Η κυβέρνηση δεν τίμησε την εμπιστοσύνη των Ηλείων

Ο Κώστας Τζαβάρας μιλάει στην «Πρωινή» για όλους και για όλα

Ο επί 16 χρόνια βουλευτής και πρώην υπουργός

-Αξιολογεί το κυβερνητικό έργο και την υπόθεση των υποκλοπών
-Σχολιάζει την τροπολογία για το «κόμμα Κασιδιάρη»
-Απαντά για το αν προτιμά κυβερνήσεις συνεργασίας ή αυτοδύναμες
-Στηλιτεύει την πολιτική της ΝΔ στην Ηλεία

-Σχολιάζει εν συντομία Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά, Τσίπρα, Μητσοτάκη, Βενιζέλο και Γεννηματά

Η χθεσινή ημέρα ήταν ουσιαστικά η τελευταία της μακράς κοινοβουλευτικής θητείας του Κώστα Τζαβάρα, ο οποίος αποφάσισε συνειδητά έπειτα από 16 χρόνια να μη διεκδικήσει εκ νέου την ψήφο των συμπολιτών του. Η «Πρωινή» τον επισκέφθηκε στο γραφείο του στον Πύργο και μίλησε μαζί του ζητώντας απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα σε μια απολαυστική συνέντευξη 3.00 λέξεων!

Συνέντευξη στον Παναγιώτη Φωτεινόπουλο

Πώς αξιολογείτε την τετραετή κυβερνητική θητεία της ΝΔ; Είναι θετικό ή αρνητικό το πρόσημο;

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση του Κυρ. Μητσοτάκη σε πολλά θέματα πήγε μπροστά τον τόπο, αλλά υπάρχουν και πολύ σημαντικοί τομείς, στους οποίους υπήρξε οπισθοδρόμηση. Αναμφίβολα τα θέματα της εθνικής άμυνας, της εξωτερικής πολιτικής, στην τετραετία που μας πέρασε, είχαν θετική πορεία. Αντίθετα, στα θέματα του εκσυγχρονισμού του κράτους και κυρίως της καταπολέμησης του λεγόμενου «βαθέος» κράτους, τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά.

Η Εθνική τραγωδία των Τεμπών απέδειξε ότι υπάρχουν μεγάλοι «θύλακες» αναχρονισμού και καθυστέρησης στον δημόσιο χώρο που υπάγεται στην κεντρική διεύθυνση του κράτους. Χρησιμοποιώ τα λόγια του ίδιου του πρωθυπουργού. Επιπλέον, αναφορικά με την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, παρατηρήθηκαν σε κάποιες υποθέσεις, όπως λόγου χάρη στην υπόθεση των υποκλοπών, απαράδεκτα φαινόμενα δυσλειτουργίας των θεσμών, καθώς και παντελής έλλειψη διαδικασιών λογοδοσίας και διαφάνειας.

Οι υποκλοπές είναι πρωτίστως ζήτημα εθνικής ασφάλειας ή παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

Αναμφίβολα, ηυπόθεση των υποκλοπών προκάλεσε μια βαθιά «πληγή» στο θεσμικό Σώμα της Δημοκρατίας. Αφενός μεν γιατί ανέδειξε προβλήματα συνταγματικής λειτουργίας του πολιτεύματος, αφετέρου δε γιατί η εκτελεστική εξουσία εμφανίστηκε να μην αναγνωρίζει και να μη σέβεται τον ελεγκτικό χαρακτήρα της Βουλής, καθώς και τον ρόλο των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών στον τομέα της προστασίας του απαραβίαστου των επικοινωνιών και του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων. Η Ελλάδα επικρίθηκε επανειλημμένως από αξιόπιστα διεθνή ΜΜΕ όπως οι NYTimes, Politico, για το ότι ενώ έχει επιτύχει πολύ καλές επιδόσεις στην οικονομία, εντούτοις δεν έχει την ίδια επιτυχία και στη σταθερότητα των θεσμών αλλά και στο ζήτημα της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.

