Ημερολόγιο καραντίνας Β΄: Ζωή σε… γυάλα!

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”126357″ img_size=”full”][vc_column_text]

Γράφει μια πρώην και νυν έγκλειστη

Σκέφτομαι πόσο «μαγικά» θα περάσουμε τα φετινά Χριστούγεννα! Κλεισμένοι μέσα, με την «απειλή» έξω από την πόρτα μας, με το «θεριό»  να περιμένει να εισβάλλει σε κανένα  στραβοπάτημά μας ή στην αιφνίδια επίσκεψη κανενός φίλου που μπορεί να είναι ασυμπτωματικός αλλά παρόλα αυτά  κουβαλά τον ιό, με το κινητό ανά χείρας και το άγχος μην ξεχάσουμε το μήνυμα και «γράψει» 300σάρι, ίδιες οι μέρες μας, ίδιες και οι νύχτες μας! Στολή εργασίας και… ύπνου ίδια για τους τηλεργαζόμενους, πυτζαμούλες και παντοφλάκια με κόκκινα και πράσινα αρκουδάκια για να «δένουν» με το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και το γιορτινό στολισμό του σπιτιού! Κι από δίπλα η πιατέλα με τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες για γενναίες… επιδρομές στις ώρες που η κατάθλιψη βαράει κόκκινο!

Τα φωτεινά λαμπιόνια τρεμοπαίζουν στα παράθυρα, οι δρόμοι έξω στολίστηκαν και φωτίστηκαν, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο στην πλατεία άναψε αλλά ποιος να το δει βράδυ; Σε καμιά φωτογραφία στα social media θα δούμε την στολισμένη πόλη που μετά τις 9 το βράδυ είναι παντελώς έρημη! Γάτος δεν κυκλοφορεί, αν και υπάρχει σχετικό μήνυμα για έξοδο… κατοικιδίου! Η μεγαλύτερη θλίψη είναι η αγορά! Σάββατο μεσημέρι, με λιακάδα, παραμονές Χριστουγέννων που άλλοτε χρονιάρες μέρες έξω υπήρχε ζωή, χαρά, παιδικά χαμόγελα, χαρούμενες φωνές και τώρα… σιωπή! Οι έμποροι προσπαθούν να βγάλουν ένα μεροκάματο με το περιβόητο click away, αλλά κι αυτοί όπως και οι καταναλωτές είναι μπερδεμένοι, δεν ξέρουν πώς παραγγέλνουν, πώς ψωνίζουν, πώς πληρώνουν! Ένας καταστηματάρχης χθες αγανακτισμένος, έλεγε ότι «δεν προλαβαίνω να στέλνω μηνύματα, να το κλείσω τελείως μου’ ρχεται» απολογούμενος στα δυο- τρια άτομα που περίμεναν να παραλάβουν ότι είχαν παραγγείλει!

Να το κλείσει, το… κλεισμένο εννοεί ο άνθρωπος, γιατί τι περιμένει νομίζετε να κάνει, ένα πενηντάρι τζίρο την ημέρα; Γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν είναι μόνο το click away που δυσκολεύει τον κόσμο να ψωνίσει, είναι ότι βασικά δεν έχει ούτε κέφι, ούτε λεφτά! Να αγοράσει δωράκια να τα προσφέρει σε ποιόν; Να κάνει Χριστουγεννιάτικα ψώνια να τα φορέσει πού; Στο Χριστουγεννιάτικο και Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι της οικογένειας, γιατί η λέξη «ρεβεγιόν» είναι απαγορευμένη! Ούτε να την μελετάμε δεν θέλουν οι λοιμωξιολόγοι, προφανώς γιατί φτάσαμε στο σημείο ακόμα και οι λέξεις να εξάπτουν τη φαντασία μας! Είναι αποτέλεσμα του στερητικού συνδρόμου! Πλέον δεν έχουμε μόνο στέρηση της ελευθερίας μας, έχουμε και στέρηση λέξεων και πράξεων! Με τα χέρια δεμένα…

Και κάπως έτσι, η μόνη μας παρηγοριά είναι να βαράμε ολονυχτίες στο Νετφλιξ με σειρές.. διακοσίων επεισοδίων για να μην τελειώνουν και να βγει με μιας όλη η καραντίνα κυνηγώντας με το Ρεντ την… μαύρη λίστα δολοφόνων και κατασκόπων! Υπάρχουν βέβαια και οι πιο… σεκλετισμένοι που βάζουν μπροστά τους ένα «μπουκαλάκι» και συντονίζονται στα  live των τραγουδιστών φέροντας… φούρλες στο σαλόνι με μια καλή ζεϊμπεκιά! Οι «εξομοιωτές» της διασκέδασης σε τέτοιους καιρούς δεν μπορώ να πω, είναι μια… βολική λύση! Υπάρχει όμως και το καλό θέατρο για εκείνους που επιμένουν ποιοτικά και θέλουν να δουν μια θεατρική παράσταση διαδικτυακά, με ηλεκτρονικό εισιτήριο και καλή θέση, συνιστώ δε να βγάλετε την πυτζάμα και να ντυθείτε αναλόγως  για να είναι η «έξοδός» σας ολοκληρωμένη ή σχεδόν ολοκληρωμένη!

Όπως καταλάβατε χωρίς ίντερνετ, εναλλακτικές δεν υπαρχουν, όλη μας η ζωή έγινε μια εικονική πραγματικότητα! Εργασια, εξυπηρέτηση, πληροφόρηση, διασκέδαση, «επαφή» με τους αγαπημένους μας! Το θέμα είναι η συνήθεια αυτή να μην μας… μείνει κι όταν κάποια στιγμή επιστρέψουμε στη ζωή μας με την φυσική μας παρουσία, να είμαστε πραγματικά και όχι «εικονικά» παρόντες! Γιατί πολύ φοβάμαι ότι αυτή η παρατεταμένη αποξένωση μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους μοναχικούς, φοβικούς και ανάπηρους συναισθηματικά, που θα θέλουν πολύ χρόνο να δεχθούν το άγγιγμα και την αγκαλιά χωρίς καχυποψία, που μπορεί να ταμπουρωθούν πίσω από το διαδίκτυο για να συνεχίσουν για καιρό να ζουν χωρίς… ζωή! Δεν είναι όλα ένα… click και κανείς δεν θέλει μια ζωή σε… γυάλα!

Και μια σύσταση: Αυτό που σας «πουλάνε» να το φιλτράρεται εκατό φορές πριν το κάνετε δικό σας, δεν πρέπει να γινόμαστε έρμαια της παραπληροφόρησης, διαβάστε, ενημερωθείτε αποκτήστε άποψη και μην προτρέχετε. Όλα θέλουν υπομονή. Άλλωστε από τέτοια, έχουμε αποκτήσει πολύ!![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]