ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Πάμε παραλία…
Υπάρχουν φορές που μπορεί να στέκομαι ώρα πολύ μπροστά στην λευκή οθόνη του υπολογιστή όπως έκανα σε αλλοτινές εποχές με το λευκό χαρτί, που ενώ χιλιάδες σκέψεις στριφογυρνάνε στο μυαλό μου, λίγες από αυτές σχηματοποιούνται σε λέξεις και νοιώθω ότι πραγματικά μπλοκάρω. Και τελικά άλλα θέλω να γράψω και άλλα γράφω. Ίσως αυτό να συμβαίνει, γιατί ενώ θέλω ως φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, να μεταφέρω μια νότα αισιοδοξίας, τα κακώς κείμενα που υπάρχουν γύρω μου, συχνά δεν μου το επιτρέπουν. Ξεκινώντας από τις καλημέρες που θα πεις στο δρόμο, όταν βλέπεις τον άλλο μόνιμα σκεφτικό με το κεφάλι κατεβασμένο ή με τις κουβέντες που θα ανταλλάξεις με τον φίλο ή το γνωστό σε έναν καφέ όταν ρωτάς «τι κάνεις» και η μόνιμη επωδός είναι «τα ξέρεις, το ζήτημα είναι πώς θα την παλέψουμε» , αυτομάτως η δική του αγωνία, γίνεται και δική σου, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι πρωτίστως δική σου! Απλά προσπαθείς να αντλήσεις μια στάλα αισιοδοξίας από τον διπλανό, ένα χαμόγελο.
Και λυπάμαι που δεν μπορώ να «ασπαστώ» την … «ολιστική» θεώρηση και τον τρόπο της ζωής που μας προέτρεψε να έχουμε ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιλαμβανόμενη ότι ο πρωθυπουργός είναι βαθιά νυχτωμένος, μακριά από την πραγματικότητα του φτωχού και μέσου έλληνα πολίτη αφού δεν ξέρει πως είναι να ζεις – τρόπος του λέγειν να ζεις- με πεντακόσια ευρώ, αλλά δεν σημαίνει ότι γι αυτόν τον λόγο θα πρέπει να του δώσουμε και συγχωροχάρτι! Γιατί το «ευ ζην» στις καπιταλιστικές κοινωνίες που ζούμε, είναι απόλυτα συνδεμένο με το χρήμα που δυστυχώς καθορίζει τη ζωή μας. Άρα όταν η ψυχολογία σου είναι στο πάτωμα και το μυαλό σου λειτουργεί μόνιμα σαν μικρό κομπιουτεράκι θέλοντας να χωρέσει και να τακτοποιήσει στα πλαίσια των οικονομικών σου δυνατοτήτων όλες σου τις υποχρεώσεις, σε ποια κατάσταση ‘ζεν’ μπορείς άραγε να φτάσεις;
Και μπορεί τώρα που μπήκε το καλοκαίρι, να εισρεύσει σε κάποιους κλάδους της οικονομίας, λίγο περισσότερο χρήμα με τον τουρισμό που βεβαίως δεν αφορά τους πάντες, το σύνολο της κοινωνίας, όμως μια μικρή βραχεία τονωτική ένεση, θα κάνει καλό σε πολλούς ανθρώπους που θα πάρουν μια ανάσα από το πρόβλημα της επιβίωσης. Βεβαίως όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουμε σχέση με τον τουρισμό αλλά κοντεύουμε να γίνουμε… τουρίστες της ζωής, θα συνεχίσουμε να τραβάμε κουπί κι όπου μας βγάλει. Το πιθανότερο είναι μετά το καλοκαίρι να μας οδηγήσει στα βράχια, γιατί ο χειμώνας που θα έρθει θα είναι ακόμα πιο δύσκολος και από την εποχή των μνημονίων. Έτσι κι αλλιώς είναι σαν να βιώνουμε πλέον ένα διαρκές μνημόνιο και τι να σου κάνουν οι «ασπιρίνες» των κυβερνητικών μέτρων για την τάχα μου στήριξη της οικονομίας όταν η ραχοκοκαλιά της είναι σπασμένη εδώ και καιρό; Ολική σπονδυλοδεσία χρειαζόμαστε!
Και δεν έχουμε πλέον και την δυνατότητα να το ρίξουμε και στα μπάνια όπως κάναμε παλιά, να δροσιστεί το κεφάλι μας και να ξεκουνηθεί το μυαλό μας, αφού ο πρώτος προβληματισμός ξεκινά με το… ρεζερβουάρ της βενζίνης που πρέπει να τροφοδοτήσεις με 2,3 ευρώ και προσανατολισμό το 2,5 Ε, τον καφέ στη θάλασσα που στο πλαστικό έχει φτάσει ακόμα και στα 4 ευρώ το κυπελάκι, για το παγωτό του παιδιού δεν το συζητώ, τα τετράευρα και πεντάευρα δίνουν και παίρνουν! Τσάμπα θάλασσα δεν υπάρχει πιά! Ξεχάστε το! Και με το μπουκαλάκι το νερό να την βγάλεις στον ξεσκέπαστο- χωρίς ομπρέλα ή ξαπλώστρα ήλιο- πάλι θα βάλεις χοντρά το χέρι στην τσέπη για τη βενζίνη. Επομένως η κάθε έξοδος από το σπίτι, δυστυχώς αποτελεί πλέον πολυτέλεια γιατί έτσι μας κατάντησαν! Μίζερους! Και πόσο την απεχθάνομαι αυτή τη μιζέρια δεν λέγεται! Γι αυτό εγώ θα επιμείνω, πάμε παραλία, χωρίς.. κομφόρ, δεν πειράζει, με … γερμανικό σύστημα η μετακίνηση! Ένα αυτοκίνητο , όλοι το χέρι στην τσέπη από λίγο!!
Ξέρω, σας έφτιαξα τη μέρα πάλι, αλλά τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να παριστάνουμε τα… λιβανιστήρια! Αλλά και η «διαμαρτυρία» στο φβ φίλοι μου δεν αρκεί, η πραγματική ζωή βρίσκεται εδώ, έξω από τον υπολογιστή και το διαδίκτυο δεν μπορεί να αποτελεί πανάκεια.. Αυτό άλλωστε επιδιώκουν και όλοι οι κυβερνώντες. Να μας εγκλωβίσουν το «σκοτεινό νέφος», για να γίνουμε ακίνδυνοι! Το σε ποιο βαθμό θα το πετύχουν, εξαρτάται από μας….