Με τον πιο ανησυχητικό τρόπο, στη υπόθεση των υποκλοπών είδαμε και τα δύο αυτά ζητήματα να παίζουν κυρίαρχο ρόλο. Σε καμία περίπτωση, με βάση το άρ. 19 παρ.1 του Συντάγματος, η απόλυτη προστασία του ατομικού δικαιώματος του απαραβιάστου των επικοινωνιών δεν έρχεται σε αντίθεση με την προστασία της εθνικής ασφάλειας. Κάθε φορά που υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα σε αυτά τα δύο αγαθά, το άρ. 25 του Συντάγματος που προβλέπει δυνατότητα περιορισμού των ατομικών δικαιωμάτων υπό τον όρο του σεβασμού στην αρχή της αναλογικότητας, δίνει βιώσιμη και συνταγματικά αποδεκτή λύση. Δηλαδή, με γνώμονα τη δικαιοδοτική κρίση που αποφασίζει σε κάθε τέτοια σύγκρουση, ποιο είναι άξιο μεγαλύτερης προστασίας στις συγκεκριμένες συνθήκες ατομικό δικαίωμα (σεβασμός ιδιωτικότητας ή προστασία εθνικής ασφάλειας) καταλήγουμε στην άρση αυτής της σύγκρουσης. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση και για αυτό η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη.

Πώς νιώθετε που ένας πρώην αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα ηγηθεί του κόμματος Κασιδιάρη;

Εάν λειτουργούσαν όλα κανονικά στο ελληνικό δικαστικό πεδίο, δεν θα έπρεπε λογικά να βρεθούμε ενώπιον μιας τέτοιας εκπλήξεως. Θα περίμενε κανείς ότι ένας ανώτατος δικαστικός λειτουργός, όπως ο πρώην αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, να έχει μια στέρεη κουλτούρα ατομικών δικαιωμάτων, ανεξαρτησίας του φρονήματος και σεβασμού στην αρχή του κράτους δικαίου και της διάκρισης των εξουσιών. Όλα αυτά αίφνης, εμφανίζονται να μην εκπροσωπούνται με τον πιο σαφή και αποδεκτό τρόπο στην απόφαση ένας ανώτατος πρώην δικαστής να εμφανιστεί ως εκπρόσωπος ενός κόμματος που δικαιολογημένα έχει συγκεντρώσει τη γενική κατακραυγή για το ότι συμμετέχουν στους κόλπους του στοιχεία καταδικασμένα για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση διάπραξης κακουργημάτων.

Εσείς υποστηρίζετε την άποψη ότι πρέπει να απαγορευτεί η εκλογική κάθοδος του συγκεκριμένου κόμματος ή «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν» και ας αποφασίσει ο λαός;

Είμαι της άποψης ότι πρέπει να εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 29 του Συντάγματος, που ορίζει ότι ο Άρειος Πάγος δίνει το δικαίωμα συμμετοχής στις εκλογές σε όλα τα κόμματα που δεν εμποδίζουν την ελεύθερη λειτουργία του πολιτεύματος. Αυτό σημαίνει ότι και πολιτικά κόμματα με ακραίες ιδεολογίες μπορεί να συμμετέχουν στις εκλογές, εφόσον δεν προκύπτουν από την μέχρι σήμερα πολιτεία τους και την εν γένει δράση τους κρούσματα βίας και παραβίασης των κανόνων του Συντάγματος και της νομοθεσίας.

Άρα με την πρωτοβουλία της κυβέρνησης να καταθέσει τροπολογία απαγόρευσης συμφωνείτε;

Ασφαλώς συμφωνώ με την πρωτοβουλία αυτή ως προς τον νομοθετικό της στόχο, δηλαδή να τεθεί με βάση τις πρόνοιες του Συντάγματος νόμιμος φραγμός στη συμμετοχή στις εκλογές κομμάτων που στους κόλπους τους περιλαμβάνουν πρόσωπα που έχουν καταδικαστεί για σοβαρά κακουργήματα όπως η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση ή σε τρομοκρατικές οργανώσεις, έστω και πρωτόδικα.

Διατηρώ όμως ζωηρές επιφυλάξεις αν είναι συνταγματικά ορθή και σύμφωνη με την ισχύουσα νομοθεσία η ανάθεση της αρμοδιότητας του ελέγχου της συνδρομής των προϋποθέσεων για συμμετοχή στις εκλογές ενός κόμματος, στην «Ολομέλεια» (όπως ανεπιτυχώς αποκλήθηκε) του Α1 τμήματος του Αρείου Πάγου.

