Η «παγίδα» των κλειστών χώρων

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”133220″ img_size=”full”][vc_column_text]

Μεταλλάξεις και άλλες παράμετροι κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την εξίσωση – Μόνη ασπίδα, η χρήση μάσκας από όλους

[/vc_column_text][vc_column_text]Kαθώς πλησιάζουν οι γιορτές του Πάσχα και οι απαραίτητες οικογενειακές συναθροίσεις, σε συνδυασμό με την επικράτηση της βρετανικής μετάλλαξης που επιταχύνει τη διάδοση του κορωνοϊού, μπορεί κανείς να υπολογίσει ποιες είναι οι πιθανότητες επιμόλυνσης ανάλογα με τη διάρκεια παραμονής, τα τετραγωνικά του κλειστού χώρου, τον αριθμό των παρευρισκόμενων ατόμων, τη χρήση μάσκας ή μη. Οταν πρωτοεμφανίστηκε η βρετανική μετάλλαξη, οι επιστήμονες υπολόγιζαν ότι είναι 50%-70% πιο μεταδοτική. Νέα μοντέλα, ωστόσο, εκτιμούν ότι είναι 25%-40% πιο μεταδοτική σε σχέση με την αρχική μορφή του ιού.

Ενα υποθετικό σενάριο είναι πως σε έναν κλειστό χώρο όλοι κρατούν απόσταση 1,5 μέτρου και ένας φορέας του ιού μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. Δεν ξέρουμε ποιος είναι, όπως συμβαίνει άλλωστε και στην πραγματική ζωή. Ωστόσο, ο ιός μεταδίδεται αερόβια, μέσα από αιωρούμενα σωματίδια που δημιουργούνται με την αναπνοή, την ομιλία και το φτάρνισμα. Στο ίδιο μοντέλο, αν αυξηθεί η μεταδοτικότητα κατά 35% λόγω της βρετανικής μετάλλαξης, τότε οι πιθανότητες επιμόλυνσης αυξάνονται σημαντικά.

Οι παράγοντες που επηρεάζουν το κατά πόσον θα μεταδοθεί ο ιός σε έναν κλειστό χώρο ποικίλλουν. Πόσους ανθρώπους συναντήσατε και για πόση ώρα; Φορούσατε μάσκες; Κι αν ναι, φορούσατε την ειδικού τύπου FFP2; Αερίσατε συστηματικά τον χώρο; Πόσα τετραγωνικά μέτρα ήταν ο χώρος;

Ας πάρουμε για παράδειγμα ότι επί μισή ημέρα ήσασταν με τέσσερα άτομα και στη συνέχεια αποκαλύπτεται ότι ένας εξ αυτών ήταν θετικός στον κορωνοϊό. Αν έχει την αρχική μορφή του ιού, τότε θα τον μεταδώσει σε ένα άτομο. Αν, αντίθετα, έχει τη βρετανική μετάλλαξη, τότε θα μολύνει δύο άτομα. Είναι δύσκολο να προβλέψει κανείς κάθε μεμονωμένη περίπτωση, αφού συχνά παίζουν ρόλο οι συμπτώσεις. Οταν όμως επαναλαμβάνονται οι παράγοντες και τα υποθετικά σενάρια, μπορεί να προκύψει ένας μέσος όρος πιθανοτήτων.

Οι άνθρωποι μιλούν, ενίοτε δυνατά, βήχουν ή τραγουδούν και φυσικά αναπνέουν ασταμάτητα. Σε όλες αυτές τις δραστηριότητες εκπέμπονται μικρά σταγονίδια, τα οποία αν προέρχονται από άτομο θετικό στον κορωνοϊό περιέχουν σωματίδια του ιού.

Ετσι, μπορεί να είναι δύσκολο να υπολογίσει κανείς αν θα επιμολυνθούν ένα, δύο άτομα ή όλοι οι παρευρισκόμενοι. Με τον υπολογισμό των πιθανοτήτων, ωστόσο, μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει τους κινδύνους και να προστατευτεί με τις κατάλληλες μάσκες, τον εξαερισμό, τον περιορισμό των επαφών σε κλειστό χώρο, ακόμη και την ομιλία σε χαμηλή ένταση.

Υπενθυμίζεται ότι ένα από τα περιστατικά υπερμετάδοσης σημειώθηκε έπειτα από συναυλία χορωδίας στο Αμστερνταμ. Η εκδήλωση έλαβε χώρα κατά την έναρξη της πανδημίας και 102 από τους 103 χορωδούς ασθένησαν. Μάλιστα ένας 78χρονος πέθανε, όπως και τρεις σύντροφοι μελών της χορωδίας. Στη διάρκεια πρόβας της χορωδίας του καθεδρικού ναού στο Βερολίνο, στις 9 Μαΐου 2020, ασθένησαν πάνω από 50 τραγουδιστές και τραγουδίστριες. Τρεις νοσηλεύτηκαν και δύο από αυτούς πέθαναν. Συνεπώς, οι φωνές και το τραγούδι είναι από τους πλέον επικίνδυνους παράγοντες, αφού ανάλογα με την ένταση της φωνής πολλαπλασιάζονται τα αιωρούμενα σωματίδια που κυκλοφορούν στον κλειστό χώρο. Η χρήση μάσκας στο τραγούδι είναι μάλλον άχαρη υπόθεση και ο εξαερισμός σε καμία περίπτωση δεν αρκεί.

Πηγή: kathimerini.com[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]