Η αφόρητη μοναξιά του πρυτάνεως!

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”8104″ img_size=”full”][vc_column_text]

Άρθρο-παρέμβαση του Ηλείου βουλευτή και πρώην υπουργού στην Πρωινή μετά τις… εκκλήσεις Μπούρα προς Κεραμέως και συναδέλφους του για νέα «λουκέτα»

[/vc_column_text][vc_column_text]Προτροπή προς τους συναδέλφους του πρυτάνεις και το υπουργείο Παιδείας να μη χάσουν χρόνο στην κατάργηση πανεπιστημιακών τμημάτων απηύθυνε χθες με άρθρο του στα ΝΕΑ ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, Χρήστος Μπούρας, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι είναι άδικο να «φορτωθεί» όλη τη “μεταρρυθμιστική προσπάθεια” μόνο το Πανεπιστήμιο Πατρών.

Η συγκεκριμένη αναφορά προκάλεσε την παρέμβαση του βουλευτή Ηλείας της Νεάς Δημοκρατίας, Κώστα Τζαβάρα, ο οποίος με μακροσκελές του άρθρο στην Πρωινή κάνει λόγο για δικαίωση των όσων έλεγε το προηγούμενο διάστημα περί «δήθεν μεταρρυθμιστικού εγχειρήματος» από τη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου Πατρών, σχολιάζοντας με καυστικό τρόπο την έκκληση του κ. Μπούρα προς τους άλλους πρυτάνεις και την υπουργό Παιδείας να πράξουν ό,τι έπραξε κι αυτός με περίσσευμα ζήλου και βιασύνης.[/vc_column_text][vc_single_image image=”138027″ img_size=”full”][vc_column_text]Κ.Τζαβάρας: Μπορεί η νοημοσύνη χωρίς συνείδηση να γίνει το μεταρρυθμιστικό όραμα του μέλλοντος;

Χαίρομαι γιατί ο κ.Μπούρας, έστω και «κατόπιν εορτής», επιβεβαιώνει τις αντιρρήσεις, τις ενστάσεις και τις αγωνίες μου. Σε χθεσινό του άρθρο στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ισχυρίζεται ότι«δεν μπορεί το Πανεπιστήμιο Πατρών να οδηγήσει τις εξελίξεις αναφορικά με τη μεταρρύθμιση, ότι θα ήταν άδικο και πολύ βαρύ φορτίο η μεταρρύθμιση να αφορά μόνο το Πανεπιστήμιο Πατρών» και πως «η κυβέρνηση πρέπει να πάρει γενναίες πρωτοβουλίες».

Με τον ισχυρισμό του αυτό, ομολογεί και αναγνωρίζει πόσο μόνος αισθάνεται σε αυτό το δήθεν μεταρρυθμιστικό εγχείρημα που ξεκίνησε και τελείωσε στα περιορισμένα όρια της επικράτειας του Πανεπιστημίου Πατρών και το οποίο αφορούσε μόνο την κατάργηση των δύο πανεπιστημιακών τμημάτων της Ηλείας. Αλλά ταυτόχρονα επιβεβαιώνει με τις δηλώσεις του την παροιμοιώδη πλέον ρήση του Καρόλου Μαρξ ότι η συνείδηση έρχεται πάντοτε καθυστερημένη.

Αφού πρώτα έκλεισαν μόνο τα δύο πανεπιστημιακά τμήματα στην Ηλεία και αυτό το ονόμασαν ορθολογική αναδιάρθρωση του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, τώρα συνειδητοποιούν ότι αυτή η απόφαση δεν θα έχει κανένα μεταρρυθμιστικόαποτέλεσμα αν δεν συνοδευτεί από τη γενική και ταυτόχρονη καθ΄ άπασα την  επικράτεια εφαρμογή του νόμου 4777/2021, ο οποίος προβλέπει την καθιέρωση από το προσεχές ακαδημαϊκό έτος Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής στα ελληνικά πανεπιστήμια.

Με άλλα λόγια, πρόωρα, βιαστικά και αυθαίρετα, η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πατρών, υπό την προεδρία του κ. Μπούρα, διέγραψε από τον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας μόνο τα δύο τμήματα της Ηλείας –και όχι το σύνολο των τμημάτων του ιδρύματος που δέχθηκαν το 2020 φοιτητές με βάση μικρότερη του 10- χωρίς να περιμένει τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2021. Στα αποτελέσματα αυτά, χωρίς καμία αμφιβολία, θα πρέπει να στηριχθείη συνολική αναδιάρθρωση του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, αναδιάρθρωση άλλωστε που θα προκύψει από τις ίδιες τις ανάγκες της ζωής, που καθιστούν αδιανόητη τη λειτουργία σχολών στις οποίες δεν θα εισαχθούν φοιτητές με βάση την εφαρμογή του νέου νόμου.

Θύματα της βιασύνης αυτήςυπήρξαν τα πανεπιστημιακά τμήματα της Ηλείας και κυρίως το τμήμα της Μουσειολογίας,το οποίο καταργήθηκε παρόλο που είναι βέβαιο ότι θα εξασφάλιζε την επιβίωσή του,  με βάση τα κριτήρια του νέου νόμου.

Τώρα ο πρύτανης, απευθυνόμενος στους Συγκλητικούς των υπολοίπων 22 Πανεπιστημίων της χώρας, αλλά και στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, τους παρακαλεί να πάρουν ανάλογες αποφάσεις μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των φετινών εισαγωγικών εξετάσεων.

Για μία ακόμα φορά, θα επαναλάβω δημοσίως τόσο προς τον πρύτανη κ.Μπούρα όσο και προς οποιονδήποτε άλλον αρμόδιο ή μη του πολιτικού συστήματος, ότι το πρόβλημα της ανωτάτης παιδείας στην Ελλάδα δεν είναι πόσα πανεπιστημιακά τμήματαλειτουργούν και αν αυτά θα έπρεπε να είναι συγκεντρωμένα σε τέσσερα ή πέντε αστικά κέντρα της χώρας. Τα θέματα αυτά θα λυθούν από μόνα τους. Το μείζον πολιτικό και ακαδημαϊκό πρόβλημα είναι ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου που οφείλει να παίξει το πανεπιστήμιο ως εκπαιδευτικός θεσμός που εγγυάται την ελευθερία της έρευνας, της διδασκαλίας και της επιστημονικής γνώσης στις νέες ιστορικές συνθήκες που διαγράφονται για το μέλλον της χώρας.

Επομένως, δεν αρκεί«η τόλμη και η γοητεία» των προώρων και ακαίρων αποφάσεων, αλλά πάνω από όλα χρειάζεται να κατανοήσουμε ότι η νοημοσύνη χωρίς συνείδηση δεν μπορεί να αποτελεί το μεταρρυθμιστικό όραμα του μέλλοντος της ανώτατης εκπαίδευσης.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]