Ως γνωστόν, δεν προβλέπεται από τον Κώδικα Οργανισμού των Δικαστηρίων (άρ.27 ν/2022) «Ολομέλεια» του Α1 τμήματος του Αρείου Πάγου, ούτε και δεκαμελής σύνθεση του τμήματος αυτού.

Οργανισμός των δικαστηρίων προβλέπει ότι ο Άρειος Πάγος λειτουργεί σε τμήματα και σε Ολομέλεια και ορίζει ότι κάθε τμήμα του ΑΠ (άρα και το Α1 τμήμα) αποτελείται από τέσσερις αρεοπαγίτες και τον πρόεδρό του, ο οποίος είναι ένας από τους αντιπροέδρους του Αρείου Πάγου. Η παραπομπή, επομένως, σε αρμοδιότητα ανυπόστατου νομικά δικαστικού σχηματισμού του Αρείου Πάγου προφανώς εγείρει τεράστια ζητήματα νομιμότητας της εκλογικής διαδικασίας, που οπωσδήποτε θα τεθούν υπό την κρίση τόσο του εν λόγω τμήματος του ΑΠ κατά την 5η Μαΐου του 2023 όσο και ενώπιον του εκλογοδικείου, αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπου θεωρείται βέβαιο ότι θα προσφύγουν οι βλαπτόμενοι για να προσβάλουν την απόφαση στέρησης της συμμετοχής τους στις εκλογές.

Στη 16ετή κοινοβουλευτική σας θητεία έχετε ζήσει κυβερνήσεις αυτοδυναμίας (και οριακής το 2007 και άνετης τώρα) και κυβερνήσεις συνεργασίας. Σε ποιο μοντέλο διακυβέρνησης νιώθετε πλέον πιο κοντά;

Από την πείρα που αποκόμισα ως υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, έχω διαμορφώσει θετική άποψη για τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Πράγματι, σε μια κυβέρνηση συνεργασίας που στηρίζεται σε προγραμματικές δεσμεύσεις, δημιουργείται ένα είδος ενδοκυβερνητικής ισορροπίας των κομματικών δυνάμεων, που προλαμβάνουν κατά τη διακυβέρνηση της χώρας φαινόμενα αδιαφάνειας, αλαζονείας, καταχρήσεων πάσης φύσεως και διαφθοράς, τα οποία ενδημούν –όπως διδάσκει η πολιτική ιστορία της χώρας- σε μονοκομματικές κυβερνήσεις. Σε μια συμμαχική κυβέρνηση, κάθε κόμμα επιτηρεί την ορθή τήρηση των συμφωνημένων κυβερνητικών επιλογών και με αυτόν τον τρόπο γίνεται και εγγυητής της αποφυγής εκφυλιστικών συμπεριφορών.

Επομένως, σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, όπως συμβαίνει και σε όλη σχεδόν την ενωμένη Ευρώπη, η κυβερνητική συνεργασία περισσότερων δημοκρατικών δυνάμεων αποτελεί εγγύηση ορθής διακυβέρνησης.

Πρωθυπουργός όμως πρέπει να είναι ο πρόεδρος του 1ου κόμματος ή όχι απαραίτητα, αφού και το Σύνταγμα δεν επιβάλλει κάτι τέτοιο;

Πρωθυπουργός της χώρας, με βάση το Σύνταγμα, αναδεικνύεται αμέσως από το λαό ο αρχηγός του κόμματος που πέτυχε να συγκεντρώσει στις εκλογές το μεγαλύτερο αριθμό εδρών, εφόσον όμως ο αριθμός αυτός οδηγεί σε σχηματισμό αυτοδύναμης κυβέρνησης, δηλαδή είναι μεγαλύτερους του 151.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, το ποιος θα γίνει πρωθυπουργός, εξαρτάται από τη συναίνεση των κομμάτων που θα αποφασίσουν να σχηματίσουν βιώσιμη κοινοβουλευτικά κυβέρνηση. Οπωσδήποτε ο αρχηγός του 1ου κόμματος σε αυτήν την περίπτωση διαθέτει απλώς ένα πολιτικό και ηθικό πλεονέκτημα.

