Η επέτειος του Άουσβιτς

Με αφορμή την διεθνή ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος (27 Ιανουαριου), θυμήθηκα πως σε μία συνέντευξή του  ερωτώμενος μία τυπικά κλισέ ερώτηση όπως «τι τον φοβίζει», ο πάντα μετρημένος Δημήτρης Πουλικάκος απάντησε λακωνικά ότι τον φοβίζει «η χαλαρή ναζιστικοποίηση της κοινωνίας. Η κουβέντα προχώρησε από το δημοσιογραφικό πάνελ, ενώ θα έπρεπε να είχε μείνει εκεί για τουλάχιστον λίγο ακόμη τηλεοπτικό χρόνο. Όχι γιατί ο Πουλικάκος είχε κάτι πάνω να προσθέσει επ’ αυτού αλλά επειδή καμιά φορά είναι ωφέλιμο να «ακούμε» προσεκτικά μία άποψη και να παίρνουμε τον χρόνο μας ώστε να αντιληφθούμε όσο το δυνατόν επαρκέστερα τις ποικίλες προεκτάσεις της.

Το παράλογο και η ανθρώπινη φύση

Όταν είχαν σηκώσει κεφάλι για πρώτη φορά οι εγκληματίες της Χρυσής Αυγής, κάποιοι έμπειροι δημοσιογράφοι ισχυρίστηκαν ότι το λάθος της πολιτικής και κυρίως της δημοσιογραφίας, ήταν ότι προσπάθησαν να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί αντί να το αναδείξουν. Ότι δηλαδή αν πρόβαλαν την ασχήμια των νεοναζί, ο κόσμος θα τους αποστρεφόταν και θα τους γυρνούσε την πλάτη. Τελικά όμως η θεωρία δε βγήκε, και ο ίδιος κόσμος τους ξαναψήφισε, γνωρίζοντας με κάθε λεπτομέρεια τη δράση τους και τη σωρεία των εγκλημάτων τα οποία είχαν διαπράξει.

Κάπου εδώ τελειώνει η λογική και πολλά άλλα μαζί της, καθώς από τη στιγμή που υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν ψηφοφόροι του Κασιδιάρη και του ακροδεξιού τόξου σε μαρτυρικές περιοχές όπως π.χ. τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, δεν υπάρχουν και πολλά να συζητήσουμε. Επιβεβαιώνεται μόνο το παράλογο του Καμύ και ο παραλογισμός στον οποίο η ανθρώπινη φύση φαίνεται ότι είναι εξαιρετικά επιρρεπής.

Η εμπέδωση του φόβου

 Ο έντονος δυναμισμός και η μαζικότητα των πρόσφατων συγκεντρώσεων ενάντια στην άνοδο της Ακροδεξιάς  στη Γερμανία, ασφαλώς είναι ένα παρήγορο γεγονός. Όμως αποτελεί άραγε, απλή σύμπτωση ότι η ακροδεξιά επέλαση στη χώρα αυτή συμπίπτει με αύξηση της ανασφάλειας, την εμπέδωση του φόβου ότι έρχονται χειρότερες μέρες και την απώλεια προνομίων που οι Γερμανοί πολίτες θεωρούσαν μέχρι πρόσφατα δεδομένα, αλλά πλέον φαντάζουν απρόσιτα; Η ενεργειακή ασφάλεια, βασιζόμενη στο επί δεκαετίες πάμφθηνο ρωσικό φυσικό αέριο, που ζέσταινε τα σπίτια και κινούσε την γερμανική οικονομία, απωλέσθη, ως παράπλευρη απώλεια των δυτικών αντιποίνων κατά της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία.

Ποτέ ξανά

Κι αν ένα 3, 5, ή 10% στηρίζει, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο τους ναζί, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί κανείς για την περίπτωση ενός ακόμη ιστορικού ατυχήματος ,όπως εκείνο στο οποίο ένας τρελός λίγο έλειψε να πάρει στο λαιμό του ολάκερη την ανθρωπότητα.

Τον λόγο των Ναζί εξακολουθούν να τον μεταχειρίζονται πολλοί γιατί το μίσος ασκούσε πάντα τρομακτική, κυριολεκτικά, έλξη στις μάζες. Είναι πολύ εύκολο να μισείς. Το δύσκολο είναι να διαβάσεις ιστορία, να σκεφτείς, να συζητήσεις, να καταλάβεις. Κυρίως να συγκρατήσεις ότι η ανθρώπινη ζωή είναι ιερή, η δημοκρατία αδιαπραγμάτευτη και ότι ο κόσμος δεν πρέπει ποτέ ξανά να γνωρίσει τέτοια φρίκη. 79 χρόνια μετά την απελευθέρωση του Άουσβιτς το μήνυμα ότι ο αγώνας απέναντι στο μίσος είναι πιο επίκαιρος από ποτέ