Μαθητές του Εσπερινού Γυμν. Λ.Τ. Πύργου: «Οι εκπαιδευτικοί οφείλετε να γίνεσθε γέφυρες και όχι εμπόδια στην εξέλιξή μας»
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”156858″ img_size=”full”][vc_column_text]Συγκλονιστική επιστολή από τους μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου Λ.Τ. Πύργου
Με νέα, συγκλονιστική επιστολή, οι μαθητές του Εσπερινού Γυμνασίου ΛΤ. Πύργου κάνοντας χρήση ενός κινέζικου ρητού και καταλήγοντας με φράση του Πυθαγόρα, μιλούν για τη θέληση τους να μορφωθούν, τα όνειρα τους που παραμένουν… αστέγαστα ενώ απαντούν, στις «προσβολές» όπως λένε του συλλόγου διδασκόντων του 1ου Γυμνασίου.
«Το νόημα της εκπαίδευσης εδώ και αιώνες είναι να αντικαταστήσει τα άδεια μυαλά με ανοιχτά…» Κινέζικο ρητό
Η επιδίωξη της γνώσης και της μάθησης αποτελεί ύψιστο ιδανικό και δικαίωμα για κάθε άνθρωπο είτε αυτός κατάφερε να σπουδάσει στα νεανικά του χρόνια είτε όχι. Απεναντίας, το να διδαχθεί και να μορφωθείς σε ηλικία ωριμότητας και συνειδητοποίησης είναι έμπνευση για αλλαγή, είναι θέληση, είναι ευθύνη και χρέος απέναντι στον εαυτό σου και στην κοινωνία, είναι ένα βήμα μπροστά και μία γροθιά σε όσα ασφυκτικά σε κρατούν δεμένο στη θέση αυτή που δεν επέλεξες, απλώς, αναγκάστηκες να ακολουθήσεις. Αυτά πρεσβεύουν εν έτει 2022, 130 περίπου άνθρωποι, γονείς και εργαζόμενοι στην συντριπτική τους πλειοψηφία, των οποίων η αγάπη για την γνώση και ένα όνειρο που δεν πέθανε ποτέ τους οδήγησε στο Εσπερινό Γυμνάσιο με Λ. Τ Πύργου, όπου τα όνειρα ξύπνησαν και οι στόχοι τέθηκαν. Όνειρα όμως αστέγαστα… Μέρα με τη μέρα με σεβασμό και αλληλοεκτίμηση ανάμεσά τους μαθητές και καθηγητές παίρνουν χρόνο απ’ τη ζωή τους και τον δίνουν μέσα σε «κονσέρβες» με αριθμούς 1, 2,3….12…. που βαφτίστηκαν αίθουσες διδασκαλίας.
Και μάλιστα εν μέσω πανδημίας με πόρτες και παράθυρα να χάσκουν με σκουριασμένα κενά στις λαμαρίνες, με νερά να μπάζουν… Και όμως, όλοι εμείς παραμένουμε εκεί σταθερά παγωμένοι μα διψασμένοι για εκείνα που έχουν να μας μεταδώσουν οι καθηγητές μας… Και τα υπόλοιπα κτίρια στην πόλη, τις ώρες που εμείς κάνουμε μάθημα με βαθμούς υπό το μηδέν, χωρίς θέρμανση, να παραμένουν κλειστά και αφιλόξενα για μας, που είμαστε άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, άνθρωποι «αμόρφωτοι», άνθρωποι που γύρισαν 20 χρόνια πίσω να κλείσουν το σχολείο με κατάληψη, να χάσουν διδακτικές ώρες, άνθρωποι που χρειαζόμαστε επίβλεψη για να μην προβούμε σε παραβατικές συμπεριφορές σε «πολύ ευαίσθητα τεχνολογικά μέσα» θαρρείς και ζούμε στην εποχή των σπηλαίων και είναι για μας καθημερινό φαινόμενο να «βιαιοπραγούμε» όπως αναφέρεται στους προβληματισμούς του Σ Δ του 1ου Γυμνασίου Πύργου. Και έπεται η παρακάτω συνέχεια που μόνο γέλια μπορεί να προκαλέσει:
«Επιπλέον ο προαύλιος χώρος έχει μεγάλη έκταση και η εσωτερική διαρρύθμιση του σχολείου είναι σύνθετη με αποτέλεσμα η εποπτεία των χωρών να καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη. Υπάρχει δυνατότητα οι εσωτερικοί και οι εξωτερικοί χώροι να υποπτεύονται με επάρκεια και αποτελεσματικότητα ειδικά κατά τις βραδινές ώρες;»
Λέτε να μην ξέρουν να κάνουν σωστά την εφημερία τους όπως την κάνετε κι εσείς οι δάσκαλοί μας; Λέτε να μην ξέρουμε να προασπιζόμαστε τον οποιοδήποτε σχολικό χώρο μας στεγάζει; Γονείς είμαστε οι περισσότεροι και μαθαίνουμε τα παιδιά μας να σέβονται τον σχολικό τους χώρο…
Με προσβολές τέτοιου τύπου σε ανθρώπους σαν εμάς, με τον ωμό και απροκάλυπτο ρατσισμό σας, μόνο κατανόηση και αλληλεγγύη στο δίκαιο αίτημά μας δεν προσφέρεται κυρίες και κύριοι του συλλόγου διδασκόντων του 1ου Γυμνασίου Πύργου.
