Λίγα λόγια για το Πολυτεχνείο…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”8432″ img_size=”full”][vc_column_text]

Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου

Έχουν περάσει σαράντα πέντε χρόνια.

Είναι πολλά για εμάς που ζούμε και πολύ λίγα για αυτούς που έρχονται πίσω από μας …

Ο καθένας έχει τον τρόπο του να διαβάζει την ιστορία και πάνω από όλα έχει τον τρόπο του να διαβάζει τα γεγονότα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ήταν παρόν.

Πάντα ο μύθος παραμονεύει και δυστυχώς κάνει τα χατίρια σε όλους.

Σιγά μη την γλύτωνε το «Πολυτεχνείο».

Και είναι σίγουρο ότι δεν την γλύτωσε.

Όλοι έκαναν τις προσπάθειες τους από τις πρώτες μέρες και το αποτέλεσμα τους έχει δικαιώσει όλους.

Όσοι αυτήν την στιγμή επιβουλεύονται το «Πολυτεχνείο» και όσοι το υπερασπίζονται φοβάμαι ότι έχουν πέσει στην ίδια παγίδα.

Το «Πολυτεχνείο» είναι πολύ δύσκολο να υπακούσει σε μονοσήμαντες ερμηνείες και δυστυχώς όλα τα πολιτικά γεγονότα διαχρονικά με αυτόν τον τρόπο τα ερμηνεύουμε.

Οι εορταστικές εκδηλώσεις οι λιτανείες και τα εξαπτέρυγα κάθε φορά κατακερματίζουν το νόημα.

Η γενιά του Πολυτεχνείου φεύγει…

Κάποιοι άφησαν υποθήκες σε όσους καταλαβαίνουν.

Οι υπόλοιποι αδειανές καρέκλες και όποιος προλάβει…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]