Το χαμένο προσώρας στοίχημα του μαζικού εμβολιασμού
Η επιχείρηση βαφτίστηκε «Ελευθερία». Ηχεί όντως μεγαλεπήβολο και αντηχεί τις ποικίλες εθνικές, πατριωτικές, ηρωικές, με μία λέξη ιστορικές αναφορές, τις οποίες κουβαλά η φυλή τους τελευταίους δυο αιώνες στο συλλογικό της ασυνείδητο. «Ελευθερία ή θάνατος», «Καλύτερα μιας ώρα ελεύθερη ζωή» και βέβαια το κάλβειο «Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Εξυπακούεται ότι πρώτα και κύρια, η επιλογή των λέξεων έγινε ώστε να δοθεί έμφαση στην σύνδεση του εμβολίου με την επανάκτηση της από καιρό χαμένης ελευθερίας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων, τα οποία έχουμε στερηθεί ως πολίτες με αιτία και αφορμή την πανδημία.
Από την άλλη, το ονοματεπώνυμο του σχεδίου μαζικού εμβολιασμού παραπέμπει δια της τεθλασμένης σε γκροτέσκες απόπειρες του ελληνικού κινηματογράφου να αντιγράψει χολυγουντιανές παραγωγές, όχι μόνο άλλου μπάτζετ, αλλά και άλλης αισθητικής, ύφους, ερμηνείας, σκηνοθεσίας κλπ. Ειδικά αν λάβουμε υπόψη τον τρόπο με τον οποίο εξελίσσεται το σχέδιο εμβολιασμού, τότε η «Επιχείρηση Ελευθερία» μοιάζει πράγματι πολύ περισσότερο με το «Επιχείρηση Απόλλων», παρά με την Υπόθεση Τόμας Κράουν, ταινίας της ίδιας χρονιάς (1968) με τον Πολ Νιούμαν και την Φαίη Ντάναγουεη.
Χρειάστηκε ακριβώς ένας μήνας προκειμένου να βεβαιωθούμε για όλα αυτά. Δεκαοχτώ Νοεμβρίου έγραφε το ημερολόγιο, όταν ο υπουργός κ. Κικίλιας, ανακοίνωνε μετά βαΐων και κλάδων το εθνικό σχέδιο εμβολιαστικής κάλυψης για COVID-19, ένα σχέδιο πραγματική υπερπαραγωγή για τα δεδομένα των γκρικ πόλιτικς! Τι θα εμβολιάζονταν 2.117.440 πολίτες τον μήνα, τι θα τους υποδέχονταν 1018 κέντρα σε ολόκληρη την επικράτεια, τι συνεχείς εμβολιασμοί ανά δέκα λεπτά, τι δύο βάρδιες, πρωινή και απογευματινή, τι κρατήσεις εμβολίων ηλεκτρονικώς, μηνυματικώς ή και τηλεφωνικώς, τι υγειονομικοί, ευπαθείς ομάδες, οίκοι ευγηρίας, πρόσφυγες, μετανάστες, σωφρονιστικά καταστήματα κλπ. Χαμός στο ίσωμα. Αναμφίβολα ο πήχης είχε ανεβεί ψηλά από τον υπουργό. Τόσο ψηλά που εξ’ όσων φαίνεται, θα τον περάσουμε από κάτω.
Το κλίμα είχε αρχίσει να στραβώνει εδώ και μέρες όπου ακούγονταν ψίθυροι αμφιβολίας και διέρρεαν απαισιόδοξα σενάρια, με βάση και τα μαντάτα τα οποία έφταναν από τις Βρυξέλλες και κυρίως το Βερολίνο, το κατεξοχήν κέντρο εξουσίας στην Ε.Ε. Είναι ενδεικτικό ότι το έγκριτο γερμανικό περιοδικό Spiegel κυκλοφόρησε το περασμένο Σάββατο κάνοντας λόγο για τον Γερμανό «ασθενή», ασκώντας δριμεία κριτική για τις μικρές ποσότητες οι οποίες τελικά παραγγέλθηκαν από την Ε.Ε. Το αποτέλεσμα, τόσο για την Γερμανία, όσο και για την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες, είναι ότι καμία δεν θα έχει επαρκή αριθμό εμβολίων για να ολοκληρώσει τον εμβολιασμό των πολιτών της μέχρι το ερχόμενο καλοκαίρι!
Κάπως έτσι φτάσαμε στο «μικρό κενό σε σχέση με τις αρχικές προσδοκίες οι οποίες είχαν καλλιεργηθεί», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός κατά την τοποθέτησή του στην ευρεία σύσκεψη για το Εθνικό Σχέδιο Εμβολιασμού, και βέβαια στην πλήρη αποδόμηση του Κικίλιου αφηγήματος από τον υφυπουργό Υγείας, κ. Κοντοζαμάνη, κατά την καθιερωμένη ενημέρωση για τον κορονοϊό. Τώρα, από τους 150.000 πολίτες μέχρι τους 2.117.440, μεσολαβεί ένα κενό, το οποίο σε κάθε περίπτωση δεν το λες μικρό. Επιπροσθέτως, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι υγειονομικοί στην Ελλάδα είναι 110.000, απομένουν μόλις 40.000 για ευπαθείς ομάδες και ηλικιωμένους.
Προφανώς η κυβέρνηση δεν μπορεί να ευθύνεται για την έκβαση των διαπραγματεύσεων με τις φαρμακευτικές και την συνεπακόλουθη αστοχία της αγοράς. Ευθύνεται όμως, διότι την ώρα που ο ιός θέριζε και εξακολουθεί να θερίζει εδώ και δύο μήνες χιλιάδες ζωές, καθόρισε την στρατηγική της ποντάροντας όλες τις ελπίδες της σε ένα εξαιρετικά αμφίβολο φύλλο. Τόλμησε μία παρακινδυνευμένη πρόβλεψη με υψηλό ρίσκο, υποσχόμενη στους πολίτες την ελευθερία τους μέσα σε έναν μήνα. Η ελευθερία όμως, όπως έχει διδάξει ο Ανδρέας Κάλβος, δεν θέλει μόνο τόλμη. Θέλει και αρετή.
Ο εκδότης
