Λεφτά υπάρχουν! (Ξανά)

Οι περιβόητοι κύκλοι της οικονομίας διέπονται κατά κανόνα και από μία ευμεγέθη φούσκα, η οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εμπλέκει διάφορες μορφές δανείων. Το γνωρίσαμε καλά και το πληρώσαμε πικρά (κι ακόμη το πληρώνουμε)  σε τούτη τη χώρα. Η πλέον περίτρανη απόδειξη, πέρα από τα θαλασσοδάνεια διαφόρων μεγαλοσχημόνων, είναι τα κόκκινα δάνεια. Πόσο καιρό άραγε βρίσκεται στη δημόσια ατζέντα το μείζον κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα των κόκκινων δανείων; Έχει περίπου την ίδια ηλικία με την ίδια την κρίση. Η κρίση «ξεπεράστηκε», αλλά τα κόκκινα δάνεια απλώς εξαφανίστηκαν, ή πιο ορθά εξαφανίστηκαν εντελώς απροσδόκητα από τον δημόσιο διάλογο. Τι συνέβη; Μήπως κάποιο θαύμα;

Μα πουλήθηκαν φυσικά! Και δεν πρόλαβαν να περάσουν παρά μόνο λίγοι μήνες, οι τράπεζες βγήκαν παγανιά, ανιχνεύοντας την ρημαγμένη ελληνική αγορά για κορόιδα προκειμένου να τους απαλλάξουν από τυχόν αχρείαστα αποθέματα πλούτου. «Έχετε εισόδημα πάνω από επτά χιλιάδες ευρώ;», με ρώτησε στο τηλέφωνο η κατά τα άλλα ευγενέστατη υπάλληλος γνωστής συστημικής τράπεζας, στο πλαίσιο προωθητικής ενέργειας για την έκδοση πιστωτικής κάρτας. Λες και άμα βγάζεις εφτά χιλιάρικα το χρόνο, είσαι κανένας μεγιστάνας. Το μείζον όμως δεν είναι αυτό. Το μείζον είναι ότι οι τράπεζες οι οποίες ανακεφαλαιοποιήθηκαν ουκ ολίγες φορές με τιςαναγκαστικές εισφορές των φορολογούμενων επιστρέφουν τραγικά όσο και ειρωνικά σύντομα στον τόπο του εγκλήματος. Συνιστώ ψυχραιμία και μεγάλη επιφύλαξη. Οι σειρήνες φωνάζουν ξανά «λεφτά υπάρχουν». Καλύτερα να βουλώσετε τ’ αυτιά σας.