Κλιματική Αλλαγή: Θα έρθουν φέτος οι αλκυονίδες ημέρες ή μήπως πέρασαν;

Ήρθαν φέτος τον Ιανουάριο οι αλκυονίδες ημέρες;  Δύσκολο να διακρίνει κανείς μέσα στο διάστημα της παρατεταμένης καλοκαιρίας με μικρά διαστήματα χειμώνα.

Και αν δεν ήρθαν; θα έρθουν; Να τις περιμένουμε ή χάθηκαν για πάντα μέσα στη διαρκή αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, γνωστή ως « υπερθέρμανση».

Όπως εξηγει ο μετεωρολόγος Γιώργος Παπαβασιλείου διδάκτωρ μετεωρολογίας και ερευνητής του Εθνικού Αστεροσκοπείου, οι αλκυονίδες ημέρες, οι γνωστές σε όλους μας αίθριες και ζεστές μέρες στην καρδιά του χειμώνα, που επί το πλείστον κάνουν την εμφάνισή τους, στο δεύτερο δεπανθήμερο του Ιανουαρίου, δεν είναι φαινόμενο μετεωρολογικό, όπως πολλοί από εμάς είχαμε την εντύπωση. Δεν πρόκειται για ένα μετεωρολογικό φαινόμενο που επειδή κατά την αρχαιότητα δεν ήταν δυνατό να εξηγηθεί επιστημονικά, επενδύθηκε από την ελληνική μυθολογία και τον μύθο της Αλκυόνης.

Αυτό που αποκαλούμε Αλκυονίδες εξηγεί ο μετεωρολόγος, «είναι κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί και συμβαίνει οποιαδήποτε στιγμή αναλόγως με την ατμοσφαιρική κυκλοφορία στην ευρύτερη περιοχή του βορείου Ατλαντικού και της Ευρώπης» και όχι στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου με το οποίο έχει συνδέσει η λαϊκή παράδοση αλλά και η μυθολογία τις Αλκυονίδες ημέρες.

Και ανεξαρτήτως αν οι αλκυονίδες ημέρες – όπως έχουμε μάθει να τις αποκαλούμε και τις οποίες περιμένουμε συνήθως το 2ο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου –  είναι ή δεν είναι μετεωρολογικό φαινόμενο,  αν κανείς ανατρέξει στη φετινή χειμερινή περίοδο θα καταγράψει πολλές τέτοιες ζεστές ημέρες όπου κυριάρχησαν υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες. Είναι αυτό άσχετο με την κλιματική αλλαγή;

Οι ζεστές και αίθριες μέρες του χειμώνα, οι ασάλευτες από άνεμο και ασκίαστες από σύννεφα, σε αυτόν που δεν έχει γνώση της παράδοσης ή της μυθολογίας θα μπορούσαν εκ πρώτης όψεως να αντιστοιχηθούν – και μόνο – στο φαινόμενο της κλιματικής κρίσης του οποίου τις δυσμενείς μεταβολές βιώνουμε όλο και συχνότερα το τελευταίο διάστημα.

Μια κάποια προσέγγιση που αξίωνε το χαρακτηρισμό «επιστημονική» υποστήριζε ότι το φαινόμενο των Αλκυονίδων Ημερών οφείλεται στη θέση της Ελλάδας στα νοτιοανατολικά της Ευρώπης, σε ένα σημείο που για κάποιο σύντομο διάστημα του χειμώνα, παρατηρείται μια εξισορρόπηση στις βαρομετρικές πιέσεις της νότιας και βόρειας Ευρώπης….

Ο αστερισμός των Αλκυονίδων

Έχει καταγραφεί και μία ακόμη εκδοχή, αστρολογικού ενδιαφέροντος αυτή τη φορά, σύμφωνα με την οποία το θερμό αυτό διάστημα στην καρδιά του χειμώνα μεσουρανεί ο αστερισμός Αλκυών, των Πλειάδων, αστερισμός που φέρει το όνομά του από το ομώνυμο θαλάσσιο πτηνό .

Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση, την αστρολογική, το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου είναι η περίοδος κατά την οποία τις νυχτερινές ώρες, ο αστερισμός Αλκυών  βρίσκεται στο ζενίθ του, είναι ορατός στο ανώτερο σημείο του ουράνιου θόλου και έτσι οι ημέρες  αυτές ονομάστηκαν Αλκυονίδες.

Ωστόσο, η αρχαία Ελληνική Μυθολογία επένδυσε τις ημέρες αυτές που θυμίζουν καλοκαίρι μέσα στην «καρδιά» του χειμώνα – με έναν πολύ ωραίο μύθο που υφάνθηκε γύρω από το μυθικό πρόσωπο της όμορφης Αλκυόνης.

Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Αλκυόνη, ήταν μια όμορφη κοπέλα και κόρη του θεού και βασιλιά των ανέμων Αίολου. Παντρεύτηκε τον Κύηκα, τον βασιλιά της Τραχίδας, και ζούσαν ευτυχισμένοι στην πόλη του. Σύμφωνα πάντα με τον μύθο, ο Κύηκας αγαπούσε ιδιαίτερα το ψάρεμα και ψάρευε συχνά στη θάλασσα κοντά στην Τραχίδα.

Κάποτε, η Αλκυόνη τον παρακάλεσε να αψηφήσει για μια μέρα την αγαπημένη του συνήθεια και να μείνει μαζί της, όμως εκείνος δεν την άκουσε και έφυγε για να ψαρέψει με τη βάρκα του.

Οι ώρες περνούσαν και ο Κύηκας δεν γύριζε πίσω. Η Αλκυόνη τρελάθηκε από την αγωνία και έκανε ότι μπορούσε για να τον βρει. Στην αρχή έψαξε τη βάρκα του. Μετά από μέρες και αφού η βάρκα του δεν είχα φανεί πουθενά άρχισε να αναζητά το νεκρό σώμα του.

Πάντα, όμως, γύριζε πίσω με άδεια χέρια, απέραντο πόνο και θλίψη.

Οι θεοί του Ολύμπου παρακολουθούσαν από την υψηλή κατοικία τους τα τεκταινόμενα και άρχισαν να λυπούνται την κοπέλα και να συντρέχουν στον πόνο της.

Όταν η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, αποφάσισαν να μεταμορφώσουν την Αλκυόνη σε πουλί για να απαλύνουν τον πόνο της, μια θεωρία που μας προσφέρει –χωρίς να είναι απόλυτα εξακριβωμένη η ταυτότητα του δημιουργού της– ο Λουκιανός στο έργο του «Αλκυών».

Πηγή: tovima.gr