Κυβερνητικά μέτρα για τους ΟΤΑ ή πώς οι μειοψηφίες μετατρέπονται σε διοικητικές πλειοψηφίες

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”64989″ img_size=”full”][vc_column_text]Τα μέτρα για τους ΟΤΑ ψηφίστηκαν, εν μέσω καύσωνα, από την κυβερνητική πλειοψηφία, χωρίς καμία ουσιαστική διαβούλευση, με πλήρη απαξίωση και αποκλεισμό των νεοεκλεγμένων αυτοδιοικητικών οργάνων, τα οποία εν τέλει θα είχαν και την ευθύνη αντιμετώπισης τυχόν προβλημάτων από την εφαρμογή του νόμου.

Τα μέτρα αυτά δεν αποτελούν ρυθμίσεις διευκόλυνσης της λειτουργίας των ΟΤΑ, αλλά μέτρα εγκαθίδρυσης ενός ακόμα πιο συγκεντρωτικού, αυταρχικού τρόπου διοίκησης, καταστρατηγώντας ταυτόχρονα τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα.

Αρθρο 14 Σύμπραξη δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων

α. Ορίζεται ο τρόπος συνεργασίας με τη δημαρχιακή παράταξη, με τη σύνταξη και κατάθεση ενός απλού «πρακτικού σύμπραξης».

β. Η συμφωνία γίνεται «εφάπαξ» χωρίς δυνατότατα ανάκλησης ή καταγγελίας της για όλη τη διάρκεια της θητείας της δημοτικής αρχής.

γ. Η παράταξη που συμπράττει με τη δημαρχιακή, εντάσσεται σε αυτήν και αποτελούν πλέον «ενιαία παράταξη» που νοείται ως «η παράταξη που εξέλεξε δήμαρχο».

Οι προβλέψεις αυτές, σε συνδυασμό με επόμενα άρθρα που εξασφαλίζουν την απόλυτη κυριαρχία του δημάρχου στα όργανα διοίκησης και την υποβάθμιση του Δ.Σ., καθιστούν την όποια συνεργασία «αυτοκτονική» για τη συμπράττουσα παράταξη.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι θα υπάρξει παράταξη πρόθυμη:

– Να παράσχει «εφάπαξ» εξουσιοδότηση στον δήμαρχο χωρίς δυνατότητα αναίρεσης ή καταγγελίας της σε περίπτωση καταστρατήγησής της, ακόμα και σε περίπτωση ανάγκης αλλαγής δημάρχου.

– Να «αυτοκαταργηθεί» εντασσόμενη στην παράταξη του δημάρχου, λίγους μόνο μήνες μετά τις εκλογές, αναιρώντας έτσι τον προεκλογικό της ρόλο και λόγο (συνήθως αντιπολιτευτικό).

– Να αναλάβει υποχρεώσεις, θέσεις ευθύνης και διοίκησης, εντός του αυταρχικού πλαισίου λειτουργίας που ορίζουν τα κυβερνητικά μέτρα, παραιτούμενη από τη δυνατότητα άσκησης της δικής της πολιτικής, έστω στα σημεία διαφωνίας της με τον δήμαρχο.

– Να βρεθεί στην παράλογη θέση να εξακολουθεί να θεωρείται «ενιαία» παράταξη με αυτήν του δημάρχου, ακόμα και αν, για όποιους λόγους, αποφασίσει να παραιτηθεί από θέσεις ευθύνης.

– Να αθροίσει, χωρίς καμία νομιμοποίηση, τις ψήφους που έλαβε με αυτές του δημάρχου.

Οι παραπάνω όροι στην ουσία αποτρέπουν, αντί να διευκολύνουν, τη δυνατότητα ουσιαστικής σύμπραξης. Δεδομένης μάλιστα της απόλυτης κυριαρχίας του δημάρχου σε θέσεις διοίκησης, μάλλον αποσκοπούν στη διευκόλυνση συνεργασιών στη βάση της συναλλαγής.

Το άρθρο αυτό όμως είναι απόλυτα «βολικό» για την επανασυσπείρωση των «ανταρτών» της κυβερνητικής παράταξης, όπου αυτή έχει εκλέξει δημάρχους.