Πάμε στα τοπικά ζητήματα. Μέσα σε αυτήν την τετραετία είχαμε επανέναρξη της κατασκευής της Πατρών-Πύργου, κατάργηση των δύο ΑΕΙ της Ηλείας και Δημόσια Υγεία στα όρια της κατάρρευσης. Το πρόσημο είναι θετικό ή αρνητικό για τη ΝΔ σε σχέση με τον νομό;

Νομίζω ότι στην περίπτωση της Ηλείας η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έδωσε αυτό που υποχρεούνταν να δώσει σε μια εκλογική περιφέρεια η οποία στις εκλογές του 2019 τίμησε με την εμπιστοσύνη της καθ΄ υπεροχήν το κυβερνητικό κόμμα. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν μόλις η τρίτη φορά σε 41 χρόνια που η ΝΔ ήρθε πρώτη στην Ηλεία. Εδικαιούτο λοιπόν να έχει καλύτερη μεταχείριση. Ήταν άδικη και αδικαιολόγητη η απόφαση να καταργηθούν τα δύο πανεπιστημιακά τμήματα της Ηλείας, τη στιγμή που τουλάχιστον για άλλα 86 ΑΕΙ σε όλη την Ελλάδα ισχύουν οι ίδιοι λόγοι κατάργησης που επικαλέστηκε ο αρμόδιος υφυπουργός για τα τμήματα ης Ηλείας, πλην όμως δεν ετόλμησε να προχωρήσει στην κατάργησή τους με την ευκολία που το έκανε στην περίπτωση της Ηλείας. Άρα εδώ συντελέστηκε μια άδικη και κραυγαλέα διάκριση εις βάρος του νομού.

Για τον δρόμο υπήρξε επίσης αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει πιο έγκαιρα η κατασκευή, αφού ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε προεκλογική του ομιλία στην κεντρική πλατεία του Πύργου είχε δεσμευτεί ότι το έργο θα επανεκκινούσε 2-3 μήνες μετά την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον ίδιο.

Όσον αφορά το νοσοκομείο, υπήρξε μια άδικη, παράλογη και εντελώς όψιμη κακομεταχείριση ενός επιτυχημένου διοικητή, του κ. Χρήστου Χριστόπουλου, που ενώ κατόρθωσε να κρατήσει όρθιο το Νοσοκομείο στην κρίση της πανδημίας και να αντιπαλέψει τις επιθέσεις από συντεχνιακά ιατρικά κυκλώματα και τοπικά συστήματα, εντούτοις τρεις μήνες πριν από τη λήξη της θητείας του κρίθηκε ότι τάχα μειονεκτούσε σε προσόντα για να ικανοποιηθούν (όπως θρυλείται) οι επιθυμίες κάποιων κυβερνητικών παραγόντων στο εσωτερικό του υπουργείου. Απόδειξη αυτού είναι ότι ενώ άλλαξε η διοίκηση στο Νοσοκομείο, μέχρι σήμερα τα προβλήματα όχι μόνο δεν έχουν επιλυθεί, αλλά αντιθέτως έχουν επιδεινωθεί. Η λειτουργία του Νοσοκομείου καρκινοβατεί με ανεπάρκειες σε προσωπικό και αναποτελεσματικότητα σε κάλυψη περιστατικών.

Υπάρχει εύκολη απάντηση στο πόσα νοσοκομεία «χωράνε» στην Ηλεία;

Η απάντηση είναι μία και απλή: Η Ηλεία χρειάζεται ένα αξιόπιστο περιφερειακό νοσοκομείο, που το έχει και είναι το Γενικό Νοσοκομείο του Πύργου, το οποίο διαθέτει όλες τις απαιτούμενες υποδομές που χρειάζεται μια σύγχρονη και οργανωμένη Νοσηλευτική Μονάδα, για να καλύπτει τις ανάγκες της περιοχής. Από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να αναζητηθεί για τα άλλα δύο νοσοκομεία, της Αμαλιάδας και των Κρεστένων, ένας ρόλος –μέσα στο πλαίσιο του ΕΣΥ– διαφοροποιημένος, που να μην ανταγωνίζεται τον ρόλο του Νοσοκομείου Πύργου, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα και αναπόφευκτα υπονομεύει και παραλύει συνολικά το σύστημα παροχής νοσοκομειακής φροντίδας στην Ηλεία.

