ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Επαγγελματικός προσανατολισμός- ένα σπουδαίο κεφάλαιο!
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνει κανείς ότι κάποιες από τις πρωτοβουλίες που υλοποιούνται στο νομό μας αφήνουν πραγματικά ένα πολύ θετικό αποτύπωμα επ’ ωφελεία της κοινωνίας. Μάλιστα όταν αυτό αφορά μια τόσο ευαίσθητη κατηγορία όπως οι έφηβοι και στην προκειμένη περίπτωση οι 17άρηδες που σε λίγο θα αναμετρηθούν με την μεγάλη δοκιμασία των Πανελλαδικών, τότε το όφελος έχει πολλαπλή σημασία, γιατί οι νέοι είναι το μέλλον και απαιτούν την προσοχή μας.
Μια τέτοια λοιπόν αξιέπαινη πρωτοβουλία ήταν αυτή της Π.Ε Ηλείας και του αντιπεριφερειάρχη Βασίλη Γιαννόπουλου για την διοργάνωση της διημερίδας πληροφόρησης και ευαισθητοποίησης για μαθητές της Γ ΄Λυκείου με θέμα «Δρώμενα Επαγγελματικού Προσανατολισμού» με την συνεργασία της Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Η επιτυχημένη από κάθε άποψη εκδήλωση την οποία σχεδίασε, συντόνισε και βεβαίως συμμετείχε, η Πιστοποιημένη σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού Μπέκυ Αλεξοπούλου, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή με μεγάλη συμμετοχή παιδιών από πολλά Λύκεια της Ηλείας,. Και πραγματικά αυτό που εισέπραξα – χωρίς να είμαι ειδική- είναι το πόσο μεγάλη ανάγκη έχουν αυτά τα παιδιά από έναν “βοηθό” που θα τους παρέχει την κατάλληλη ενημέρωση σε αυτό το κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής τους, έτσι ώστε να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους, τις επιλογές τους και τις επαγγελματικές ευκαιρίες που τους παρουσιάζονται.
Κατάλαβα επίσης ότι ο επαγγελματικός προσανατολισμός ως λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, απουσιάζει παντελώς από τα σχολεία αν και πρόκειται για μια συμβουλευτική διαδικασία που σκοπό έχει να οδηγήσει το μαθητή στην αυτοεκτίμηση, στην αυτογνωσία και στη λήψη αποφάσεων για τη ζωή τους που δεν θα κρίνουν απαραίτητα το μέλλον τους παρότι τα ίδια αυτό πιστεύουν! Αντιθέτως διαπίστωσα μέσα από τα βιωματικά και διαδραστικά εργαστήρια που παρακολούθησα, ότι τα παιδιά είναι δέσμια ενος αναχρονιστικού και σκληρού εκπαιδευτικού συστήματος, εγκλωβισμένα πολλές φορές μέσα στα “πρέπει ” και τα “θέλω” των γονιών τους που ανtιπαλεύουν τα δικά τους “θέλω” και εν τέλει κατάλαβα πόσο πολύ μερικές φορές…. ΔΕΝ ξέρουμε τα παιδιά μας όπως δεν ήξεραν και εμάς οι γονείς μας! Μόνο που εμείς σήμερα δεν έχουνε καμία δικαιολογία γιατί οι εποχές άλλαξαν!
Μέσα από τις δικές τους μαρτυρίες και καταθέσεις ψυχής, αφού οι ειδικοί κατόρθωσαν να τα “ξεκλειδώσουν” μέσα από διαδραστικά εργαστήρια και συμμετοχικές διαδικασίες, ένοιωσα την αγωνία τους, το ζόρισμα και την πίεση που βιώνουν από την δοκιμασία των Πανελλαδικών αφού το σύστημα τους θέλει να αποφασίζουν για το μέλλον τους και το επάγγελμά τους σε μια ηλικία που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν! Γιατί κανένας δεν τους είπε ότι επιτρέπεται -για να μην πω ότι επιβάλλεται – να κάνουν και λάθος, ότι η σωστή επιλογή είναι η επιλογή που θα τα κάνει ευτυχισμένα!
