Συνένοχοι

Δεν υπάρχει Σύνταγμα σε όλες τις χώρες της υφηλίου που να μη θεσπίζει το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Αντίθετα, ελάχιστα Συντάγματα κατοχυρώνουν ρητά το δικαίωμα στην κατοικία, το δικαίωμα κάθε ατόμου ή νοικοκυριού σε ένα αξιοπρεπές και βιώσιμο σπιτικό.

Ακόμη κι αν κάποιος έχει ιδιόκτητη στέγη, αποκτημένη με θυσίες και οικονομίες δεκαετιών, η δική του ιδιοκτησία στο σπίτι του κάμπτεται μπροστά στην ιδιοκτησία του πιστωτή: της τράπεζας που σε έχει δανείσει, του κερδοσκοπικού κεφαλαίου που έχει αγοράσει κοψοχρονιά το ενυπόθηκο δάνειό σου, αλλά και του ίδιου του κράτους, της Εφορίας ή του ασφαλιστικού ταμείου, που μπορεί να κατασχέσει το σπίτι σου, αν χρωστάς φόρους ή εισφορές.

Περίπου 2 εκατ. φορολογούμενοι και άλλοι 700.000 δανειολήπτες, οφειλέτες του κράτους ή των τραπεζών, είναι εκτεθειμένοι στον ίδιο κίνδυνο: να χάσουν τα σπίτια τους όταν η τράπεζα ή η εταιρεία διαχείρισης του δανείου η η εφορία τους ζητήσουν τη «λίβρα κρέας» που θεωρούν πως τους ανήκει.
Καθώς δεν υπάρχει πλέον κανένα πλαίσιο προστασίας ειδικά της πρώτης κατοικίας που αντιστοιχεί σε αυτό που ακόμη και ο ΟΗΕ αναγνωρίζει ως θεμελιώδες δικαίωμα, η διεκδίκηση από τράπεζες, funds και εταιρείες διαχείρισης του «δικαιώματός» τους σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις ακόμη και απόρων πολιτών αποκαλύπτει την συνενοχή πολιτικού συστήματος και οικονομικής ελίτ στο μεγάλο «ξεσπίτωμα».