ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Η επιστροφή…
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Βρισκόμαστε μια ανάσα από το Πάσχα που για εμάς τους Έλληνες θεωρείται κορυφαία γιορτή αγάπης και ανταμώματος όλων των αγαπημένων και ξενιτεμένων μας. Νόστιμον ήμαρ! Και βεβαίως την τιμητική τους έχουν τα χωριά μας που θα πλημμυρίσουν κόσμο και θα αποκτήσουν ξανά ζωή οι ασπρισμένες αυλές με τα γεράνια και τις Πασχαλιές τους και θα ακουστούν και πάλι χαρούμενες παιδικές φωνές εκεί που ξέμειναν μόνο οι γέροντες να φυλάνε Θερμοπύλες!
Ακόμα και σε αυτή τη φάση, όπου όλοι περνάμε δύσκολα με την ακρίβεια και την ενέργεια να μας έχει διαλύσει, εξακολουθούμε να κάνουμε όνειρα για την επιστροφή στο χωριό, επιστρατεύοντας γι αυτόν τον ιερό σκοπό κάθε μικρή μας οικονομία για 3-4 μέρες εξόρμησης στην πατρογονική γη. Με λίγα, με λίγα, δεν έχει σημασία, ίσα να βγει το ταξίδι και το… αρνί, αφήνοντας στην άκρη τα ζόρια που θα ακολουθήσουν για να βγει το υπόλοιπο του μήνα! Γιατί ακόμα και το κρέας της Λαμπρής κατάντησε να είναι είδος πολυτελείας!
Η χαρά όμως της οικογενειακής μάζωξης στο Λαμπριάτικο τραπέζι, δεν συγκρίνεται με τίποτα, αξίζει θεωρώ τις όποιες θυσίες. Το Πάσχα, καταμεσής της άνοιξης, συνδυασμένο με την αναγέννηση της φύσης, είναι σαν να σε καλεί ο τόπος σου! Να σε καλεί να επανασυνδεθείς με τις ρίζες σου! Και πώς να αρνηθείς ένα τέτοιο προσκλητήριο, ειδικά μετά από έναν μακρύ και οδυνηρό εγκλεισμό και την επιθυμία να αποτινάξεις το ζυγό και να νοιώσεις για λίγο λεύτερος; Να νοιώσεις ξανά άνθρωπος!
Άλλωστε τα προβλήματα θα παραμείνουν εκεί και θα μας περιμένουν κι όταν επιστρέψουμε. Κι ο κορονοϊός θα συνεχίσει να πλανάται πάνω από τα κεφάλια μας- και πως να καθησυχάσεις ειδικά όταν παρακολουθείς τις τριτοκοσμικές σκηνές αλλοφροσύνης της Σαγκάης που γεννούν υποψίες για το ότι κάτι… νέο έρχεται- κι ας παραδέχονται τώρα οι ειδικοί αυτά που λέγαμε παλιότερα, ότι οι ασθενείς πεθαίνουν με κόβιντ αλλά… όχι από κόβιντ, ωστόσο οι θάνατοι δηλώνονται ως προερχόμενοι από κορονοϊό! Που αρχίζει και που σταματάει το δούλεμα, κανείς δεν ξέρει πια!
Αλλά κι ο πόλεμος στην Ουκρανία που συνεχίζει να ισοπεδώνει την μια πόλη μετά την άλλη και να ρημάζει ανθρώπινες ζωές, κι αυτός δυστυχώς εδώ θα είναι όταν επιστρέψουμε. Και η φτώχεια εδώ θα είναι και το πρόβλημα της επιβίωσης θα γιγαντώνεται αν δεν αποφασίσει η κυβέρνηση να βάλει έναν κόφτη στις ανατιμήσεις και στα καύσιμα αντί να μας κοροϊδεύει δίνοντας μας… 13 ευρώ για βενζίνη που είναι μια βόλτα στο Κατάκολο!
Και τα κανάλια της συμφοράς, εδώ θα είναι κι αυτά και θα συνεχίσουν να ασχολούνται με τη Ρούλα και το… πουλί της, γιατί προσφάτως αυτό απασχόλησε εντόνως. Ήταν ή όχι το… καναρίνι της Ρούλας που ακουγόταν σε ένα ανώνυμο τηλεφώνημα; Επιστρατεύτηκε έως και… εκπαιδευτής πτηνών να απαντήσει, αν έχετε το θεό σας! Το τερμάτισαν πια! Η χυδαιότητα και ο κανιβαλισμός, μεγαλύτερα από τα σκοτάδια της Πισπιρίγκου!
Γι αυτό σας λέω, ας τα αφήσουμε λίγο όλα πίσω. Έστω γι αυτό το λίγο της Λαμπρής…
