Η κοινωνία στο απόσπασμα

Η κατάργηση και του τελευταίου ελάχιστου πλαισίου προστασίας της πρώτης κατοικίας είναι εδώ και χρόνια δεδομένη, με απαίτηση των εταίρων-δανειστών.

Οι δανειολήπτες, που τα στεγαστικά δάνειά τους έχουν, ερήμην τους, τιτλοποιηθεί και μεταβιβαστεί από τις τράπεζες σε funds, είχαν τελευταία γραμμή άμυνας απέναντι στους πλειστηριασμούς των κατοικιών τους τις αντιφάσεις της νομοθεσίας.

Οι εκτεθειμένοι στην γκιλοτίνα του πλειστηριασμού των κατοικιών τους πολίτες δεν είχαν τη δυνατότητα να κερδίσουν τον «πόλεμο», με τα κεφάλαια-κατόχους των δανείων τους, αλλά είχαν την ευκαιρία να κερδίσουν μια μάχη, στην πράξη μια καθυστέρηση του πλειστηριασμού.

Αυτή τη μικρή, έσχατη ευκαιρία καθυστέρησης του μοιραίου τούς τη στέρησε η προκλητική στον κυνισμό και σκληρότητά της απόφαση του Αρείου Πάγου.

Το ανώτατο δικαστήριο, απεφάνθη ότι οι εταιρείες διαχείρισης «κόκκινων» δανείων μπορούν να κάνουν κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων και πλειστηριασμούς ακινήτων.

Επί της ουσίας όμως ο Άρειος Πάγος νομιμοποίησε ένα έγκλημα. Έγκλημα που συντελέστηκε όλη την προηγούμενη δεκαετία εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που οδηγείται στο απόσπασμα…