Άρθρο 15 Συγκρότηση – Εκλογή Οικονομικής Επιτροπής και Επιτροπής Ποιότητας Ζωής

α. Ορίζεται η απόλυτη πλειοψηφία του δημάρχου, ανεξαρτήτως του εκλογικού ποσοστού της παράταξής του.

β. Οι υπόλοιπες θέσεις μελών μοιράζονται στις άλλες παρατάξεις με πλειοψηφικό σύστημα, αποκλείοντας έτσι τις «μικρότερες» από τη δυνατότητα εκπροσώπησής τους.

γ. Σε περίπτωση παραίτησης μέλους της επιτροπής και μη ύπαρξης αναπληρωματικού (ορίζεται και αυτό κατά τη διαδικασία εκλογής μελών) η θέση περνάει στην παράταξη του δημάρχου (;) ενισχύοντας περαιτέρω την πλειοψηφία του.

Άρθρο 16 Αρμοδιότητες Οικονομικής Επιτροπής Δήμων και Περιφερειών

Είναι το άρθρο που φροντίζει να διευρύνει τις αρμοδιότητες της επιτροπής, σε βάρος των αρμοδιοτήτων του δημοτικού συμβουλίου, εξασφαλίζοντας σε συνδυασμό με άλλα άρθρα τη μετατροπή της μειοψηφίας σε διοικητική πλειοψηφία.

Άρθρα 21 – 25 Αφορούν τη λειτουργία επιτροπών και την ψήφιση του προϋπολογισμού και του τεχνικού προγράμματος

Προφανώς η αυτοδυναμία του δημάρχου στις επιτροπές δεν κρίθηκε επαρκής. Μέσα από τις προβλεπόμενες διαδικασίες ψήφισης και κατάθεσης εναλλακτικών προτάσεων, αποδυναμώνεται περαιτέρω η δυνατότητα παρέμβασης των παρατάξεων.

α. Έγκυρες θεωρούνται μόνο οι ψήφοι υπέρ της μίας ή της άλλης πρότασης. Η τελική απόφαση παίρνεται με σχετική πλειοψηφία.

Πρακτικά π.χ. στην πόλη μας δίνεται η δυνατότητα έγκρισης του προϋπολογισμού με 15 ή και λιγότερες ψήφους, σε περίπτωση που δεν κατατεθεί άλλη πρόταση ή αυτή πάρει λιγότερες ψήφους. Έχουμε κατάργηση της έννοιας τής κατά ή λευκής ψήφου.

β. Οι προϋποθέσεις κατάθεσης εναλλακτικής πρότασης στην πράξη την καθιστούν σχεδόν αδύνατη αφού η σύνταξή της απαιτεί στοιχεία, μελέτες, μηχανισμό, ειδικευμένους συνεργάτες.

Ακόμα όμως και αν γίνει δυνατή η σύνταξη εναλλακτικής πρότασης, απαιτείται να συνοδεύεται από «γνωμάτευση των σχετικών υπηρεσιών». Δηλαδή οι υπηρεσίες που έχουν εργαστεί για τη σύνταξη της πρότασης του δημάρχου θα γνωμοδοτούν για μία άλλη πρόταση, διαφορετική από αυτήν που συνέταξαν. Εδώ πια αγγίζουμε τα όρια της παράνοιας και της «κοροϊδίας».

Από την εξέταση των κυβερνητικών μέτρων προκύπτει αβίαστα το συμπέρασμα ότι αυτά δεν αποσκοπούν στην αποκατάσταση τάχα της κυβερνησιμότητας. Η κυβερνητική παρέμβαση στην ουσία αποσκοπεί στην αλλαγή μέσω νόμου των εκλογικών αποτελεσμάτων και τη δημιουργία πλαστών διοικητικών πλειοψηφιών.

Είναι γνωστή η εξαγγελία της κυβέρνησης να προχωρήσει στο άμεσο μέλλον στην πλήρη κατάργηση της απλής αναλογικής. Μέχρι όμως αυτό να γίνει δυνατό, είναι επιλογή της, μέσω των μέτρων, να μη δοθεί η ευκαιρία στην κοινωνία και στους πολίτες η δυνατότητα να γευτούν ένα άλλο μοντέλο διοίκησης στηριγμένο στην ισοτιμία της ψήφου, τη δυνατότητα συγκλίσεων και συνεργιών, τη δημοκρατική διεύρυνση και τη συμμετοχή.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]