Καλή Ανάσταση, Έλληνες!

Και όταν αναφερόμαστε σε «’Έλληνες», εννοούμε τους μετέχοντες την ελληνική παιδεία, ακόμη κι αν αυτοί και κυρίως τα παιδιά τους δεν καλούνται πλέον από την πολιτεία να μετέχουν σε αυτή (Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας – Πανηγυρικός Ισοκράτους).

Άντρες, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένοι, ζευγάρια, άνθρωποι μονάχοι. Ό,τι και να είναι, ό,τι χρώμα κι αν έχουν, όποια γλώσσα κι αν μιλούν, σε όποιο θεό κι αν πιστεύουν ή ακόμα κι αν δεν πιστεύουν σε κανένα θεό, εμείς αισθανόμαστε βαθιά την υποχρέωση να τους ευχηθούμε, και φέτος, «καλή ανάσταση». Τα πάθη των ανθρώπων είναι εκείνα τα οποία πρέπει να καθορίζουν τη στάση μας, τον τρόπο με τον οποίο οφείλουμε να στεκόμαστε απέναντί τους.

Απέναντι σε αυτά τα πάθη, μπροστά σε αυτόν τον μαρτυρικό Γολγοθά που τραβάει ο περισσότερος κόσμος, το μόνο που στ’ αλήθεια μπορείς να κάνεις είναι να σεβαστείς το ανθρώπινο δράμα του, και να ευχηθείς καλή ανάσταση. Θα πρέπει βέβαια να θέλει και ο ίδιος να αναστηθεί. Να αναρωτηθεί, να σκεφτεί, να αντιληφθεί τι έχει συμβεί σε αυτή τη χώρα και ποιοι ευθύνονται για το κατάντημά του, πέρα από τον ίδιο. Γιατί φταίει. Είναι σίγουρο ότι φταίει, με την κρίσιμη διαφορά ότι πληρώνει δυσανάλογα για το φταίξιμό του

Να αναστηθούν και να αναστηθούμε όλοι όσοι υποφέρουμε από την δυσθεώρητη αύξηση του κόστους ζωής και της εντεινόμενης αδυναμίας εξασφάλισης βασικών αγαθών. Να αναστηθούμε από την λαίλαπα της πανδημίας, το θάνατο και τη δυστυχία που έχει σκορπίσει αυτή η παγκόσμια απειλή. Καλή Aνάσταση. Καλή Ανάσταση, Έλληνες!