Πώς σχολιάζετε την αδράνεια στην αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων στο Κατάκολο;

Έχω επανειλημμένως ενδιαφερθεί και έχω καταθέσει ερωτήσεις στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου για την επανέναρξη των διαδικασιών αξιοποίησης των κοιτασμάτων του Κατακόλου. Μέχρι σήμερα δεν έχω αντιληφθεί γιατί αυτή η υπόθεση δεν προχωρεί και γιατί, ενώ με τρόπο ασφαλή και χωρίς καμία επιβάρυνση του φυσικού περιβάλλοντος είναι δυνατή η εξόρυξη των κοιτασμάτων, δεν μπορούμε να τα κάνουμε πλούτο ενεργειακό για τη χώρα μας, ειδικά σε μια τόσο κρίσιμη –από ενεργειακής πλευράς- ιστορική στιγμή. Προφανώς υπάρχουν αντίπαλα συμφέροντα που έχουν επιτύχει δυστυχώς την αδρανοποίηση αυτής της επενδυτικής προσπάθειας.

Για τα δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, γνωστά και ως «πυροδάνεια», πιστεύετε πως θα μπορούσε να έχει δοθεί αποτελεσματική λύση ή ήταν πάνω από τις δυνάμεις της κυβέρνησης;

Πιστεύω ότι στο θέμα της παροχής εγγυήσεων του Δημοσίου στην περίπτωση των δανείων των πυροπλήκτων της Ηλείας από το 2007 δεν έχει δοθεί η προσήκουσα σημασία από την Πολιτεία. Ως γνωστόν, μετά τις πυρκαγιές του 2007, το Δημόσιο έδωσε την εγγύησή του στους πυρόπληκτους δανειολήπτες όχι με πρόθεση συναλλακτικής δέσμευσης, αλλά ως ένα επιπλέον μέσο κρατικής πρόνοιας και προστασίας για την ανακούφιση των συμφορών που έπληξαν την Ηλεία από τη δεινή αυτή φυσική καταστροφή. Αυτός έπρεπε να είναι ο γνώμονας με τον οποίο το κράτος θα έπρεπε να αντιμετωπίσει τις περιπτώσεις των μη ενήμερων πυροπλήκτων δανείων. Θα έπρεπε να είχαν ληφθεί μέτρα «κουρέματος» και ρύθμισής τους, δεδομένου ότι εν συνεχεία η οικονομική κρίση που επακολούθησε, ανέτρεψε τις οικονομικές ισορροπίες και τα δεδομένα επί τη βάση των οποίων είχαν καταρτιστεί τα συγκεκριμένα δάνεια. Δυστυχώς επακολούθησε η πανδημία με τις καταστρεπτικές επιδράσεις της, που επιδείνωσε περαιτέρω την κακή οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων και μέχρι σήμερα η κυβέρνηση δεν εκδηλώνει την απαιτούμενη πολιτική βούληση για να ρυθμιστεί το ζήτημα αυτό τελειωτικά.

Τελικά τι σας οδήγησε στην απόφαση αποχώρησης από τη Βουλή μετά από 16 χρόνια;

Παρόλο που επί σχεδόν 16 συναπτά χρόνια τιμήθηκα από τους συμπολίτες μου με τις επτά διαδοχικές εκλογές μου στο αξίωμα του βουλευτή και από το κόμμα μου σε σημαντικά κοινοβουλευτικά και κυβερνητικά αξιώματα (κοινοβ. εκπρόσωπος, τομεάρχης, υπουργός, γενικός εισηγητής στη συνταγματική αναθεώρηση το 2019, Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων Συμβουλίου της Ευρώπης και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Επιλογής των Δικαστών του Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Στρασβούργο, κ.ά.) εντούτοις η κατά τα τελευταία χρόνια άδικη και παράλογη δυσμενής μεταχείριση που είχε δεχθεί η Ηλεία σε μια σειρά ζητημάτων (αυτοκινητόδρομος, παν/μιακές σχολές) από την κυβέρνηση, με οδήγησε πριν από δύο χρόνια να πάρω την απόφαση να μη θέσω εκ νέου υποψηφιότητα για το βουλευτικό αξίωμα, κυρίως για λόγους πολιτικής αξιοπρέπειας και προσωπικής συνέπειας.

