«Στην πολιτική τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία. Εάν συμβεί κάτι, μπορείς να στοιχηματίσεις ότι ήταν σχεδιασμένο να γίνει έτσι», έλεγε ο Αμερικανός πρόεδρος Φράνκλιν  Ρούζβελτ και σίγουρα δεν είχε άδικο.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη στο Γαλάτσι το προηγούμενο Σάββατο. Η επίσημη ανακοίνωση της συμπόρευσης του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ καθώς και με άλλες  δυνάμεις και φορείς της Κεντροαριστεράς είναι το πολιτικό σχέδιο του Αλέξη Τσίπρα αναφορικά με τις στρατηγικές συμμαχίες του ΣΥΡΙΖΑ.

Απαλλαγμένος από τη συμπόρευση με τον Πάνο Καμμένο και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ο Αλέξης Τσίπρας κάνει πλέον κάτι που για πολλούς επικριτές του θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και 4 χρόνια.

Τους προηγούμενους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να ανοίξει γέφυρες επικοινωνίας με το ΚΙΝ.ΑΛΛ., το οποίο απέρριψε αυτήν την πρόταση  Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθεια συνεννόησης δεν σταμάτησε. Αυτή τη φορά όχι με την ηγεσία, αλλά με στελέχη. Ο Τσίπρας γνώριζε ότι έχει το λεγόμενο momentum μαζί του. Βοήθησαν άλλωστε και οι συνθήκες, η πόλωση, η εθνικιστική έξαρση την οποία καλλιέργησε η Ν.Δ. και την οποία ακολούθησε η ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ., η απειλή της Ακροδεξιάς, που είναι υπαρκτή όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη την Ευρώπη, η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού.

Σε αυτά τα δεδομένα πόνταρε ο Αλέξης Τσίπρας και απηύθυνε το κάλεσμα για συμπόρευση, γνωρίζοντας πως, από τη στιγμή που υπάρχει κενό αριστερά του ΚΙΝ.ΑΛΛ., μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να το καλύψει.

Το πόσο θα αποδώσει καρπούς  αυτό το σχέδιο θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνος, με όλους τους άλλους απέναντί του. Αυτό η αξιωματική αντιπολίτευση το γνωρίζει καλά και προσπαθεί να το αποδημήσει, επενδύοντας στην απαξίωσή του.