Μαρία Καραντώνη: Γονείς μην απαξιώνετε τους δασκάλους, βάλτε όρια – Κυρία Υπουργέ κάντε το χρέος σας ως Πολιτεία
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”105038″ img_size=”full”][vc_column_text]
Γράφει η Μαρία Καραντώνη- εκπαιδευτικός- δημοσιογράφος
Η δημοσιοποίηση ενός περιστατικού- μέσω της καταγραφής του σε βίντεο εν ώρα μαθήματος και μάλιστα με καθυστέρηση μιας σχολικής περιόδου, όπως αποκάλυψε ο Περιφερειακός Διευθυντής Δυτικής Μακεδονίας, καταδεικνύει ότι η ελληνική κοινωνία κι όχι απλώς το ελληνικό σχολείο νοσεί…
Το εν λόγω περιστατικό, εξάλλου, ήρθε να προστεθεί σε μια λίστα δραματικών και μη τιμητικών για την κοινωνία μας γεγονότων, που έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια σε πολλά σχολεία… Τι να πρωτοθυμηθούμε… Μαθητές δημοτικού να σπάζουν τα τζάμια του σχολείου τους; Πατέρας να εισβάλλει σε σχολικό συγκρότημα και να χτυπά δασκάλα; Μητέρα να «μπουκάρει» σε τάξη και να χτυπά συμμαθητή του παιδιού της, επειδή έκρινε ότι το βλαστάρι της αδικήθηκε και έτσι θα έλυνε το θέμα; Έφηβοι να μαχαιρώνονται σε σχολικό προαύλιο; Από που να αρχίσει κανείς και που να τελειώσει, όταν αρκετές φορές οι ίδιοι οι γονείς δίνουν το κακό παράδειγμα στα παιδιά τους!
Καθημερινή… ρουτίνα!
Πώς να περιγράψει κανείς την πραγματικότητα με την οποία έρχονται καθημερινά πλέον αντιμέτωποι οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων! Μιας πραγματικότητας, που τείνει δυστυχώς να γίνει η… ρουτίνα τους και μάλιστα χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν, αφού το εκπαιδευτικό σύστημα έχει καταλήξει να είναι καθαρά μαθητοκεντρικό!
Αντιμέτωποι σε καθημερινή βάση με πλήθος απαράδεκτων συμπεριφορών, τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να υπομένουν αδιαμαρτύρητα, ακόμα κι αν προσβάλλουν την αξιοπρέπειά τους. Δεν θα αναφερθώ καν στο αν προσβάλλουν την ιδιότητά τους, γιατί αυτήν εντέχνως μια ολόκληρη κοινωνία τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο της ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού, έχει φροντίσει να την υποβαθμίσει σε έσχατο σημείο! Έχει φτάσει η ώρα όμως που θα υποστεί και τις συνέπειες…
Και πώς να αντιμετωπίσει κανείς παιδιά κι εφήβους που γαλουχούνται με ελλείψεις βασικών αρχών, όπως η έννοια του σεβασμού και της ηθικής. Παιδιών που δεν βλέπουν τίποτε άλλο πέραν από το «Εγώ» τους. Ακόμα και η ύψωση του τόνου της φωνής από εκπαιδευτικό αυτομάτως εκλαμβάνεται ως υποτίμηση της προσωπικότητάς τους ή ειρωνεία!!! Πώς να αντιμετωπίσει κανείς παιδιά, που από την πιο τρυφερή τους ηλικία, διαπαιδαγωγούνται με την νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με την νοοτροπία ότι έχουν μόνο δικαιώματα αλλά καμία υποχρέωση απέναντι στους συνανθρώπους τους αλλά και απέναντι στον ίδιο τους τον εαυτό. Πώς να τολμήσει κάποιος να αντιπαρατεθεί σε ανηλίκους, που έχουν μάθει μόνο να απαιτούν;
Γονείς που αποποιούνται τις ευθύνες τους
Σε μια άκρως εγωκεντρική κοινωνία, όπως έχει εξελιχθεί η ελληνική, με την οικονομική κρίση να αποτελεί την «καραμέλα» της δικαιολογίας της πλήρους ηθικής κατάπτωσης σ’ όλα τα επίπεδα, φαινόμενα που καταδεικνύουν έλλειψη ήθους και κάθε έννοιας σεβασμού, τείνουν πλέον να αποτελούν τον κανόνα κι όχι δυστυχώς την εξαίρεση!
Σε μια κοινωνία που πορεύεται (προς τον… γκρεμό) με την λογική «δεν φταίω ποτέ εγώ, ο άλλος φταίει», ποιος θα αναλάβει τις ευθύνες για την έλλειψη σωστής διαπαιδαγώγησης των παιδιών; Παιδιών που «χτίζουν» χαρακτήρα σε σαθρές βάσεις και χωρίς κανένα όριο! Μελλοντικών ενηλίκων που δεν έχουν μάθει τι σημαίνει επί της ουσίας «τα αγαθά κόποις κτώνται»! Γονέων που αποποιούνται κάθε ίχνος προσωπικής τους ευθύνης (με πρόσχημα τις πολλές ώρες εργασίας…!).
