ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Έναν… χορό, χορεύουμε!
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”149274″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, δεν ξέρω αν έχουμε αποφύγει την πρόσκρουση με… αστεροειδή για να κλείσει το κεφάλαιο του τρόμου, όλα τα έχουμε βιώσει τον τελευταίο ενάμισι χρόνο κι όπως φαίνεται έχουμε μπροστά μας δρόμο και με την εξέλιξη της πανδημίας και κυρίως με τα ακραία φυσικά φαινόμενα, αφού ο χειμώνας ακόμα δεν μας έχει χτυπήσει την πόρτα! Το φετινό φθινόπωρο, όπως ακριβώς και πέρυσι με το καταστροφικό πέρασμα του Ιανού, έφερε νέα καταστροφή που επέστρεψε με άλλο όνομα, μια λέγεται Αθηνά, μια λέγεται Μπάλος, δεν ξέρω πόσα ονόματα θα αλλάξει ακόμα, το θέμα είναι ότι η όψη του κάθε φορά αγριεύει και περισσότερο, διαλύοντας νοικοκυριά, ανθρώπινες ζωές και υποδομές! Το σκηνικό επαναλαμβάνεται, ένα χορό χορεύουμε!
Η χώρα αλλά και η Ηλεία ακόμα περισσότερο, καίγεται, πνίγεται και μετά… ξανακαίγεται και ξαναπνίγεται, φαίνεται πως η επανάληψη είναι μήτηρ πάσης μαθήσεως! Έλα όμως που πάθαμε αλλά δεν μάθαμε! Αναμφίβολα, η κλιματική κρίση δημιουργεί πρωτόγνωρες καταστάσεις σε σχέση με τις φυσικές καταστροφές, αλλά κάθε φορά αναδεικνύονται εκ νέου σοβαρές παθογένειες ετών και προχειρότητας στις υποδομές, στον οικιστικό ιστό, στην ύπαιθρο, στην έλλειψη συντονισμού και οργάνωσης, στο χάος των αρμοδιοτήτων και στην απουσία πρόληψης και σχεδίου τόσο για τις πυρκαγιές όσο και για τις πλημμύρες. Το «επιτελικό» κράτος δίνει άριστα στον εαυτό του, για την… άμεση επέμβαση εκ των υστέρων, στην αποκατάσταση των ζημιών! Στην πρόληψη όμως; Εδώ είναι το ζητούμενο! Γιατί νόημα δεν έχει να παρεμβαίνεις μετά, αλλά πριν το κακό που δυσχεραίνει τη ζωή των πολιτών.
Έχω βαρεθεί χρόνια τώρα να ακούω στις συνεδριάσεις των συντονιστικών οργάνων ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς είναι σε… ετοιμότητα! Σε ετοιμότητα όμως για να προλάβουν, ή για να παρέμβουν μετά; Μάλλον το δεύτερο ισχύει, αφού παραλύσει ο κρατικός μηχανισμός και μετά ξεκινάει το γαϊτανάκι των ευθυνών! ! Το απόλυτο μπάχαλο με την κατανομή των αρμοδιοτήτων! Ποιος έχει την ευθύνη των καταστροφών πέρα από την βαρβαρότητα των καιρικών φαινομένων; Νομίζω ότι αυτό τα ερώτημα δεν έχει απαντηθεί ποτέ γιατί όταν έρχεται η ώρα των απαντήσεων, λέμε ότι «τώρα δεν είναι ώρα να μοιράσουμε ευθύνες», γιατί προέχει η αποκατάσταση και η ανακούφιση των πληγέντων! Γι αυτό και το κακό συνεχίζεται! Το κράτος ρίχνει τις ευθύνες στην Περιφέρεια η στην τοπική αυτοδιοίκηση και η τοπική αυτοδιοίκηση στο κράτος κι εδώ υπάρχει ένα δίκιο
Και υπάρχει ένα δίκιο εκ μέρους της αυτοδιοίκησης γιατί οι πόροι πέφτουν στους δήμους με το σταγονόμετρο κι όπως κατήγγειλαν και δήμαρχοι της Ηλείας στην τελευταία συνεδρίαση του Συντονιστικού, τα ελάχιστα λεφτά που παίρνουν από το κράτος την τελευταία στιγμή για την αντιπυρική προστασία πρέπει να τα διαθέσουν και για την αντιπλημμυρική θωράκιση τω ν περιοχών τους. Και με ψίχουλα, πόσα ποτάμια και πόσα ρέματα να καθαρίσεις – – όταν για παράδειγμα σε όλη την Ηλεία έχει εκατοντάδες κανάλια και χρειάζονται άπειρα λεφτά για να καθαριστούν, με διαλυμένους οικονομικά ΓΟΕΒ και ΤΟΕΒ που μια τους κόβουνε το ρεύμα και μια το νερό για χρέη! Η ΠΕ Ηλείας έχει κάνει μια σοβαρή προσπάθεια φέτος κυρίως για να οχυρώσει τα πυρόπληκτα που είναι τα επόμενα που θα υποφέρουν, αλλά και αυτή στο μέτρο των οικονομικών της δυνατοτήτων με κόντρα όλη τη γραφειοκρατία που υπάρχει για να προχωρήσεις στην εκτέλεση ενός έργου! Είναι ευνόητο ότι όσα κανάλια δεν έχουν καθαριστεί, θα πλημμυρίσουν και με λιγότερη βροχή!
Εγώ σαν απλός πολίτης, έχω μια αφελή απορία: Γιατί τα εκατομμύρια που δίνει αναγκαστικά βεβαίως το κράτος, για την αποκατάσταση των πληγέντων ειδικά για το θέμα των πλημμυρών, δεν μπορεί να τα δώσει πριν γίνει το κακό για αντιπλημμυρική προστασία; Γιατί πρέπει πρώτα να υποστούμε την καταστροφή και μετά την μόνιμη επωδό «μετράμε τις πληγές μας» να κάνουν εμφάνιση «σωτήρα» οι επιτελείς και να χτυπούν στην πλάτη τους πληγέντες υποσχόμενοι «άμεσα» επιχορηγήσεις προσδοκώντας στην ψήφο ; Αν οι καθαρισμοί είχαν γίνει από το καλοκαίρι και αν οι παρεμβάσεις ήταν στοχευμένες και όχι τμηματικές θα είχε αποφευχθεί σήμερα όλη αυτή η καταστροφή; Αν δεν υπάρξει θεωρώ ένας ολιστικός σχεδιασμός με βάση τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής, χαϊρι δεν θα δούμε, η τραγωδία θα επαναλαμβάνεται…
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