Διαφορετικά, θα έπρεπε να προσποιούμαι ότι αδιαφορώ και δεν αντιλαμβάνομαι αυτές τις δυσμενείς διακρίσεις εις βάρος της Ηλείας στο θέμα της κατάργησης των πανεπιστημιακών τμημάτων και της καθυστέρησης της επανέναρξης των εργασιών στην Πατρών-Πύργου, της παραγωγικής ανασυγκρότησης του πρωτογενούς τομέα της περιοχής, κλπ και να συνεχίζω να ζητώ την ψήφο του ηλειακού λαού. Κάτι τέτοιο όμως είναι αντίθετο με τις αρχές και τις αξίες μου και τον σκοπό που έθεσα για την ενασχόλησή μου με την πολιτική. Πολλώ δε μάλλον, που κατά κοινή παραδοχή, ο χαρακτήρας οποιασδήποτε πολιτικής σε τελική ανάλυση είναι και παραμένει τοπικός.

Και τι θα κάνετε από δω και πέρα; Έχετε πάρει τις αποφάσεις σας;

Το ότι δεν θέτω εκ νέου υποψηφιότητα για το αξίωμα του βουλευτή, δεν σημαίνει ότι θα απομακρυνθώ κι ότι θα σταματήσω να ασχολούμαι με την πολιτική. Κάθε άλλο… Όσο είμαι ενεργός πολίτης, θα εξακολουθώ να συμμετέχω στην πολιτική.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση και είναι στο πεδίο των ενδιαφερόντων σας;

Τα περί δήμου Πύργου και δήμου Αρχαίας Ολυμπίας, που θρυλούνται ότι με ενδιαφέρουν, δεν έχουν καμία βάση αληθείας. Έχω επιφυλαχθεί, μετά τη διάλυση της Βουλής και μετά τα αποτελέσματα των εθνικών εκλογών, να αποφασίσω αν θα είμαι υποψήφιος περιφερειάρχης στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας.

Το 2019 στηρίξατε με θέρμη την υποψηφιότητα του Νεκτάριου Φαρμάκη για τη Δυτική Ελλάδα. Στην πορεία όμως φάνηκε ότι κρατάτε αποστάσεις. Για ποιο λόγο;

Δεν με χωρίζει κάποια προσωπική διαφορά με τον Νεκτάριο Φαρμάκη, τον οποίο είμαι από τους πρώτους που υποδέχθηκαν ευμενώς και ανεπιφύλακτα ως υποψήφιο περιφερειάρχη το 2019.

Κινητοποίησα όλες μου τις δυνάμεις και άσκησα κάθε επιρροή που διέθετα, ώστε να υποστηρίξω την επιτυχία ενός νέου ανθρώπου στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση της Δυτικής Ελλάδας. Δυστυχώς όμως έχω απογοητευτεί, γιατί μέχρι σήμερα δεν πραγματοποίησε, τουλάχιστον απέναντι στην Ηλεία, τις αναπτυξιακές δεσμεύσεις που είχε αναλάβει.

Πρώτον, ήμουν και είμαι υπέρ της ανάπτυξης της περιοχής της Ηλείας και της περιφέρειας ολόκληρης με επίκεντρο τον δυναμισμό που διαθέτει η Ιστορία, ο Πολιτισμός και το όνομα της Αρχαίας Ολυμπίας.

Παρόλο που η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας διαθέτει τον στρατηγικό πόρο που λέγεται Αρχαία Ολυμπία, να εξακολουθεί να είναι η φτωχότερη περιφέρεια της Ελλάδας και όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κάτι δεν έχει γίνει σωστά εδώ. Και χαίρομαι γιατί τελευταία μετά τις πιέσεις μου, η διαΝΕΟσις συνέταξε μια μελέτη που επιδέχεται βέβαια βελτιώσεις, αλλά αποτελεί μια πολύ καλή αρχή για να αναπτυχθεί η περιοχή με επίκεντρο την Αρχαία Ολυμπία. Επιτέλους, κάποιοι άκουσαν τις δικές μου τις εκκλήσεις. Λυπάμαι που αυτό δεν είχε ξεκινήσει από τον Νεκτάριο Φαρμάκη.