Η σωστή διαπαιδαγώγηση και η μεταλαμπάδευση εννοιών κι αξιών, όπως του σεβασμού, της αξιοπρεπείας, του ήθους αποτελούν πρωταρχική ευθύνη της οικογένειας, η οποία καλείται από πολύ νωρίς να θέσει τις βάσεις της ομαλής πνευματικής και διανοητικής ανάπτυξης του παιδιού. Η οικογένεια είναι ο «πυρήνας» μέσα στον οποίο αναπτύσσεται ο άνθρωπος. Ό,τι πάρει μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, θα τον συνοδεύουν σ’ όλη του τη ζωή! Καθείς εξ ημών, άλλωστε, αποτελεί τον «καθρέφτη» του σπιτιού του…
Να είστε σίγουροι ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν σε υγιή περιβάλλοντα και με σωστά πρότυπα ξεχωρίζουν…
Έρμαιο των απωθημένων
Δυστυχώς πολλά παιδιά γίνονται… έρμαιο των απωθημένων και τον ψυχολογικών προβλημάτων των γονέων τους! Πέραν αυτού, άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Έλληνας γονιός μεγαλώνει τουλάχιστον έναν Αϊνστάιν! Χωρίς ο ίδιος πολλές φορές να σέβεται τις ανάγκες και τα θέλω του πλάσματος, που επέλεξε να φέρει σε τούτον εδώ τον κόσμο!
Ο Έλληνας γονιός είναι αυτός που απαξίωσε πλήρως τον ρόλο του εκπαιδευτικού, κυρίως στα μάτια των παιδιών του…
Αλήθεια, πώς απαιτούμε να επιδείξουν σεβασμό οι μαθητές απέναντι στους εκπαιδευτικούς, όταν κατακλύζονται στο σπίτι τους από κουβέντες του τύπου «οι άχρηστοι, οι τεμπέληδες, οι τρελοί δάσκαλοι» (όχι ότι δεν υπάρχουν κι αυτοί); Πώς ένα παιδί δεν θα είναι μετά προκατειλημμένο απέναντι στον δάσκαλό του;
Έχει σκεφτεί ποτέ κανείς, ότι η απαξίωση του ρόλου του δασκάλου ή ακόμα κι ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος «γεννά» μελλοντικούς ενήλικες, που δεν εμπιστεύονται και δεν σέβονται κανέναν;
Κι όλα αυτά γιατί; Μήπως επειδή ο Έλληνας γονιός προσπαθεί να αποποιηθεί τις ευθύνες του σχετικά με την λανθασμένη ανατροφή των παιδιών του και να τις «φορτώσει» σε κάποιον άλλον; Και το εύκολο εξιλαστήριο θύμα είναι… μαντέψτε ποιος!
Κάποιοι γονείς έχετε σκεφτεί, ότι τα παιδιά σας στερούνται αγάπης και το κενό αυτό προσπαθούν να το καλύψουν οι «τεμπέληδες» δάσκαλοι, που με κάθε τρόπο παράλληλα προσπαθούν να τους δώσουν μια αγκαλιά ή ακόμα και να τα συμβουλεύσουν;
Όχι δεν το έχετε σκεφτεί… και δεν σας συμφέρει να το σκεφτείτε, γιατί έτσι θα είναι σα να αποδέχεστε την ανεπάρκειά σας!
Κι ακόμα χειρότερο είναι σα να αποδέχεστε, ότι αυτή είναι η εικόνα του σπιτιού σας! Γιατί όλοι μας είμαστε ο «καθρέφτης» της οικογένειάς μας! Όλα τα άλλα είναι απλώς φτηνές δικαιολογίες…
Όπως ξεχωρίζουν τα παιδιά που αναπτύσσονται σε υγιή οικογενειακά περιβάλλοντα, έτσι ξεχωρίζουν και τα παιδιά που μεγαλώνουν σε προβληματικά!
Υποχρέωση όλων…
Αποτελεί υποχρέωση γονέων, εκπαιδευτικών και Πολιτείας να αποδεχτεί κανείς το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί και να συμβάλλει μέσα από τον διάλογο και την εποικοδομητική συνεργασία στην αντιστροφή του κλίματος, πριν «παραδώσουν» στην πολύπαθη πατρίδα μας μια εγωιστική, αποχαυνωμένη και χωρίς ήθος γενιά.
Και κάτι τελευταίο… αγαπητοί γονείς ασχοληθείτε ουσιαστικά με τα παιδιά σας! Σε πολλά λείπει αγάπη… δεν αρκεί μόνο να έχουν φαγητό ή παπούτσια! Η αγκαλιά σας και η κατανόησή σας είναι πολύ πιο σημαντική και ασύγκριτης αξίας σε σχέση μ’ όλα τα υλικά αγαθά της γης.
Πηγή: Greek teachers.gr [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
