis lupus, ο άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος. Πρέπει κάποτε η φιλοσοφία να μιλήσει με απλά λόγια για τον τρόπο σκέψης και των σχέσεων με τον εαυτό του ανθρώπου, γιατί δίνει στοιχεία αυτογνωσίας. Η φιλοσοφία και οι διαχρονικές αξίες δίνουν έσοπτρο, καθρέφτη για να επαναστατήσουμε σε αυτό που είναι άδικο και απάνθρωπο στη ζωή», ανέφερε μεταξύ άλλων και σημείωσε πως ο κόσμος απόλαυσε το συνέδριο γιατί έγινε μια διαθεματική και διεπιστημονική διεύρυνση σε ιστορικό, κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο.
