Η πρεσβυτέρα Φ. Κλουκίνα-Χαμάλη μιλά στην «Πρωινή» για το βιβλίο της & τους ήρωες της Ηλείας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”148699″ img_size=”full” add_caption=”yes”][vc_column_text]
Η πρεσβυτέρα και εκπαιδευτικός Φωτεινή Κλουκίνα- Χαμάλη μιλά σήμερα στην Πρωινή για το βιβλίο της και τους ήρωες της Ηλείας
«Αναζητώντας κρυμμένους θησαυρούς στον τόπο μας 1821-2021»
Συνέντευξη στη Νίκη Μιχαλοπούλου
Δύο αιώνες μετά το 1821 και η κοινωνία μας έχει προχωρήσει σε όλα τα επίπεδα (τεχνολογία, επιστήμη, πολιτισμό κ.α.), μα όλα αυτά τα οφείλουμε στους παππούδες μας, στους προγόνους μας που δικαίως αποκαλούμε ήρωες, γιατί η ιδέα για ελευθερία ήταν γι’ αυτούς πιο σημαντική κι από την ίδια τους τη ζωή. Το σύνθημα του αγώνα τους: «Ελευθερία Ή Θάνατος». Δηλαδή ή θα νικούσαν και θα ζούσαν απελευθερωμένοι ή θα πέθαιναν με ψηλά το κεφάλι, γενναία, γιατί δεν συμβιβάστηκαν ποτέ, δε συνήθισαν, δεν αιχμαλωτίστηκαν τα μυαλά τους κι ας παρέμειναν τόσα χρόνια σκλαβωμένοι. Άνθρωποι απλοί που μνημονεύουμε και άλλοι που δε γνωρίζουμε καν…
Ο όμορφος τόπος μας, η Ηλεία, είχε τους δικούς της ήρωες και μέσα από το βιβλίο «ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ 1821-2021» της πρεσβυτέρας Φωτεινής Κλουκίνα-Χαμάλη, έχουμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε σκονισμένες, γνωστές και άγνωστες, ιστορίες από εκείνη την εποχή. Η πρεσβυτέρα Φωτεινή Κλουκίνα-Χαμάλη εργάζεται ως φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Είναι κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη Δημιουργική Γραφή από το Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ). Έχει γράψει τα παρακάτω βιβλία: ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΚΡΥΜΜΕΝΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ 1821-2021 (εκδόσεις Βιβλιοπανόραμα 2021), ΨΗΦΙΔΕΣ ΦΩΤΟΣ-ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟ ΝΙΚΟΛΕΤΟΠΟΥΛΟ 2020, ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΗΛΕΙΑ (εκδ. Βιβλιοπανόραμα 2008) και κατά καιρούς δημοσιεύει άρθρα που αφορούν κυρίως την παράδοση και τον τόπο μας. Φαίνεται πως το μικρόβιο το πήρε από τον πατέρα της, ο οποίος έχει ασχοληθεί και αυτός με την συγγραφή.
[/vc_column_text][vc_single_image image=”148701″ img_size=”full” add_caption=”yes”][vc_column_text]-Τι ήταν αυτό που σας δημιούργησε την ανάγκη να συγγράψετε το συγκεκριμένο βιβλίο που αναφέρεται στον τόπο μας; Πώς ξεκίνησε όλο αυτό;
-Όλη η ιστορία ξεκίνησε από ένα πείσμα. Στεναχωριόμουν που άκουγα πολλά άσχημα συμβάντα για τον τόπο μας. Ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι ο τόπος μας έχει τεράστια αξία, εκτός από το φυσικό περιβάλλον, και ως προς τη δυναμική των ανθρώπων του. Οπότε ξεκίνησα να ψάχνω τους ήρωες, αλλά και τους ξεχωριστούς ανθρώπους του τόπου μας. Είναι τόσοι πολλοί που κι εγώ ξαφνιάστηκα, καθώς ανακάλυπτα έναν έναν από τα χρόνια της τουρκοκρατίας έως σήμερα. Κάποιοι χώρεσαν στο βιβλίο, άλλοι όχι. Θέλω να πιστεύω πως αυτό θα γίνει μια αφορμή ν’ ανακαλύψουν κάποιοι άλλοι τους δικούς τους “ήρωες” στον τόπο μας. Σημασία έχει ότι υπάρχουν και μας δείχνουν το δρόμο.
Ένα μικρό παράθεμα:
“Στη στάση τα παιδιά του σχολείου με τις τσάντες και τα βιβλία τους. Μόλις είχαν σχολάσει. Φώναζαν δυνατά και γελούσαν.
Του ήρθε να κατέβει και να τους πει… για το Χαραλαμπάκη, το Ντελήγιωργα, το Ζορμπά, τον Καραβόγιαννο, τη Νεράιδα, τον Παναγιώτη το Φιλικό.
-Τους ξέρετε, ρε, τους ξέρετε; Αυτοί για σας, για σας… για να γελάτε σήμερα, να χαίρεστε εσείς…
Τι να τους πει; Δεν λέγονται αυτά έτσι. Όχι∙ αυτά ανακαλύπτονται”.
-Πόσο καιρό έρευνας χρειάστηκε για να συλλέξετε στοιχεία για το βίο και την προσωπικότητα των ηρώων του βιβλίου σας;
-Από χρόνια ήθελα ν’ αποδείξω, πρωταρχικά στον εαυτό μου, την αξία και τη δυναμική αυτού του τόπου που ζω. Έτσι διάβαζα, αβίαστα, βιβλία τοπικής ιστορίας και συζητούσα με ανθρώπους που θυμούνταν παλιές ιστορίες. Όλα αυτά, βέβαια, δεν έχουν να κάνουν μόνο με το παρελθόν. Ίσα-ίσα αφορούν το μέλλον, αφού η ιστορία επαναλαμβάνεται.
