“ΛΕΝΑΚΙ, δυο φωτιές και δυο κατάρες” με άρωμα Ηλείας!
Η νέα ταινία του Δημήτρη Ινδαρέ που πάει στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Μια ταινία με… άρωμα Ηλείας, δημιούργησε μέσα από μια συλλογική προσπάθεια , ο σκηνοθέτης Δημήτρης Ινδαρές με τίτλο “Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες” που θα προβληθεί στο 26ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης την Κυριακή 10/3/2024 στις 6 το απόγευμα. Στην ταινία εμφανίζονται κάτοικοι τριών γειτονικών χωριών: του Λειβαρτζίου, της Ορεινής (Μοστενίτσας) Ηλείας και των Τριποτάμων που αποτελεί και τον γεωγραφικό «καμβά» της, εκεί όπου εξελίσσεται και η ιστορία.
Στην συλλογική αυτή προσπάθεια ξεχωρίζουν από την Ηλεία, κατευθύνοντας την υπόθεση, η λαογράφος Ελένη Ψυχογιού και ο συγγραφέας ερευνητής και ο λαογράφος Ηλίας Τουτούνης.
Επίσης η Αννέτα Γεωργουλοπούλου από τον Πύργο ( με καταγωγή από τα Τριπόταμα) πολύ γνωστή στο χώρο της λαϊκής παράδοσης που έχει παρά την ηλικία της μια φωνή αηδονιού και την έχουμε πολλές φορές απολαύσει σε παραστάσεις του Λυκείου Ελληνίδων για την παράδοση και το δημοτικό τραγούδι καθώς και σε άλλες παρόμοιες εκδηλώσεις.
Η ταινία στηρίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Δημήτρη Ινδαρέ Λενάκι, δυο φωτιές και δυο κατάρες” . Η αναψηλάφηση μιας παλιάς ιστορίας κι ένα σχετικό δημοτικό τραγούδι για τον έρωτα δυο αλλοθρήσκων, δίνει την ευκαιρία για ένα αναπάντεχο σττοχαστικό ταξίδι στο παρελθόν μιας ορεινής κοινότητας στην καρδιά της Πελοποννήσου. Η τυχαία ανακάλυψη ενός πάκου εγγράφων στο πατρικό του σπίτι στην Πάτρα οδηγεί τον συγγραφέα και σκηνοθέτη σε μια αναζήτηση βάθους επτά γενεών. Ανάμεσα στα χαρτιά βρίσκεται το εκκλησιαστικό επιτίμιο που αφορά την καταδίκη των εμπρηστών ενός πύργου στο Λειβάρτζι των Καλαβρύτων, εκεί όπου λίγο πριν από το 1821 πλέχτηκε το ειδύλλιο δύο αλλοθρήσκων: της Ελένης, κόρης του άρχοντα Κυρ-Χριστόδουλου, και του Ελμάζ-αγά της Μοστενίτσας ( Ορεινή Ηλείας).
Η Ελένη υπερασπίστηκε το αίσθημά της ξεστομίζοντας το αδιανόητο για την εποχή «Άντρα χρώσταγα, άντρα πήρα», προκαλώντας την αποχώρηση του πατέρα της από το αξίωμα του προεστού αλλά και τη φοβερή κατάρα της μάνας της. Λίγα χρόνια αργότερα, στις 16 Μαρτίου του 1821, ο ξάδελφος της αρχοντοπούλας οπλαρχηγός Δημητράκης Ινταρές κατακαίει τον πύργο του αγά στη Μοστενίτσα. Κλειδί της αναψηλάφησης αποδεικνύεται το δημοτικό τραγούδι του Λιμάζη, ευρέως διαδεδομένο ως και τον Πόντο. Το περιεχόμενο και ο συμβολισμός του λειτούργησαν επί χρόνια για όποιον ήθελε να θυμάται την αναγεννητική δύναμη που κρύβει η συνάντηση αλλότριων κόσμων.
Η επανάσταση της Ελένης, που υπερασπίστηκε τον απαγορευμένο έρωτα της, φτάνει ως τις μέρες μας σαν πρόδρομος της γυναικείας χειραφέτησης.
Οι συντελεστές της ταινίας
Εκλεκτοί μουσικοί μάς μυούν στις παραλλαγές του τραγουδιού της Ελένης και του Λιμάζη: Ο Γιώργος Δαλιάνης, η Σταυρούλα Δαλιάνη και το συγκρότημά τους, η Αννέτα Γεωργουλοπούλου, η ζυγιά του Πολύβιου Γκολφίνου, ο Νίκος Σοφός και ο Ζωγράφος Μπεθάνης, ο Γιάννης Παναγιωτόπουλος και η Γωγω Χρυσανθοπούλου,, ο Λειβαρτζινός Βασίλης Ραβαζούλας….
Στον χάρτη της υπόθεσης μάς οδηγούν: η κα Ελένη Ψυχογιού, λαογράφος, ερευνήτρια του ΚΕΕΛ της Ακαδημίας Αθηνών, ο κ. Λεωνίδας Εμπειρίκος, ιστορικός, ο κ. Πέτρος Πιζάνιας, ιστορικός, ομοτ. καθηγητής στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο, ο κ. Στέλιος Μουζάκης, ερευνητής πολιτισμών, ο κ. Ηλίας Τουτούνης, συγγραφέας-ερυνητής, και ο κ. Παναγιώτης Φράγκος, πρόεδρος του Συλλόγου Λειβαρτζινών Αθήνας. Εμφανίζονται επίσης μάγισσες, νεράιδες και ξωτικά. Βοήθησαν γι’ αυτό η Τατιάνα Λοβέρδου και η Κιμώνα Βενιέρη-Βασιλάκη. Και βέβαια η Λυδία Βενιέρη.
Η γενναιοδωρία όλων εκείνων που συμμετείχαν, έκανε ένα όνειρο να ζωντανέψει.
Σενάριο-σκηνοθεσια: Δημήτρης Ινδαρές
Δ/νση φωτογραφίας: Δημήτρης Κατσαΐτης
Καλλιτεχνική επιμέλεια, animation: Λυδία Βενιέρη
Μουσική: Νεφέλη Μπερή
Παραγωγή: Δημήτρης Ινδαρές
Συμπαραγωγοί: ΕΡΤ, OhMyDog Productions
με την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και την ευγενική υποστήριξη του Ιδρύματος Ι.Φ.ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
(αφίσα: Κώστας Δημητρόπουλος. Λενάκι: Κιμώνα Βενιέρη-Βασιλάκη
