Με 19.325 μόρια ανοίγει τα φτερά του για την Ιατρική Πατρών!
Ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, μαθητής του 3ου ΓΕΛ Πύργου ο πρώτος των πρώτων στην Ηλεία μιλά στην “Πρωινή” για την επιτυχία του
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Για την Ιατρική της Πάτρας, ανοίγει τα φτερά του ο Δημήτρης Κωνσταντόπουλος, μαθητής του 3ου ΓΕΛ Πύργου που τα 19325 μόρια που κατόρθωσε να συγκεντρώσει, του χαρίζουν την πρωτιά στην Ηλεία και είναι το ‘διαβατήριο» του προς το όνειρο! Εν ολίγοις , είναι ο πρώτος των πρώτων στην Ηλεία στις Πανελλαδικές εξετάσεις, μια επιτυχία που όπως μας εκμυστηρεύεται ούτε και ο ίδιος την περίμενε, γνώριζε βεβαίως ότι είχε συγκεντρώσει μια υψηλή βαθμολογία, αλλά η πρωτιά δεν ήταν στόχος! Όμως ήρθε κι αυτό τον κάνει διπλά ευτυχισμένο! Μιλώντας στην Πρωινή ο Δημήτρης μας λέει ότι στόχος του ήταν και παραμένει η Ιατρική Πατρών και κοιτάζοντας βαθύτερα μέσα του, ενδεχομένως στην πορεία να θελήσει να ασχοληθεί με την έρευνα, αφού το αγαπημένο μάθημα ήταν η Βιολογία. Μάλιστα κάποια στιγμή λίγο πριν οριστικοποιήσει τα «θέλω» του, είχε διχαστεί ανάμεσα στην Βιολογία και στην Ιατρική- σταθερά πάντα με το βλέμμα στραμμένο όμως στον τομέα Υγείας , όμως τελικά τον κέρδισε η Ιατρική.
«Δεν μπορώ να πω ότι ήταν ένα όνειρο που είχα από παιδί, ούτε οι γονείς μου έχουν κάποια σχέση με την Ιατρική για να με επηρεάσουν, όμως πάντα με προσέλκυε ο τομέας της Υγείας και αγαπούσα πολύ τη Βιολογία. Τελικά μετά από ώριμη σκέψη κι αφού «τακτοποίησα» μέσα μου τις προτεραιότητές μου, γιατί το επάγγελμα που θες να ακολουθήσεις είναι απόφαση ζωής και αυτή η στιγμή έρχεται με τις Πανελλαδικές για όλους τους υποψηφίους, κατέληξα στην Ιατρική και μάλιστα πρώτη μου προτίμηση θα είναι η Ιατρική Πατρών. Εννοείται ότι είμαι πολύ χαρούμενος που κατόρθωσα να φτάσω τον στόχο μου και οι όποιες θυσίες άξιζαν τον κόπο».
Το πιάνο ήταν μια αγάπη που δεν θυσίασε για το διάβασμα
Και μια και μιλάμε για θυσίες, τον ρωτάμε τι αναγκάστηκε να θυσιάσει όλο το διάστημα της μελέτης και ειδικά στην τελευταία τάξη που είναι και η πιο καθοριστική. «Διάβαζα πολλές φορές ατέλειωτες ώρες όταν θεωρούσα ότι το χρειαζόμουν, ειδικά στην τελευταία τάξη του Λυκείου, πιο χαλαρά στην πρώτη και λιγότερο στην β΄τάξη και ανέβασα ρυθμούς στην γ’ Λυκείου. Κατάφερα όμως να ισορροπήσω κατά έναν τρόπο τον προσωπικό μου χρόνο που διέθετα για τις εξόδους μου τις οποίες δεν στερήθηκα εντελώς, αλλά και για τα χόμπι μου και κυρίως την αγάπη μου για την μουσική και το πιάνο με το οποίο ασχολούμαι πέντε χρόνια. Το πιάνο που αγαπώ δεν το εγκατέλειψα ποτέ, ούτε στα πολλά διαβάσματα και βεβαίως σκοπεύω να το συνεχίσω ως το πτυχίο. Η μουσική πάντα σε γαληνεύει και σε χαλαρώνει. Πάντως σε ό,τι κι αν έκανα, το διάβασμα ήταν πρώτη προτεραιότητα μου, γιατί είχα έναν στόχο και έπρεπε πάση θυσία να τον φτάσω και αυτό έκανα. Για όλα τα υπόλοιπα από δω και πέρα θα υπάρχει περισσότερος χρόνος. Πάντα ωστόσο διάβαζα ποιοτικά και μεθοδικά, καλύπτοντας τα κενά που θεωρούσα ότι είχα και όχι… ποσοτικά, οι ώρες δεν είχαν σημασία. Αυτό θα συνιστούσα και στα παιδιά που θα δώσουν κάποια στιγμή Πανελλαδικές και επίσης, να ακολουθούν πάντα τις συμβουλές των καθηγητών τους στο σχολείο και στο φροντιστήριο. Αυτό έκανα και εγώ.»
«Οι γονείς μου ήταν πάντα υποστηρικτικοί»
Τον ρωτάμε αν είχε την υποστήριξη των γονιών του σε αυτήν την προσπάθεια και πόσο σημαντικό είναι αυτό για ένα παιδί. «Οι γονείς μου ήταν πάντα υποστηρικτικοί και τους ευχαριστώ γι αυτό, ποτέ δεν προσπάθησαν να τσεκάρουν τις επιδόσεις μου, να με ελέγξουν ή να επηρεάσουν τις αποφάσεις μου, νομίζω όμως ότι αυτό συνέβαινε γιατί είχα κατακτήσει την εμπιστοσύνη τους. Η στήριξη των γονιών μας είναι πολύ σημαντική, γινονται κι αυτοί κατά μια έννοια συμμέτοχοι στο όνειρό μας. Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω και τους καθηγητές μου, στο σχολείο και στο φροντιστήριο, γιατί οι συμβουλές τους ήταν πάντα πολύτιμες κυρίως σε ότι αφορά τις μεθόδους του διαβάσματος. Νομίζω λοιπόν μέσα από την δική μου πλέον εμπειρία, ότι η «συνταγή της επιτυχίας» για έναν υποψήφιο είναι το ποιοτικό και μεθοδικό διάβασμα γιατί αυτό αποδίδει. Αν χρειάζεσαι πολλές ώρες να καλύψεις τα κενά σου, θα τις διαθέσεις, αν χρειάζεσαι λιγότερες το ίδιο, επίσης. Μην μετράτε το διάβασμα σε σχέση με το χρόνο.»
Τελειώνοντας την κουβέντα μας με τον Δημήτρη τον ρωτάμε αν ονειρεύεται τη φοιτητική ζωή ή απερίσπαστος κοιτάζει κατευθείαν μόνο το στόχο του, αφού η Ιατρική είναι όντως μια πολύ απαιτητική επιστήμη. «Νομίζω πως ονειρεύομαι και τα δύο, περιμένω πότε θα περάσω την πόρτα της Ιατρικής, αλλά και της φοιτητικής ζωής ταυτόχρονα και νιώθω ευτυχισμένος που τα κατάφερα. Ανυπομονώ λοιπόν…»