-Είχατε βοήθεια; Ήταν εύκολο να βρείτε πληροφορίες;
-Πρωταρχικά, είχα βοήθεια και εύρισκα πληροφορίες από τους απλούς ανθρώπους που διασώζουν, ανεπίγνωστα στην καθημερινότητά τους, τη συλλογική μνήμη. Μετά από μελετητές της τοπικής ιστορίας. Τέλος, από τους καθηγητές μου στο Μεταπτυχιακό που με δίδαξαν τον συγκερασμό της ιστορίας με τη λογοτεχνία, σημειώνοντας πάντα τις ιστορικές πηγές.
-Από ποιες περιοχές είναι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι του τόπου μας που αναφέρετε στο βιβλίο σας;
-Από τα ορεινά χωριά το Λάλα, τη Δίβρη, το Αντρώνι, το Κακοτάρι, τη Νεράιδα και τα χωριά του κάμπου τη Γαστούνη, το Βαρθολομιό, την Ανδραβίδα, το Επιτάλιο. Σημειώνονται και προσωπικότητες με οικουμενικό εύρος, όπως αυτή του συνιδρυτή της Φιλικής Εταιρείας στην Οδησσό Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου από την Ανδρίτσαινα και του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης Κων/νου Παλαιολόγου που έζησε δύο χρόνια στο Κάστρο Χλεμούτσι.
-Οι ήρωες στο βιβλίο σας είναι αληθινοί. Είχατε γνωρίσει προσωπικά κάποιον από αυτούς;
-Οι ήρωες του βιβλίου είναι, κυρίως, ιστορικά πρόσωπα που αγωνίστηκαν για την ελευθερία του τόπου μας. Ο χρόνος της αφήγησης φθάνει και ως μετά την κατοχή. Οπότε, οι μικροί ήρωες της κατοχής, που είχα γνωρίσει, μου αφηγήθηκαν τις ιστορίες τους. Αυτές μετέφερα στο βιβλίο με βιωματικό τρόπο.
-Ποιο χαρακτήρα έχετε ξεχωρίσει εσείς; Για ποιο λόγο;
-Στο βιβλίο υπάρχουν και μυθοπλαστικοί χαρακτήρες, όπως τρία παιδιά που ζουν στη λίμνη Μουριάς, πριν αποξηρανθεί. Αυτά ψάχνουν να βρουν το θησαυρό του τόπου μας. Συμμετέχει καίρια και ένα σύγχρονο παιδί, ο Τζίμης, που ανακαλύπτει μετά από χρόνια τα γράμματα που έστελναν αυτά τα παιδιά. Ουσιαστικά, ο αναγνώστης ταυτίζεται με αυτούς τους μυθοπλαστικούς ήρωες, καθώς μπαίνει στο παιχνίδι. Έτσι, η τοπική ιστορία γίνεται μια προσωπική εμπειρία, ένα βίωμα, μια αποκάλυψη, μια αναζήτηση ενός δρόμου που οδηγεί στο μέλλον.
– Τι ήταν αυτό που σας ώθησε στη συγγραφή; Ήταν κάτι που σχεδιάζατε καιρό;
– Η συγγραφή είναι ένα χάρισμα που έχει δοθεί σε κάποιους ανθρώπους. Είναι, όμως, και μια τέχνη που προϋποθέτει, εκτός από την έμπνευση, επιπλέον γνώση και εκπαίδευση. Όμως, η διαδικασία και το αποτέλεσμα της γραφής δικαιώνεται όταν κοινοποιείται και στους άλλους. Έτσι, επιτελείται ουσιαστικά μια συνδημιουργία μέσα στην κοινότητα, καθώς τα κείμενα, τελικά, συμπληρώνονται διαδραστικά από τους αναγνώστες με τις πολλαπλές διαφορετικές αναγνώσεις τους.
– Έχετε κατά νου να γράψετε κι άλλα βιβλία και με ποιο ορμητήριο σκέψης και συγγραφής;
– Η συγγραφή είναι μια διαρκής δημιουργική δραστηριότητα που έχει ως αφορμή τα ερεθίσματα της κοινωνίας, αγγίζει το συγγραφέα και επιστρέφει πάλι στην κοινότητα. Μια άλλη εκδοχή της είναι η επικαιροποίηση των κλασικών κειμένων σε σύγχρονη μορφή, καθώς τα διαχρονικά έργα αντέχουν στο χρόνο και μπορούν ν’ απαντήσουν σε ερωτήματα που θέτει η κάθε εποχή. Έτσι, τώρα, ασχολούμαι με τον «Κινηματογραφικό και τηλεοπτικό Παπαδιαμάντη» και την επαναδιατύπωση των έργων του.
«Όπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί
Όπου και να θολώνει ο νους σας
Μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό
Και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη»,
προτρέπει ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Οικόπεδο με τις τσουκνίδες», «Το Άξιον Εστί», εκδόσεις Ίκαρος, 2002
[/vc_column_text][vc_single_image image=”148702″ img_size=”full” add_caption=”yes”][vc_single_image image=”148703″ img_size=”full” add_caption=”yes”][/vc_column][/vc_row]