Το χειρότερο για μένα είναι πως ενώ ο Νεκτάριος είχε δημοσίως δεσμευτεί ότι σε περίπτωση που το Πανεπιστήμιο Πατρών αποφάσιζε να καταργήσει τα δύο ΑΕΙ της Ηλείας, ο ίδιος θα προέβαινε στη διακοπή της χρηματοδότησης του ιδρύματος, εντούτοις τη δέσμευση αυτή δεν την έχει τηρήσει.

Υπάρχει και μια σειρά άλλων θεμάτων, που όταν αποφασίσω να ασχοληθώ με την Περιφέρεια, θα τα θέσω αναλυτικότερα.

Η «Πρωινή» ζήτησε σύντομα σχόλια για τους πολιτικούς αρχηγούς που έζησε σε αυτά τα 16 χρόνια ο Κώστας Τζαβάρας.

Κώστας Καραμανλής: ένας ευπρεπής, θεσμικός, δημοκρατικός και πνευματικά συγκροτημένος πολιτικός.

Γιώργος Παπανδρέου: είναι ένας ευγενής και καλών προθέσεων δημοκράτης πολιτικός, που θα όφειλε –σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή για την ιστορία του τόπου- να είχε πάρει διαφορετικές αποφάσεις, ώστε μην προσφερθεί η χώρα ως πειραματόζωο στους ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς.

Αντώνης Σαμαράς: διακρίθηκε για το ότι συνεργάστηκε με πολύ αποτελεσματικό τρόπο με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που εκπροσωπούσε τον αιώνιο αντίπαλο του κόμματός του. Το έκανε με ευπρέπεια, δημοκρατικό ήθος, εντιμότητα και αίσθημα ευθύνης και πατριωτισμού.

Αλέξης Τσίπρας: ένας νέος αριστερός πολιτικός που με ριζοσπαστικές ιδέες –σε πολύ κρίσιμες για τον τόπο ιστορικές συνθήκες- ανέλαβε το αξίωμα του πρωθυπουργού. Γρήγορα όμως αναγκάστηκε να υιοθετήσει «συστημικές» συνταγές διακυβέρνησης του τόπου, για να αποφευχθεί ο εκτροχιασμός της χώρας από την ευρωπαϊκή του πορεία.

Ευάγγελος Βενιζέλος: Ένας πληθωρικός από πνευματική και επιστημονική συγκρότηση πολιτικός που ανέλαβε σε κρίσιμες συνθήκες νευραλγικά αξιώματα, τόσο ως ΥΠΟΙΚ της κυβέρνησης Παπανδρέου όσο και ως αντιπρόεδρος και ΥΠΕΞ της κυβέρνησης συνεργασίας με Σαμαρά και Κουβέλη. Εξακολουθεί να αποτελεί εθνικό κεφάλαιο, που η αξιοποίησή του προσφέρεται για τυχόν δύσκολες μελλοντικές καταστάσεις.

Φώφη Γεννηματά: μια ευπρεπής πολιτικός, που το πέρασμά της τόσο από τη Βουλή όσο και από το αξίωμα του αρχηγού της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ άφησε τις εξαιρετικές εντυπώσεις.

Κυριάκος Μητσοτάκης: ευρωπαϊστής πολιτικός που ως πρωθυπουργός ξεεκίνησε να υλοποιήσει ένα φιλόδοξο μεταρρυθμιστικό σχέδιο, πλην όμως οι διαδοχικές κρίσεις που οφείλονται σε εξωγενείς παράγοντες (πανδημία, ενεργειακή και πληθωριστική κρίση) ανέκοψαν την ολοκλήρωσή του. Η επανεκλογή του προφανώς θα του δώσει την ευκαιρία να κερδίσει τον χαμένο καιρό.

ΚΟΥΤΑΚΙ 1 «Το 2019 ήταν μόλις η 3η φορά από το ΄81 που η ΝΔ ήρθε πρώτη στον νομό. Η κυβέρνηση δεν τίμησε την εμπιστοσύνη του ηλειακού λαού»

ΚΟΥΤΑΚΙ 2 «Η αλαζονεία και η διαφθορά ενδημούν κατά κανόνα στις αυτοδύναμες κυβερνήσεις, ενώ η ενδοκυβερνητική ισορροπία στις κυβερνήσεις συνεργασίας λειτουργεί προληπτικά»