Λάδι – διαμάντι παράγεται σε Αρχ. Ολυμπία και Γορτυνία

Το πιο πλούσιο παγκοσμίως σε ευεργετικές φαινόλες

Τα βλέμματα της παγκόσμιας αγοράς ελαιόλαδου αλλά και των φαρμακευτικών εταιριών, αναμένεται να τραβήξει πάνω της η Ηλεία μετά την σημαντική ανακάλυψη που παρουσιάστηκε χθες επίσημα για την «Ολύμπια» ποικιλία ελιάς. Οι ανακοινώσεις έγιναν στο πλαίσιο των εργασιών του 3ου Συνεδρίου της Διεθνούς Επιστημονικής Εταιρίας Ελαιοκανθάλης στο συνεδριακό κέντρο της ΔΟΑ στην Ολυμπία από την καθηγήτρια του Φαρμακευτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών Ελένη Μέλλιου. Η τοπική ποικιλία ελαιόδεντρου της Ολυμπίας, μέσα από έρευνες που έγιναν μεταξύ των γνωστών ποικιλιών έχει την υψηλότερη παγκοσμίως περιεκτικότητα υγειοπροστατευτικών φαινολών. Το ελαιόλαδο που παράγεται από τον καρπό της αποτελεί το πιο πλούσιο σε ευεργετικά στοιχεία για τον ανθρώπινο οργανισμό…

Η κα Μέλλιου στην ομιλία της με θέμα ακριβώς την ανακάλυψη της «Ολύμπιας» ποικιλίας αναφέρθηκε στο κίνητρο που οδήγησε στη συγκεκριμένη ανακάλυψη, δηλαδή την υψηλή περιεκτικότητα σε συγκεκριμένες φαινόλες, όπως η ελαιοκανθάλη ή η ελαιασίνη, που αποτελούν τις δύο πιο άφθονες μορφές παραγώγων τυροσόλης και υδροξυτυροσόλης… Στοιχεία που σε συγκεκριμένες ποσότητες στον οργανισμό του ανθρώπου παρέχουν προστασία στην οξείδωση της LDL χοληστερόλης.

Η κα Μέλλιου μαζί με τον καθηγητή και σύζυγό της Προκόπη Μαγιάτη ανέπτυξαν μέσα από τη μέθοδο του πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού μια νέα γρήγορη μέθοδο άμεσου ποσοτικού προσδιορισμού των ουσιών της ελαιοκανθάλης και της ελαιασίνης. Μέσα από την ποιοτική έρευνα δειγμάτων ελαιολάδου από πολλές περιοχές του κόσμου, εξήχθησαν σημαντικά συμπεράσματα για την περιεκτικότητα των ελαιόλαδων σε ευεργετικές ουσίες, σε σχέση με τις ποικιλίες, το χρόνο συγκομιδής αλλά και την εξαγωγή στο ελαιοτριβείο.
Μέσα από την αναζήτηση στοιχείων εξετάστηκαν δείγματα που έφτασαν από την περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας και της Γορτυνίας όπου οι παραγωγοί παραπονιούνταν για την πικρότητα του ελαιόλαδου τους και παράλληλα παρουσίαζε και πικάντικη γεύση. Αυτό «ερέθισε» την επιστημονική ομάδα που μετά από έρευνα διαπίστωσε πως τα δείγματα συμπτωματικά ήταν από την ίδια περιοχή, άγνωστης ποικιλίας ελιάς, ενώ παρουσίαζαν μεγάλη περιεκτικότητα στις ευεργετικές φαινόλες. Στη συνέχεια για περαιτέρω έλεγχο στο εργαστήριο έφτασαν 14 δείγματα τα οποία μελετήθηκαν και εντοπίστηκε αυξημένη περιεκτικότητα σε ελαιασίνη και άγλυκο ελευρωπαϊνης, ουσίες που έχουν όντως πικρή γεύση αλλά ταυτόχρονα και πανίσχυρα αντιξειδωτικά. Το λάδι που λόγω της συγκεκριμένης γεύσης χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως χαμηλής ποιότητας ή ελαττωματικό – οδηγώντας πολλές φορές τους παραγωγούς να εγκαταλείψουν ή να αντικαταστήσουν την ποικιλία αυτή – είναι το πιο ευεργετικό παγκοσμίως…

Η επιστημονική ομάδα προχώρησε σε αυτοψία στα συγκεκριμένα ελαιόδεντρα και όπως αποδείχθηκε η συγκεκριμένη ποικιλία δεν έχει καταγραφεί ποτέ στον εθνικό κατάλογο, ενώ η μοναδική αναφορά της ήταν στο βιβλίο του γεωπόνου Γ. Κωστενέλου «Στοιχεία ελαιοκομίας» ως «ντόπια Ατσίχολου», «ντόπια Λαδολιά», «Ντόπια Νεμούτας», «Νεμουτιάνα» ή «Χωραϊτικη».

Τα χαρακτηριστικά της ποικιλίας είναι: μικρόκαρπη, κατάλληλη για παραγωγή λαδιού, με καρπούς κυλινδρικούς χωρίς θηλή με βάρος 1,5 έως 3 γραμμάρια και ελαιοπεριεκτικότητα στο 20%. Χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα παραγωγική ποικιλία, που καλλιεργείται σε περιοχές με υψόμετρο στα 550 έως 600 μέτρα, σε περιοχές δυτικά του νομού Αρκαδίας (Ατσίχολος) και της ανατολικής Ηλείας (Νεμούτα) και τη Γορτυνία. Η ποικιλία όμως έχει πανάρχαιες ρίζες, καθώς από την αυτοψία βρέθηκαν δέντρα ηλικίας 1500 ετών και με επισταμένη μελέτη πιθανότατα να εντοπιστούν και μεγαλύτερης ηλικίας. Η παραγωγή του ελαιόλαδου από τη συγκεκριμένη ποικιλία είναι μικρή από μερικές εκατοντάδες έως λίγες χιλιάδες τόνους. Τέλος η κα Μέλλιου ανέφερε πως ένα με δύο γραμμάρια του συγκεκριμένου ελαιόλαδου αρκούν για να δώσουν 5mg παραγώνων υδροξυτυροσόλης και χαρακτηρίζεται ως ιδανικό ελαιόλαδο για εγκλεισμό σε κάψουλα ή άλλη φαρμακοτεχνική μορφή.
Η επιστημονική ομάδα πρότεινε να ονομαστεί η ποικιλία «Ολύμπια», λόγω της εντοπιότητας με το δήμο Αρχαίας Ολυμπίας, αν και στη Γορτυνία βρίσκονται μεγαλύτεροι πληθυσμοί. Παράλληλα τονίστηκε η ανάγκη προστασίας του βιότοπου της, για την κατοχύρωση του ονόματος της και του γενετικού υλικού της και η ενσωμάτωση στον εθνικό κατάλογο ποικιλιών.