Γράφει μια πρώην έγκλειστη
Το πιο «ψυχρό» καλοκαίρι των τελευταίων χρόνων αντιμετωπίζει η χώρα μας, πιο «ψυχρό» και από τα χρόνια των μνημονίων και σαφώς δεν αναφέρομαι στον καιρό, αλλά αφενός στην ψυχολογίας μας και αφετέρου στο γενικό κλίμα που υπάρχει εκεί έξω. Στην αγορά, στον τουρισμό – τον ανύπαρκτο-, στην αγωνία των επαγγελματιών να επιβιώσουν και στα μελανά χρώματα που φαίνεται να έχει το κάδρο της επόμενης μέρας. Γιατί καμία «συνταγή» δεν μοιάζει να δημιουργεί την ελπίδα και πόσο μάλλον την σιγουριά ότι «όλα θα πάνε καλά»!
Ναι, τα μαγαζιά άνοιξαν, οι παραλίες επίσης, οι πόρτες των αεροδρομίων διάπλατα, αλλά παρόλα αυτά, μέχρι στιγμής το μόνο που ανακυκλώνεται είναι η αγωνία μας και τίποτ’ άλλο! Και δεν είναι μόνο ο φόβος της διασποράς του κορονοϊού, αυτόν λίγο πολύ φαίνεται πως όλοι, καλώς- κακώς δεν ξέρω, τον έχουμε αφήσει στην άκρη προς το παρόν μέχρι να έρθουν τα εισαγόμενα κρούσματα και να μας ανακατώσουν ξανά. Η βασική αιτία είναι ότι ο κόσμος, δεν έχει να ξοδέψει και άρα η αιμοδοτική ένεση που λέγεται χρήμα, δεν υπάρχει για να γίνει και η ανακύκλωσή του.
Θα πιείς μια μέρα ένα καφέ, θα πιείς και έναν δεύτερο, άντε στην καλύτερη θα φας και ένα φαγητό έξω, αλλά πόσες φορές θα το κάνεις αυτό; Όσο σου επιτρέπει η τσέπη και αυτή μάλλον δεν έχει πολλά περιθώρια. Γιατί όταν οι μισοί και πλέον εργαζόμενοι κυρίως στον τομέα του τουρισμού και της εστίασης δεν έχουν μεροκάματο και δεν ξέρουν αν θα έχουν το επόμενο δίμηνο του καλοκαιριού, έναν μισθό που θα πρέπει να τους συντηρήσει και τους επόμενους δύσκολους μήνες του χειμώνα, πώς να ξανοιχτούν ακόμα κι αν έχουν στην άκρη ένα μικρό «μαξιλαράκι» – και πόσοι πια το έχουν- για να μπορέσει να στηρίξει ο ένας τον άλλον;
Αν κάνεις μια βόλτα στην Ολυμπία, όπου σχεδόν το σύνολο των ξενοδοχείων είναι κλειστά, όπως και σε όλες τις άλλες τουριστικές περιοχές του νομού, ούτε καν τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα δεν έχουν ακόμα ανοίξει για να ανοίξουν με τη σειρά τους και κάποιες θέσεις εργασίας, μπορεί κάλλιστα να καταλάβουμε τι «κρύο» επικρατεί εκεί έξω! Θερμοκρασίες μηδενικές! Και συγνώμη αν χαλάω στο κυβερνητικό επιτελείο και κυρίως το επικοινωνιακό, το success story του τουρισμού που ούτε με… σφαλιάρες δεν φαίνεται να παίρνει μπρος!
Και τρελάθηκα όταν άκουσα χθες τον υπουργό τουρισμού, τον κ. Θεοχάρη να λέει σε μια τηλεοπτική συνέντευξη ότι μπορεί να μην έχουν ανοίξει όλα τα ξενοδοχεία ακόμα- λες και προβλέπεται ότι θα ανοίξουν αργότερα- αλλά όσα άνοιξαν έχουν πληρότητα σχεδόν… 100%! Μήπως αυτό το είδε ο κ. Θεοχάρης στον ύπνο του; Γιατί όπου κι αν ρίξεις το βλέμμα σου, υπάρχει ερημιά και απελπισία!! Μήπως περιμένει ότι μόνο με το πρόγραμμα «Τουρισμός για όλους» και για όσους αποφασίσουν να το εκμεταλλευτούν γιατί φυσικά δεν φτάνει το 30άρι της επιδότησης για διανυκτέρευση, γιατί πρέπει να μετακινηθείς, να φας, να πιείς, άρα αν δεν έχεις δική σου «καβάντζα», απλώς θα γραφτείς και όταν θα έρθει η ώρα να κάνεις διακοπές, δεν θα πας! Δεν θα έχεις να πας!
Ακόμα και σε παραλίες που άλλοτε τέτοια εποχή έσφυζαν από ζωή, οι λουόμενοι είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού! Είναι δηλαδή περιττές ακόμα και οι αποστάσεις ασφαλείας που τηρούνται όχι γιατί επιβάλλεται, αλλά γιατί δεν υπάρχει κόσμος! Ας ελπίσουμε το επόμενο δίμηνο του καλοκαιριού αυτή η εικόνα να ανατραπεί, προς όφελος όλων και όντως η πληρότητα που προς το παρόν μόνο… ονειρεύεται ο κ. Θεοχάρης, να υπάρξει στα αλήθεια και το όνειρο το απατηλό να βγει αληθινό!
Γιατί αν ακούσει κανείς τα όσα βγαίνουν και λένε στα τηλεοπτικά παράθυρα τα κυβερνητικά στελέχη, θα νομίζει ότι ζούμε στην χώρα της επαγγελίας, μόνο που εμείς δεν το έχουμε… καταλάβει! Και πώς να κάνεις το άσπρο, μαύρο όταν όλη αυτήν την κρίση την βιώνουμε κάθε μέρα στο πετσί μας και μόνιμα ακούμε για χορούς εκατομμυρίων που κινούνται γύρω από εμάς, αλλά όχι για εμάς, συνοδευόμενα με τη οσμή σκανδάλων που σιγά- σιγά βγαίνουν στο φως. Δυστυχώς για εκείνους και ευτυχώς για εμάς, είμαστε ακόμα σκεπτόμενοι άνθρωποι και όχι ιθαγενείς!!!
