Καλοκαιρινές διακοπές με τον κορονοϊό
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”93187″ img_size=”full”][vc_column_text]Κάθε καλοκαίρι, οι εξαντλημένοι εργαζόμενοι ασκούν το δικαίωμά τους να αφήσουν το σπίτι τους στην πόλη για να μετακομίσουν για λίγο σε κάποιο πολύ οικείο ή εξωτικό παραθεριστικό θέρετρο. Αραγε, πώς θα επηρεάσει τις φετινές διακοπές των παραθεριστών η απειλή του κορονοϊού και το άγχος της πανδημίας; ● Διανύουμε μια πολύ ανώμαλη περίοδο, όπου κυριαρχεί η καθολική επιταγή τήρησης της «κοινωνικής απομάκρυνσης» για την αποφυγή της μόλυνσης από τον κορονοϊό. Θα ήταν επομένως μάλλον απογοητευτικό να περιμένουμε από τις φετινές διακοπές μας εμπειρίες ανάλογες με αυτές που έχουμε ζήσει τα προηγούμενα καλοκαίρια.
Από τις αρχές του χρόνου η νέα πανδημία επέφερε ριζικές αλλαγές στη ζωή και τη συμπεριφορά των περισσότερων ανθρώπων. Η πανταχού παρούσα και αμείωτη απειλή του Sars CoV-2 σε συνδυασμό με την τρομοκρατική βιοπολιτική διαχείρισή της έχουν κυριολεκτικά αλλάξει τόσο το παρόν όσο και το μέλλον των ήδη προβληματικών εργασιακών, οικονομικών, κοινωνικών και διαπροσωπικών σχέσεών μας, υποβαθμίζοντας δραματικά και επ’ αόριστον την ποιότητα της ζωής μας.
Καταστροφικές κοινωνικές και ατομικές εξελίξεις που αναπόφευκτα επηρεάζουν τις τόσο απαραίτητες για την ψυχοσωματική μας ισορροπία ψυχαγωγικές και αναζωογονητικές δραστηριότητες των καλοκαιρινών διακοπών. Από τον Ιούνιο, σχεδόν καθημερινά, εξαγγέλλονται νέα περιοριστικά μέτρα και οδηγίες προστασίας για ασφαλείς καλοκαιρινές διακοπές. Το να ακολουθούμε, όμως, τους ανελαστικούς κανόνες προστασίας και να τηρούμε τις αποστάσεις δεν είναι καθόλου εύκολο στην παραλία. Πώς μπορούμε να χαλαρώσουμε στις διακοπές, αν πρέπει διαρκώς να ελέγχουμε τις δικές μας «ανθυγιεινές» ορέξεις και τις «απαγορευμένες» συμπεριφορές των άλλων;
Για την ανάγκη απόδρασης από την αγχογόνο πανδημία
Συνήθως, η αναχώρηση για διακοπές και η απομάκρυνση από την αφόρητη καθημερινότητα των μεγαλουπόλεων γεννά στους περισσότερους ανθρώπους μόνο συναισθήματα ενθουσιασμού και χαράς, ενώ η επιστροφή από τις διακοπές συνοδεύεται από βαθιά θλίψη και νοσταλγία για τις χαμένες εαρινές απολαύσεις των διακοπών.
Στο παράξενο φετινό καλοκαίρι της συμβίωσής μας με τον κορονοϊό, εντούτοις, η κατάσταση έχει αντιστραφεί και η προοπτική της αναχώρησης για διακοπές συνοδεύεται από αντιφατικά και αλληλοαποκλειόμενα αισθήματα, αφενός χαράς και ενθουσιασμού και αφετέρου ανασφάλειας, ψυχολογικής αγωνίας ή και πανικού, δηλαδή από τα τυπικά συμπτώματα του άγχους.
Ο συνδυασμός μάλιστα του φόβου μόλυνσης από το νέο κορονοϊό με τις ήδη ορατές οικονομικές και εργασιακές ανασφάλειες λόγω πανδημίας επιτείνει και καθιστά δυσβάσταχτα τα αισθήματα άγχους των παραθεριστών πριν από την αναχώρησή τους για διακοπές.
Ετσι, τόσο η αναχώρηση όσο και η επιστροφή από τις φετινές διακοπές αναμένεται να προκαλέσουν μια μαζική καταβύθιση στην ιδιαίτερα απειλητική για την υγεία μας θάλασσα του στρες του κορονοϊού και της ανασφάλειας. Συνεπώς, η κατανόηση των υποκειμενικών μηχανισμών και του βιοψυχολογικού υπόβαθρου αυτών των δυσάρεστων και βλαπτικών αισθημάτων θα μπορούσε να συμβάλει ίσως όχι στη «λύση» τους, αλλά στην καλύτερη, δηλαδή περισσότερο συνειδητή, αντιμετώπισή τους.
Μολονότι το άγχος και ο φόβος είναι οι μόνιμοι και δυσεξάλειπτοι σύντροφοι του ανθρώπινου είδους, μόνο σχετικά πρόσφατα –μόλις πριν από μερικές δεκαετίες!– η επιστήμη άρχισε να αποκαλύπτει και σταδιακά να κατανοεί τους εμπλεκόμενους ψυχολογικούς μηχανισμούς και κυρίως το νευροβιολογικό τους υπόστρωμα.
Η κοινωνική απομάκρυνση δεν συνάδει με τις διακοπές
Υπάρχουν, άραγε, κάποιοι σαφείς και επιστημονικά επιβεβλημένοι περιορισμοί που διασφαλίζουν την ασφάλεια των καλοκαιρινών μας διακοπών και αν ναι ποιοι είναι οι νέοι κανόνες που οφείλουμε να ακολουθούμε στην παραλία ή στο βουνό; Το βέβαιο είναι ότι διανύουμε μια πολύ ανώμαλη περίοδο, όπου κυριαρχεί η επιταγή της «κοινωνικής απομάκρυνσης» και της καθολικής αγωνίας για τη μόλυνση από τον κορονοϊό. Θα ήταν επομένως ιδιαίτερα απογοητευτικό να περιμένουμε στις φετινές διακοπές εμπειρίες ανάλογες με αυτές που έχουμε ζήσει τα προηγούμενα καλοκαίρια.
Πάντως, το να ακολουθούμε τους ανελαστικούς κανόνες υγειονομικής προστασίας και να τηρούμε τις αποστάσεις δεν είναι καθόλου εύκολο στην παραλία. Τι θα γίνει, για παράδειγμα, με τα παιχνίδια των παιδιών στη θάλασσα και στην παραλία ή με τα ολονύκτια πάρτι στα μπαρ; Πώς μπορούμε να χαλαρώσουμε, όταν θα πρέπει συνεχώς να ελέγχουμε τις δικές μας ανθυγιεινές ορέξεις και τις «απαγορευμένες» συμπεριφορές των άλλων;
Μάταια θα αντέτεινε κανείς σε αυτές τις απαγορεύσεις ότι από τις σχετικές επιστημονικές έρευνες επιβεβαιώνεται πως το σώμα και ο εγκέφαλός μας έχει ζωτική ανάγκη από νέες εμπειρίες και, κυριολεκτικά, «τρέφεται» και «ανθεί» από την επαφή με τα διαφορετικά πρότυπα ζωής και σκέψης των άλλων ανθρώπων.
Πηγή: efsyn.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
