Η εκπόνηση ενός αναπτυξιακού σχεδίου ανασυγκρότησης του πρωτογενούς τομέα και η υλοποίηση του αποτελεί το «κλειδί», ώστε να μπορέσει η χώρα να βρει ξανά το βηματισμό προς τα εμπρός. Δυστυχώς, αυτή η στόχευση δεν βρίσκεται στις προτεραιότητες της κυβέρνησης, όπως αποδεικνύεται από την μέχρι στιγμής ασκούμενη πολιτική της, αλλά και από την «περίφημη» Έκθεσηγια την αξιοποίηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης (Επιτροπή Πισσαρίδη), η οποία στο σύνολό της χαρακτηρίζεται για το νεοφιλελεύθερο πνεύμα της.

Η συγκεκριμένη έκθεση αναφέρεται γενικά και αόριστα σε ζητήματα που απασχολούν τον πρωτογενή τομέα, αδυνατώντας να προτείνει και να δώσεις λύσεις με προοδευτικό πρόσημο, προς όφελος των παραγωγών μας και κατ’ επέκταση της οικονομίας της χώρας. Ενδεικτικά:

• Κάνει λόγο για τη μεγέθυνση των εκμεταλλεύσεων, καθώς θεωρεί κύριο μειονέκτημα τη μικρή έκταση ανά εκμετάλλευση και το μικρό κλήρο, δίχως να αναφέρει πουθενά ότι η στόχευση στην υψηλή ποιότητα και στη διαφοροποίηση μπορεί να αποτελέσει τη λύση σε αυτό το ζήτημα.
• Δεν πραγματεύεται καθόλου κρίσιμες και κομβικές παραμέτρους όπως η βιωσιμότητα των γεωργικών εκμεταλλεύσεων, η ευπάθεια τον προϊόντων και το μη διασφαλισμένο αγροτικό εισόδημα, γεγονός που αναδείχθηκε με την υγειονομική κρίση.
• Αποφεύγει να υιοθετήσει τη λήψη γενναίων μέτρων, όπως μειώσεις φορολογίας, ενώ δεν μπαίνει καθόλου στην εξίσωση το κόστος παραγωγής (ενέργεια κ.α.), που αποτελεί βασική παράμετρο για την ενίσχυση του αγροτικού εισοδήματος.
• Θέτει ζητήματα εκσυγχρονισμού με μηχανικό εξοπλισμό, δίχως να λαμβάνει υπόψη τη σημερινή τεχνογνωσία. Μάλιστα, αν και υιοθετεί την άποψη ότι η μεγέθυνση μέσω συνεργατικών σχημάτων είναι η κρίσιμη παράμετρος για να επιτευχθεί ο εκσυγχρονισμός, δεν αναφέρεται καθόλου στον τρόπο που θα γίνει αυτό.
• Θίγει το ζήτημα της έρευνας και της διασύνδεσης της Αγροδιατροφής με τον Τουρισμό, δίχως να δίνει τις απαραίτητες κατευθυντήριες γραμμές.

Ο αγροτοδιατροφικός τομέας μπορεί να έχει κομβικό ρόλο στην στήριξη και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Με την ποιοτική, αλλά και την ποσοτική αναβάθμιση των παραγόμενων προϊόντων, την επιλογή των κατάλληλων καλλιεργειών, την ανάδειξη της βιολογικής γεωργίας, τις σύγχρονες εγκαταστάσεις, τα συστήματα μεταποίησης και την είσοδο σύγχρονων καλλιεργητικών μεθόδων, η πρωτογενής παραγωγή μπορεί να εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς για την ελληνική οικονομία.

Σημαντικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια μπορούν και πρέπει να έχουν οι υγιείς συνεταιρισμοί, ενώ το πλαίσιο διακίνησης των προϊόντων θα πρέπει να στοχεύει στην πάταξη της αισχροκέρδειας.

Ειδικά ο τόπος μας, η Ηλεία, έχει να επιδείξει μια σειρά από συγκριτικά πλεονεκτήματα, όπως η γεωπολιτική της θέση, το κλίμα, τα εύφορα εδάφη, το φυσικό κάλος κ.α. Μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κάποιος τις προοπτικές που θα υπάρξουν, αν εφαρμοστεί ένας ολοκληρωμένος στρατηγικός σχεδιασμός που θα αναδείξει όλα τα πλεονεκτήματα του πρωτογενούς μας τομέα.Εξάλλου, έχουμε την τύχη να κατέχουμε ένα ιδιαιτέρως καταρτισμένο επιστημονικό προσωπικό σε όλους τους τομείς, το οποίο μπορεί να οργανώσει και να υλοποιήσει, με σύγχρονες μεθόδους τη δίκαιη, βιώσιμη και πράσινη ανάπτυξη.

Σε μια εποχή, όπου η οικονομία της χώρας πηγαίνει ολοταχώς στα βράχια, με την κυβέρνηση να παρακολουθεί απαθής και να νοιάζεται μόνο για τους λίγους και ισχυρούς, χρειάζεται ένα τολμηρό Εθνικό Σχέδιο που θα ωθήσει τη χώρα στην εξωστρέφεια, την ανάπτυξη και την αυτάρκεια. Στο πλαίσιο αυτό, η Έκθεση Πισσαρίδη αδυνατεί να δώσει ουσιαστική αναπτυξιακή κατεύθυνση και να παρέμβει τολμηρά και αποφασιστικά στην ανάδειξη των μεγάλων δυνατοτήτων της ελληνικής αγροτικής παραγωγής.