Δεν είναι η τελειότητα αυτοσκοπός, παρότι είδα αρκετά νέα παιδιά να βασανίζονται και να εκφράζουν τους φόβους τους ότι “δεν αξίζω”, “θέλω να είμαι τέλειος ”, “νοιώθω καταπίεση”, “ πρέπει να επιλέξω αυτό που θέλουν οι γονείς μου ή αυτό που θέλω εγώ; ” ” κ.ο.κ. Αυτές ήταν οι φράσεις που ακούστηκαν από τα χείλη αρκετών παιδιών. Συνειδητοποίησα ότι τα παιδιά μας πρέπει να είναι ευτυχισμένα και όχι φοβισμένα και κυριευμένα από το άγχος και λυπάμαι αν διαλύω το συννεφάκι πάνω στο οποίο πετάμε όλοι εμείς οι γονείς! Κατάλαβα πόσο πολύπλοκος είναι ο κόσμος τους και ο κυρίως ο κόσμος των συναισθημάτων τους και σε κάποιες περιπτώσεις ένοιωσα σαν να έφαγα ένα γερό χαστούκι! Επισης διαπίστωσα πόσο ώριμα είναι παρά το νεαρό της ηλικίας τους, στο διαδραστικό εργαστήριο της συνάντησής του με επιχειρηματίες της Ηλείας, που κυριολεκτικά τους «βομβάρδισαν» με δεκάδες ερωτήσεις για το επιχειρείν, θέλοντας να μάθουν τα πάντα!
Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στον εξαιρετικό ρόλο που διαδραμάτισε στο πλαίσιο των δρώμενων επαγγελματικού προσανατολισμού, η παράσταση από το Αυτοσχεδιαστικό θέατρο Playback ΔΕΚΑ που δραστηριοποιείται στον χώρο του κοινωνικού θεάτρου. Μια παράσταση θεάτρου playback χωρίς κείμενο! Το κείμενο δημιουργήθηκε εκείνη την ώρα καθώς όποιος μαθητές ένοιωθε την ανάγκη, μοιραζόταν με τους ηθοποιούς και το κοινό μια ιστορία, μια σκέψη, ένα συναίσθημα, και μια ομάδα ειδικά εκπαιδευμένων ηθοποιών (αλλά και κοινωνικών λειτουργών και ειδικών ψυχοθεραπευτών) αναλάμβανε να το παίξει εκείνη την στιγμή. Αυτοσχεδιαστικά, με λόγο, ήχο, κίνηση, εικόνα και στοχεύοντας στην σουρεαλιστική ή συμβολική απόδοση της ιστορίας. Αυτό ήταν και το δρώμενο που “ξεκλείδωσε” τα συναισθήματα των παιδιών. Αξίζει να την δείτε!
Και σε όλα τα παραπάνω, θα ήθελα να προσθέσω πόσος σημαντικός αποδεικνύεται ο ρόλος της συμβουλευτικής του επαγγελματικού προσανατολισμού γιατί βοηθά τους εφήβους να διαχειριστούν αυτή τη σημαντική απόφαση της ζωής τους με λιγότερο άγχος, καλύτερη ενημέρωση, ορθολογικότητα, με αισιοδοξία και όραμα. Στο τέλος, τούς μαθαίνει από την εφηβική ηλικία πώς να παίρνουν αποφάσεις, να αναλαμβάνουν την ευθύνη και να διαχειρίζονται τη σταδιοδρομία τους μέσα απο την αυτογνωσία και την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης τους. Και δυστυχώς μέχρι σήμερα ο θεσμός του Επαγγελματικού Προσανατολισμού έχει υποτιμηθεί από την Πολιτεία, παρότι τα παιδιά μας το ζητάνε και η κοινωνία το χρειάζεται. Ελπιδοφόρα η δέσμευση του αντιπεριφερειάρχη Β. Γιαννόπουλου να γίνει θεσμός αυτή η εξαιρετική πρωτοβουλία και να επαναληφθεί την επόμενη χρονιά.
Ο Αννίβας, προσπαθώντας να διασχίσει τις Άλπεις, είχε πει πως: «Είτε θα τον βρούμε τον δρόμο είτε θα τον φτιάξουμε». Σε αυτόν, λοιπόν, τον δρόμο της ζωής ας φροντίσουμε να προετοιμάσουμε τα παιδιά για το μονοπάτι που θα διασχίσουν και ας ελπίσουμε πως στο τέλος του θα βρουν την εκπλήρωση όσων ονειρεύονται…
