Η Υγεία στην Ηλεία: Ο ισοπεδωτικός συμψηφισμός και άλλες ιστορίες

Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου

Η Ηλεία δεν είναι δα και το κέντρο της γης.

Αναφερόμαστε σε αυτήν γιατί σε αυτήν ζούμε και κατά πως φαίνεται και σε αυτήν θα αρρωστήσουμε όταν και όποτε.

Σε αυτήν την περιοχή αναφερόμαστε για τα χάλια της υγείας γιατί εδώ θα τρέξουμε ή εδώ θα μας τρέξουν.

Αλλά αυτό που συμβαίνει στην Ηλεία δεν συμβαίνει μόνο στην Ηλεία.

Ας το καταλάβουνε λοιπόν οι πολιτικολογούντες ότι η πολιτική όσον αφορά την υγεία δυστυχώς δεν έχει κάποια πρωτοτυπία στην Ηλεία.

Ότι συμβαίνει εδώ συμβαίνει και αλλού.

Η διάλυση είναι πλήρης και συμβαίνει σε πανελλήνια κλίμακα.

Μην φέρουμε παραδείγματα. Δεν έχει νόημα.

Πρόσφατα στην Αττική περίμεναν το ΕΚΑΒ εξιμιση ώρες για να πάρει από το σπίτι ένα περιστατικό covid με ιστορικό καρδιοπάθειας και με χαμηλό οξυγόνο.

Δεν ξέρουμε αν αυτό είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα και αν υπάρχουν αλλά πιο αξιοσημείωτα αρνητικά ρεκόρ.

Από την στιγμή λοιπόν που η πολιτική της υγείας είναι αυτή που είναι μην προσπαθούν κάποιοι να κάνουν την μέρα νύχτα υποτιμώντας την νοημοσύνη μας.

Το θέμα δεν είναι αν υπάρχουν χρήματα.

Το θέμα δεν είναι αν έχει χαλαρώσει η δημοσιονομική πολιτική.

Το θέμα πολύ απλά είναι τι υγεία θέλουν οι κυβερνώντες.

Αυτό είναι το ερώτημα.

Αλλά αυτό το ερώτημα καταντά να είναι ρητορικό από την στιγμή που η επιλογή έχει γίνει προ πολλού.

Θέλουν τον ελεύθερη αγορά και τον ανταγωνισμό και στην υγεία.

Τελεία και παύλα.

Μην αναφέρουμε συγκεκριμένα Νομοθετήματα της τελευταίας δεκαετίας που κινούνται με συνέπεια σε αυτήν την κατεύθυνση.

Τα μνημόνια έδωσαν τον τόνο και κανείς από τους κυβερνώντες την τελευταίας δεκαετίας δεν τα κατήγγειλε όσο ήταν στην κυβέρνηση.

Και όταν λέμε κανείς εννοούμε ΚΑΝΕΙΣ…

Λεονταρισμοί μόνο και κούφιες ανέξοδες υποσχέσεις όσο ήταν στην αντιπολίτευση.

Να μη θυμηθούμε τα Ζάππεια του Σαμαρά και τα σχισίματα του Αλέξη.

Τελικά όλοι τους αποδέχτηκαν στην πράξη όλα τα μνημόνια που βρήκαν και ψήφισαν και κάποια δικά τους για να έχουν να το λένε.

Όσοι λοιπόν υπηρέτησαν αυτές τις κυβερνήσεις και υλοποίησαν με συνέπεια αυτές τις πολιτικές ας κάνουν ενός λεπτού σιγής σαν το ελάχιστο σεβασμό σε έναν λαό που τους εμπιστεύτηκε και ξεδιάντροπα τον ξεγέλασαν.

Δεν έχουν κανένα νόημα πλέον οι κούφιες προτάσεις και οι ανέξοδες καταγγελίες.

Τον ισοπεδωτικό συμψηφισμό που τάχα καταγγέλλουν τον έκαναν πριν από όλους τα κυβερνητικά κόμματα και οι εκάστοτε κομισάριοι και ποτέ δεν πρέπει να μιλάμε για σκοινί στου κρεμασμένου το σπίτι.