Οι τσάντες μας έχουν μέσα βιβλία και μολύβια, τα οποία πολλοί από εμάς λαχταρούσαν να κρατήσουν ξανά στα χέρια τους όλα τα χρόνια της αναμονής μας για επιστροφή στα θρανία…
Μία βόλτα απ’ το σχολείο μας, αρκεί για να δείτε ότι δεν κρατάμε κανένα αντικείμενο που θα βλάψει το χώρο, τον οποίο όλοι μαζί πληρώσαμε ως φορολογούμενοι πολίτες και δεν σας ανήκει καν, παρότι στο κείμενό σας φαίνεται να μιλάτε σαν να είστε ιδιοκτήτες του. Σε ένα δημόσιο κτήριο έχουμε όλοι οι πολίτες ακριβώς τα ίδια δικαιώματα. Φυσικά εσείς ζείτε σε αυτό τον χώρο και αυτό είναι σεβαστό. Μόνο που εμείς ζητάμε να τον μοιραστούμε και μάλιστα σε διαφορετική βάρδια, με αλληλοσεβασμό και όχι να τον καταπατήσουμε. Είναι κατάπτυστο εκ μέρους σας το ύφος σας στο κείμενο «των προβληματισμών» σας, στο οποίο διαχωρίζεται τους ανθρώπους, πόσο μάλλον τους μαθητές και καθηγητές σε νομοταγείς και παραβατικούς…
Είναι κατάπτυστο να προσπαθείτε με κάθε μέσον ακόμα και πολιτικό να ανακόψετε οποιαδήποτε απόφαση θα δώσει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης σε όλους εμάς που αφήνουμε τις ζωές μας, για να πετύχουμε όσα για όλους εσάς υπήρξαν αυτονόητα. Είναι υποκριτικό, επίσης, όταν οι αριθμοί μιλούν και τα παιδιά μας που φοιτούν στο σχολείο σας και διδάσκονται από σας γνωρίζουν ότι υπάρχουν κλειδωμένες αίθουσες που δεν χρησιμοποιούνται αλλά όλως τυχαίως δεν μπορούν να μας φιλοξενήσουν.
Ακόμα πιο απάνθρωπο από μεριά σας, είναι να αναφέρεστε στην σχολαστική απολύμανση που δεν μπορεί τάχα να εξασφαλιστεί εν μέσω πανδημίας από τη δική μας πλευρά, ακυρώνοντας έναν άνθρωπο που εργάζεται στο εσπερινό, ως καθαρίστρια, τις ώρες που εσείς βρίσκεστε στο ζεστό σπιτικό σας ως αργά το βράδυ, χωρίς την πολύτιμη συμβολή της οποίας το σχολείο μας ίσως να άγγιζε σε ποσοστά κρουσμάτων το δικό σας σχολείο. Το να είσαι δημόσιος υπάλληλος σε αυτή τη χώρα είναι ίσως από τα ευκολότερα επαγγέλματα που μπορείς να κάνεις. Το να είσαι εκπαιδευτικός, όμως, είναι αξία η οποία φθίνει όλο και περισσότερο στις μέρες μας…
Μπορεί να πάψαμε να είμαστε παιδιά, μα το δικαίωμά μας στην μόρφωση και στην παιδεία δεν θα το ακυρώσει κάνεις. Οι εκπαιδευτικοί οφείλετε να γίνεσθε γέφυρες να περάσουν οι μαθητές στην αντίπερα όχθη του πνεύματος και όχι να γίνεσθε εμπόδια στην εξέλιξή μας και να δέχεστε να τσουβαλιάζονται χωρίς ντροπή συνάδελφοί σας και εργαζόμενοι με την ιδιότητα του μαθητή οπουδήποτε αλλού αλλά μακριά από εσάς.
«Να θεωρείς μεγάλη μόρφωση εκείνη που θα σου δώσει την ικανότητα να υποφέρεις την αμορφωσιά». ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ»[/vc_column_text][vc_single_image image=”156857″ img_size=”full”][/vc_column][/vc_row]
