Ιστορικά

Τουλάχιστον τρεις φορές στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς να επιβληθεί φορολογία στους άγαμους άνδρες. Το 1928 διαβάζεις την αιτιολογία «ανάγκη προσαρμογής της φορολογίας επί τη βάσει της βιολογίας» και μένεις παγωτό. Ο φόρος των αγάμων, που θα καταβαλλόταν από ορισμένης φορο-βαθμίδας και άνω άγαμους που είχαν συμπληρώσει το 35ον έτος της ηλικίας -εξαιρούνταν οι γυναίκες και οι προστάτες οικογενειών-, θα απέφερε τουλάχιστον 10 εκατ. ετησίως.

Το καλύτερο, όμως, ήταν η προσπάθεια φορολόγησης των «πλουτισάντων επί Κατοχής»  «Θα ήτο κοινωνικώς άδικον και άκρως αντίθετον προς την απαίτησιν της κοινής γνώμης, εάν πρόσωπα ωφεληθέντα εκ της εθνικής καταστροφής, εξηκολούθουν και μετά την αποκατάστασιν του Κράτους του Νόμου, να καρπώνται ανενόχλητα τα πραγματοποιηθέντα, κατά των ανωτέρω αναφερθέντα τρόπον, αγαθά».

Θέμα αρχής. Ο λόγος προφανής.